องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 974

ทำไมนางถึงกระเด็นออกไปได้นะ

เมื่อนั้นจึงรู้สึกถึงความเจ็บตรงท้อง คล้ายถูกเตะทีหนึ่ง

นี่นางถูกอีกฝ่ายโจมตีจนกระเด็นหรือ

ปันหมิ่นนัยน์ตาหดเล็ก มองหลี่จุ่นแบบไม่อยากจะเชื่อ

เป็นไปได้อย่างไร...หลี่จุ่นมีวรยุทธ์ด้วยหรือ!

แถมเขาขาไวจนน่าอัศจรรย์อีกด้วย!

ปันหมิ่นนึกถึงตรงนี้ ในใจบังเกิดความครั่นคร้าม ลุกขึ้นมาแล้วจะไปกระโดดข้ามกำแพงเพื่อหนี

“แหมๆ สาวน้อย ยังกล้าหนีอีกหรือ กล้าไม่เบานี่!”

ผลลัพธ์คือ นางยังไม่ทันขึ้นไปบนกำแพง

หลี่จุ่นร่างกายกระโดดพรึบ กระโดดไปถึงกำแพงตรงหน้านางแล้ว สกัดทางหนีโดยตรง

ปันหมิ่นไม่มีที่จะลงจึงหกล้มตกลงไปทันที

ก้นกระแทกพื้นดังตุบ ตกลงไปอย่างจัง

ฝุ่นฟุ้งตลบอบอวล

หลี่จุ่นกระโดดตามลงไปด้วย มองคนงามที่กำลังนวดบั้นท้ายที่เจ็บด้วยสีหน้าหยอกล้อ หัวเราะฮ่า ๆ พูดว่า

“สาวน้อย ไม่เลวนี่ ฝีมือดี!”

ปันหมิ่นใบหน้าสะพรึงกลัว อดถอยหลังไม่ได้ ร้องพูดว่า

“เจ้า เจ้าคิดจะทำอะไร”

ผีหลอกแล้ว!

หลี่จุ่นผู้นี้มีวรยุทธ์ได้อย่างไร

อีกอย่าง ฝีมือนี้ยังดูไม่กระจอกอีกด้วย!

หลี่จุ่นแลปันหมิ่นที่อยู่ข้างล่างและเอ่ยว่า

“ข้าขอถามเจ้า เจ้ามาเพื่อพิสูจน์ฐานะของข้าใช่หรือไม่”

ปันหมิ่นส่ายหน้าตอบ

“ข้าไม่รู้ว่าเจ้ากำลังพูดอะไร อีกอย่าง ข้าไม่รู้จักเจ้าด้วย เหตุใดเจ้าต้องทำรุนแรงกับผู้หญิง”

เฮอะ!

หลี่จุ่นหัวเราะทันที

นางคนนี้นึกว่าเขาความจำเสื่อมสินะ

เมื่อกี้ยังพูดอยู่เลยว่า ‘เจ้ายังไม่ตาย’ ตอนนี้กลับบอกว่าไม่รู้จัก ไม่รู้จักแล้วรู้ได้อย่างไรว่าเขายังไม่ตาย

“ได้ ไม่รู้จักใช่ไหม”

หลี่จุ่นหัวเราะพลางพยักหน้า

ค่อย ๆ นั่งลง ฉวยตอนที่ปันหมิ่นไม่ได้จับจดอยู่กับเขา แอบบีบนวดวัชพืชข้างเท้าอย่างลับ ๆ

นวดเป็นเม็ดลูกกลอน จากนั้นก็จับข้อเท้าของปันหมิ่นและกระชากไป

ปันหมิ่นกรีดร้องเดี๋ยวนั้น พลันเตะเท้า แต่ไหนเลยจะสลัดหลุดได้

ถูกหลี่จุ่นลากไปตรงหน้าและยกขึ้นโดยตรง

“เจ้าไม่รู้จักข้ามิใช่หรือ เหตุใดจึงรู้ว่าข้าแซ่หลี่ เหอะ ๆ เจ้าเนี่ย ดูก็รู้ว่าหน้าอกอวบอึ๋มแต่สมองกลวง!”

จะว่าไป พอหลี่จุ่นไล่สายตา หน้าอกหน้าใจของปันหมิ่นสะบึ้มเด้งจริง ๆ!

ไม่เบานี่!

อีกอย่าง ผู้หญิงคนนี้มีรูปโฉมที่ชวนให้คนถนอมเอ็นดู เป็นหญิงงามเด่นล้ำจริง ๆ!

สุดยอด!

สุดยอดไปเลย!

ดูท่าคนหล่อ ๆ จะมีโอกาสเจอผู้หญิงสวยแบบนี้ค่อนข้างมาก ดูสิเขาเจอตั้งเยอะแยะ จะนับไม่หวั่นไม่ไหวอยู่แล้ว

“เจ้า...ไร้ยางอาย!”

ปันหมิ่นเห็นหลี่จุ่นสอดส่องหน้าอกของตัวเองจึงขวยเขินพลัน ด่าทอว่าหน้าไม่อาย

หลี่จุ่นหัวเราะหึ ๆ เอ่ย

“สาวน้อย ถ้าไม่อยากตาย อีกเดี๋ยวเจอกับจักรพรรดินีแคว้นหนานพูดจาระวังหน่อย”

ปันหมิ่นโมโหโทโสจนกัดฟัน

คิดไม่ถึงว่าตัวเองจะตกอยู่ในกำมือของหลี่จุ่น

และคิดไม่ถึงว่าคนที่สมควรตายไปแล้วกลับยังมีชีวิตอยู่!

กระทั่งยังแอบอ้างว่าเป็นคนของลัทธิขงจื๊อของพวกเขา!

บัดซบจริง ๆ!