องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 986

ครั้นถึงเวลาเที่ยง

หลี่จุ่นและซือคงซั่วนำทัพใหญ่ห้าหมื่นนายของเถี่ยกู่มุ่งหน้าไปยังเทือกเขาเฮยสงอย่างยิ่งใหญ่เกรียงไกร

ระหว่างทาง

หลี่จุ่นให้ซือคงซั่วนำไปก่อนก้าวหนึ่ง ไปแจ้งจักรพรรดินี

ซือคงซั่วรีบไปอย่างรวดเร็ว

ซือคงซั่วควบม้าไปจนถึงค่ายทหาร ครั้นพบหน้าจักรพรรดินี ก็เอ่ยรายงานว่า

“ฝ่าบาท กุนซือให้ข้ามาแจ้งล่วงหน้าว่า ให้ฝ่าบาทเตรียมต้อนรับทัพจากเป่ยโจวพ่ะย่ะค่ะ!”

ครั้นจักรพรรดินีได้ยินดังนั้น นัยน์ตาก็พลันประกายความสงสัย

พามาจริง ๆ ได้ง่าย ๆ ขนาดนี้เลยหรือ?

นี่เพิ่งจะชั่วข้ามคืนเองนะ

นางยังคิดว่าแม้หลี่จุ่นจะมีวิธียังไง มากน้อยก็ต้องใช้เวลาเจรจากับอีกฝ่ายสักสองสามวัน

สุดท้ายแล้วมันก็ไม่ได้ง่าย ๆ!

จักรพรรดินีพลันรู้สึกสงสัยเป็นอย่างมาก รีบเอ่ยขึ้นว่า

“กุนซือพูดโน้มน้าวอีกฝ่ายอย่างไรหรือ? เจ้าเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นโดยละเอียดให้ข้าฟังที”

ซือคงซั่วลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ทำได้เพียงเล่าให้จักรพรรดินีฟังไป

ทว่า

ก่อนมาหลี่จุ่นได้เตือนเอาไว้แล้ว ด้วยเหตุนี้บางสิ่งที่ไม่ควรพูดเขาก็ไม่กล้าพูดมาก

อย่างเช่นเหตุใดอีกฝ่ายถึงเรียกกุนซือว่าท่านจอมทัพ

เมื่อจักพรรดินีได้ฟังจนจบ ไม่นานก็จับจุดสำคัญได้

นางมองซือคงซั่ว แล้วเอ่ยถามขึ้นว่า

“เจ้าหมายความว่า กุนซือมีความสัมพันธ์อันดีกับไทเฮาแห่งแคว้นเฟิงเฉวี่ยนองค์ก่อนผู้นั้น? กุนซือบอกเองกับปากว่าไทเฮาผู้นั้นตั้งครรภ์แล้ว?”

ซือคงซั่วรีบพยักหน้าหนัก ๆ!

ข้อนี้กุนซือไม่ได้บอกว่าพูดไม่ได้!

นัยน์ตาของจักรพรรดินีหดตัวลงเล็กน้อย พลันค่อย ๆ พยักหน้า!

จู่ ๆ นางก็นึกขึ้นมาได้

สตรีทั้งสองคนของหลี่จุ่นที่แคว้นหนาน หนึ่งในนั้นตั้งครรภ์!

และตามรายงานของผู้อยู่ใต้อาณัติ ผู้หญิงที่ตั้งครรภ์ผู้นั้น มีอยู่สองสามส่วนที่ไม่คล้ายคนราชวงศ์อู่!

ดูท่าแล้วสตรีนางนั้นจะเป็นไทเฮาแห่งแคว้นเฟิงเฉวี่ยนองค์ก่อน!

สตรีที่ทำให้ตนไม่ระวังไม่ได้มาตลอดผู้นั้น!

ไม่นึกเลยว่านางจะกลายเป็นผู้หญิงของหลี่จุ่นไปแล้ว!

มิหนำซ้ำยังตั้งท้องลูกของเขาอีกต่างหาก!

จักรพรรดินีรู้สึกเหลือเชื่ออยู่เล็กน้อย ในชั่วครู่ในใจไม่สามารถสงบลงได้อยู่นานสองนาน

“เอาละ ข้ารู้แล้ว การพูดคุยของข้ากับเจ้าในวันนี้ ห้ามบอกกุนซือเป็นอันขาด!”

“ขอรับ ฝ่าบาท!” ซือคงซั่วรีบพยักหน้า

“เอาละ เจ้าออกไปก่อนเถอะ” จักรพรรดินีโบกไม้โบกมือ ให้ซือคงซั่วถอยออกไป

ซือคงซั่วราวกับยกภูเขาออกจากอก รีบถอยหลังออกไป

ฝ่าบาทน่าเกรงขามเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะตอนที่ถามถึงเรื่องของกุนซือ ทำให้ซือคงซั่วรู้สึกราวกับว่าบนหัวมีภูเขาใหญ่อยู่ลูกหนึ่ง

ในตอนนั้นเขาถึงได้รู้

ความพ่ายแพ้ของทัพแคว้นเฟิงเฉวี่ยนของพวกเขา เป็นเพราะฝีมือของหลี่จุ่นทั้งนั้น

เถี่ยกู่ถูกหลี่จุ่นทำเอาจนกลัวไปหมดแล้วจริง ๆ ตอนนี้เมื่อเห็นหน้าหลี่จุ่น ในใจก็จะเกิดการตื่นกลัวขึ้นมาเล็กน้อย

ฉะนั้นแม้ไต้อ๋องของพวกเขาจะมีความกังวลใจเช่นเดียวกับตน แต่ก็ไม่กล้าถามเยอะ ไต้อ๋องกลัวหลี่จุ่นยิ่งกว่าตัวเองเสียอีก

เมื่อถึงเวลากลางคืน

ปันหมิ่นกับหยวนเฟิงก็กลับมาแล้ว!

แต่สีหน้าของปันหมิ่นไม่ค่อยดีนัก!

เมื่อมาถึงก็ไปเข้าพบจักรพรรดินีเลย ผ่านไปไม่นานนัก จักรพรรดิก็เรียกหลี่จุ่นมาเข้าพบ

ในตอนนี้!

ภายในกระโจมจอมทัพ มีเพียงปันหมิ่นกับจักรพรรดินีสองสาวเท่านั้น

เมื่อหลี่จุ่นเข้ามา ก็สัมผัสได้ว่าบรรยากาศมีความแข็งตัวอยู่เล็กน้อย เขาพลันขมวดคิ้วเข้าหากัน

ดูท่าการเดินทัพของปันหมิ่นในครั้งนี้จะไม่ค่อยราบรื่นนัก

“ฝ่าบาท!”

หลี่จุ่นค่อย ๆ ประสานมือคารวะจักรพรรดินี

นัยน์ตาของจักรพรรดินีมีความเย็นชาอยู่เล็กน้อย ก่อนจะรีบเอ่ยขึ้นว่า

“กุนซือ เกรงว่าท่าจะไม่ดีแล้ว!”

หลี่จุ่นมองไปที่ปันหมิ่น แล้วเอ่ยถามขึ้นว่า

“ท่านพี่ปัน เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือ?”