องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 966

ที่แท้ทั้งพระราชวังก็ว่างเปล่าหมดแล้ว เหลือเพียงรัชทายาทนั่งอยู่ในท้องพระโรงคนเดียว

ทหารรักษาพระองค์ของเย่หงหายไปไหนกันหมด

ข่าวที่แพร่อยู่ข้างนอกคือทหารรักษาพระองค์ของเย่หงเข้าพวกกับรัชทายาท ก่อกบฏด้วยกัน

ถึงนี่จะเป็นลูกไม้ของหลี่เจิ้ง เล่นละครตบตาคนเท่านั้น

แต่อย่างไรก็ต้องทำให้สมจริงหน่อยกระมัง ทำไมถึงทิ้งรัชทายาทอยู่ที่นี่คนเดียวเล่า

หลี่จุ่นคิดไปคิดมา คิดว่าคงไม่ใช่ว่าหลี่เจิ้งทิ้งรัชทายาทหรอก แต่เขาทิ้งตัวเองมากกว่า

ดังนั้นทันทีที่กองทัพฝ่ายพวกเขาบุกเข้ามา พวกเย่หงที่อยู่ในวังก็ออกไปกันหมดแล้ว เหลือรัชทายาทอยู่คนเดียว

แต่เหมือนว่าหมอนี่จะสติไม่ปกติเล็กน้อย

สุดท้ายกองทัพของแคว้นหนานไม่ได้เข้ามายึดวังหลวง แต่ปักหลักอยู่ในเมืองแทน จวนจิ่งอ๋องในอดีตของหลี่จุ่นกลายเป็นจวนแม่ทัพชั่วคราว

“เส้นทางที่เจ้าบอกเหมือนกับที่เจ้าพูด คนที่พวกเราวางเอาไว้ประมือกับทหารรักษาพระองค์ของเย่หงแล้วจริง ๆ”

จักรพรรดินีบอกข่าวที่ส่งมาจากข้างนอก

หลี่จุ่นพลันพยักหน้า

ช่องทางนั้นก็คือเส้นทางลับใต้สุสานราชวงศ์ทางอุทยานเหนือนั่นเอง

เขาสันนิษฐานไว้อยู่แล้ว สุดท้ายคนของรัชทายาทจะออกไปจากเส้นทางนั้น

ผลลัพธ์เหมือนกับที่เขาคาดการณ์!

เย่หงที่ไม่เห็นอยู่ในวังหลวง เขาแอบพาทหารรักษาพระองค์กับคนที่อยู่ฝ่ายเดียวกับรัชทายาทออกไปจริง ๆ ด้วย

เพียงแต่น่าเสียดาย

สำหรับพวกเขา นั่นคือเส้นทางลับสายหนึ่ง แต่หลี่จุ่นรู้เส้นทางนี้ และที่ไม่บังเอิญเลยก็คือคู่ต่อสู้ของพวกเขาก็คือหลี่จุ่น!

ที่ไม่บังเอิญยิ่งกว่า ทุกคนคิดว่าหลี่จุ่นจากโลกนี้ไปแล้ว

หลี่จุ่นเอ่ย “ทหารรักษาพระองค์ของเย่หงรับมือยาก คนที่พวกเราวางเอาไว้ต้องขวางพวกเขาไม่ได้แน่พ่ะย่ะค่ะ”

จักรพรรดินีพลันพูด

“วางใจเถอะ ไปไหนไม่รอดหรอก นอกเมืองมีแต่คนของพวกเรา”

ทว่าหลี่จุ่นส่ายหน้าทันที

“ทหารรักษาพระองค์ของเย่หงล้วนผ่านการคัดสรรอย่างดี คนส่วนใหญ่ในนั้นต่างเป็นทหารกล้าที่เคยผ่านสมรภูมิมา ปะทะกับพวกเขา คนของพวกเราจะบาดเจ็บล้มตายไม่น้อย ดังนั้นจะสู้ซึ่งหน้ากับพวกเขาไม่ได้”

“ข้ายังมีบางเรื่องที่คิดไม่ตก เหตุใดฮ่องเต้ราชวงศ์อู่ต้องทำเช่นนี้ด้วย เขาต้องการย้ายเมืองหลวง แล้วเหตุใดถึงสละผู้สืบทอดในอนาคต”

จักรพรรดินีเอ่ยปาก ถามความสงสัยของตัวเอง

สำหรับเรื่องนี้ หลี่จุ่นกับมองไม่ออกเหมือนกัน แต่เขาคิดแล้วจึงตอบ

“ด้วยความเข้าใจที่กระหม่อมมีต่อรัชทายาท เขามิใช่คนโง่เขลา ดังนั้นหลี่เจิ้งน่าจะไม่สละเขา ปัญหาโดยมากแล้วคืออยู่ที่ตัวรัชทายาทเองพ่ะย่ะค่ะ”

ต้องรู้ว่าเจ้านี่ยังเคยหลอกเขามาก่อน เขาเคยหลงกลอีกฝ่าย แล้วจะเป็นคนโง่ได้อย่างไร

ที่เขาสามารถอยู่ตำหนักบูรพาได้อย่างมั่นคง เพียงพอพิสูจน์ให้เห็นความสามารถของเขาแล้ว เช่นนั้นหลี่เจิ้งจะทิ้งเขาง่าย ๆ ไปได้อย่างไร

หลี่เจิ้งต้องวางแผนที่เขาหนีออกจากทางลับนั่น น่าจะเป็นตัวรัชทายาทเองที่ยอมแพ้ในท้ายที่สุด

สำหรับเหตุใดจึงยอมแพ้ เกรงว่ามีแต่เขาที่รู้

แต่เวลานี้สมองเขาออกจะไม่ปกติ

จักรพรรดินีถามทันทีว่า

“กุนซือ ท่านความหมายว่าอย่างไร”