องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 993

“ท่านอัครมหาเสนาบดี เรื่องอะไรหรือ?” อู๋อี๋หลิงรีบเอ่ยถาม

อัครมหาเสนาบดีเฒ่ามองซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ทีหนึ่ง และไม่ได้หลีกเลี่ยงใด ๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างไม่สะทกสะท้าน

“ภายใต้กระโจมของฝ่าบาทแห่งแคว้นหนานนั่นมีคนพูดว่า ข้าคือหัวหน้าสำนักของจื๊อ ข่มขู่แม่นางปันว่า จะเปิดโปงตัวตนของข้าออกไป จะให้หลี่เจิ้งกับซือหม่าหยวนมาเอาชีวิตข้า แม่นางปันอยากจะให้ข้าระวังตัวเอาไว้ ฮ่า ๆ ๆ!”

อู๋อี๋หลิงอึ้งทึ่งไปเลย

นัยน์ตาของซั่งกวนหว่านเอ๋อร์หรี่ลงเล็กน้อย

หัวหน้าของลัทธิขงจื๊อผู้นั้น มีพฤติกรรมลึกลับและคาดเดาได้ยาก นอกจากคนในลัทธิขงจื๊อของพวกเขาเองแล้ว แม้แต่จักรพรรดิแห่งแคว้นฉีก็ยังไม่รู้แน่ชัด

ทั้งหมดทั้งมวลก็คือการบังอาจคาดเดาส่งเดชทั้งนั้น!

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ครุ่นคิด ก่อนจะหัวเราะแล้วเอ่ยขึ้นว่า

“ในเมื่อแม่นางปันอุตส่าห์เตือนมาด้วยเจตนาดี ท่านอัครมหาเสนาบดีก็ระมัดระวังตัวเอาไว้ดีกว่า หลี่เจิ้งกับซือหม่าหยวนอาจจะไม่ได้ล้อเล่น โดยเฉพาะคนแคว้นเยียนผู้นั้น ได้ยินมาว่าไทเฮาที่อยู่ในวังหลวงแห่งเมืองหลวงแคว้นเยียนผู้นั้นตายแล้ว ตอนนี้ก็เหมือนกับพยัคฆ์ที่แสนโหดเหี้ยมตัวหนึ่ง และเห็นลัทธิขงจื๊อเป็นหนามยอกอก”

หวังฉวนเหวินได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย ก่อนจะรีบเอ่ยขึ้นว่า

“เช่นนั้นก็ต้องพึ่งเจ้าสำนักซั่งกวนแล้ว ดูท่าข้าจะต้องระวังตัวเอาไว้ให้มาก”

ไม่นานซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ก็ขอตัวลา กลับไปยังกระโจม

อวิ๋นเอ๋อร์พลันเข้ามาเอ่ยรายงาน

“นายท่าน คุณชายรับมาแล้วเจ้าค่ะ”

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์เอ่ยถามขึ้น

“เขาไปลอบสังหารเจ้าหมอนั่นมาแล้วหรือ?”

อวิ๋นเอ๋อร์ลังไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้า

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ส่ายหน้าเล็กน้อย ทว่าไม่ได้พูดอะไรมากมาย ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“พรุ่งนี้เช้าให้เขามา”

อวิ๋นเอ๋อร์อึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยถามว่า

“นายท่านหมายถึง...”

“เสี่ยวเฮ่า”

“เจ้าค่ะ นายท่าน!”

อวิ๋นเอ๋อร์รีบหยักหน้า รับคำสั่งแล้วออกไป

...

เทือกเขาเฮยสง

หลังจากออกมาจากกระโจมจอมทัพของจักพรรดินี นานสองนานหลี่จุ่นก็ไม่สามารถสงบลงได้

เหตุใดนับตั้งแต่ตัวเขาอยากจะสร้างเรื่อง ก็มักจะลัดจิ่งอ๋องคนเก่าผู้นั้นไม่ออกสักทีนะ?

จะต้องได้ยินเรื่องที่เกี่ยวกับเขาอยู่ทุกวี่ทุกวัน

ตอนนี้ยิ่งสุดยอดเข้าไปใหญ่ ตัวเขายังกลายเป็นลูกศิษย์ของเขาอีกด้วย!

นี่มันน่าตกตะลึงเกินไปแล้ว!

หลี่จุ่นกลับไปยังกระโจม ก่อนจะให้ซือคงซั่วเพิ่มกำลังคนปกป้องตัวเองสามเท่า ถึงจะนั่งลงครุ่นคิดอย่างถี่ถ้วน

ตกลงเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับผู้ที่เคยเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งแห่งจงหยวนผู้นี้กันแน่?

ตามที่จักรพรรดินีพูด คนผู้นี้ราวกับแก่ตายตามปกติ แต่ก็เป็นไปได้ว่าอาจจะเกี่ยวพันไปถึงเรื่องใหญ่ของราชวงศ์อู่บางเรื่อง!

เย่หงในฐานะผู้บัญชาการทหารรักษาพระองค์ ต้องรู้เรื่องอยู่ไม่น้อยเป็นแน่

ส่วนก๊กรัชทายาทเหล่านั้น ช่างมันเถอะ เจ้ากลุ่มคนที่แม้แต่หลี่เจิ้งก็ยังเหยียดหยาม

“ซั่งกวนเฮ่าเจ้าหลานชายคนนี้ กล้าลอบสังหารข้า จะปล่อยไปง่าย ๆ ไม่ได้เด็ดขาด!”

หลังจากนั้น หลี่จุ่นก็ลอบวางแผน

จะให้กลืนโทสะนี้ลงไปได้อย่างไรกันเล่า?

เพียงแต่เจ้าหลานชายผู้นี้มีเบื้องลึกเบื้องหลังอะไรกันแน่ ทำให้เขาไม่เข้าใจอยู่เล็กน้อย

ฉะนั้นจึงไม่สามารถตัดสินได้ว่าตอนนี้เจ้าหลานชายคนนี้จะหนีไปที่ใด

“แม่มันเถอะ ไม่มีคนอยู่ข้างกายไม่ดีเลยจริง ๆ...”

สมาคมเทียนตี้ไม่ได้อยู่ข้างกาย ไม่ได้สามารถหาเจ้าหลานชายคนนี้ได้!

มิหนำซ้ำข้างกายเขาก็ไม่มีคนที่ใช้ประโยชน์ได้เลย

หลี่จุ่นลูบศีรษะ รู้สึกว่าน่าปวดเศียรเวียนเกล้าอยู่เล็กน้อย

คิดไปคิดมาดูท่าตอนนี้คงทำได้เพียงแค่ลงแรงทำเองกับมือตัวเองเท่านั้น

ถึงอย่างไรตอนนี้ตัวเองก็ไม่ใช่ไก่อ่อนแล้ว แม้ไม่รู้ว่าตอนนี้กำลังวรยุทธ์ของตัวเองสูงส่งแค่ไหนแล้ว แต่คงไม่ใช่อ่อนแอจนเหลือทนก็พอแล้ว!

ถึงอย่างไร

เขาก็เป็นอัจริยะด้านวรยุทธ์ที่สามารถทะลวงเส้นลมปราณเริ่นตูได้อย่างสมบูรณ์!

ฝึกฝนเพียงแค่หนึ่งวันเท่านั้นในขณะที่คนอื่นฝึกเป็นเดือน!