ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1136
เมื่อกี้ที่นายหญิงใหญ่ล้มกระทบกระดูก หมอตรวจดูโดยด่วนและคิดว่าเธอจะต้องนอนอยู่บนเตียงอย่างน้อยหนึ่งสัปดาห์
เนื่องจากนายหญิงใหญ่มีอาการปวด แพทย์จึงฉีดเข็มปิดและยาแก้ปวดแก่เธอ
คุณชายขงรู้สึกละอายใจและตามแม่ของเขาไปที่ห้องผู้ป่วยของนายหญิงใหญ่
ทันทีที่เขาเข้าไปในห้องผู้ป่วย พ่อของเขาข่งลิ่งเช่อก็เดินขึ้นไป ยกมือขึ้นตบหน้าเขาอย่างรุนแรง และตะโกนว่า "ไอ้เวร ช่างไร้ประโยชน์จริงๆ! โชคดีที่คุณย่าของแกไม่เป็นอะไรมาก ไม่อย่างนั้นฉันจะลอกหนังของแกแน่นอน!”
ตั้งแต่เล็กจนโต คุณชายขงไม่เคยถูกตี ถูกพ่อตบหน้าอย่างกะทันหัน คนทั้งคนตะลึงและรู้สึกน้อยใจมาก
เมื่อนายหญิงใหญ่เห็นเขาตีหลานชายของเธอ เธอรู้สึกปวดใจเล็กน้อย ดังนั้นเธอจึงพูดว่า "พอแล้ว ลิ่งเช่อเสี่ยวหลงยังเด็กอยู่ แม้ว่าเรื่องแบบนี้จะไม่ค่อยดี แต่ก็พอเข้าใจได้"
คุณท่านซ่งไม่ได้ใจกว้างเหมือนนายหญิงใหญ่ เขาจ้องไปที่คุณชายขง และพูดอย่างเย็นชาว่า "ถึงแม้จะยังเด็กเขาก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว เป็นผู้ใหญ่ที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ยังจะสามารถคาดหวังอะไรจากเขาได้ ?"
เมื่อคุณชายขงได้ยินสิ่งนี้ ขาของเขาก็สั่นเทา
เขาไม่กลัวพ่อตีตัวเอง แต่เขากลัวปู่จะปฏิเสธตัวเอง
เพราะถ้าปู่มีความคิดเห็นเกี่ยวกับตัวเองมากจริงๆ ก็จะส่งผลอย่างมากต่อสถานะในอนาคตของเขาในตระกูล
เมื่อข่งลิ่งเช่อได้ยินเช่นนี้พ่อของเขาพูดแบบนี้ ในใจยิ่งโกรธลูกชายที่ไม่กตัญญูคนนี้มากขึ้นไปอีก ดังนั้นเขาจึงโบกมือแล้วตบเขาอีกครั้ง ตะโกนว่า “ไม่ ไอ้สารเลว ถ้ามีครั้งหน้าอีก ผมจะหักขาของคุณ!”
คุณชายขงปิดใบหน้าทั้งสอง น้อยใจและพูดอย่างสะอึกสะอื้น “ปู่ครับ พ่อครับ ผมรู้ว่าผมผิดไปแล้วจริงๆ และจะไม่ทำผิดพลาดแบบนี้อีก!”
คุณท่านส่งเสียงอย่างเย็นชา "ฉันไม่เหมือนคุณยายของแก เธอเอาใจหลานเหล่านี้มากที่สุด แต่หลักการของฉันในการทำสิ่งต่างๆนั้นเด็ดขาดเสมอ หากคุณมีครั้งหน้า งั้นก็ไปจากเย่นจิง และไม่ต้องกลับมาอีก!"
เมื่อนายหญิงใหญ่เห็นเช่นนี้ เธอก็รีบพูดกับตงซิ่วหัวว่า “ซิ่วหัว คุณอย่ามาเฝ้าฉันเลย รีบตามไปดู”
ตงซิ่วหัวก็ไม่วางใจมากนักที่จะปล่อยให้ลูกชายของเธอเข้ารับการผ่าตัดเพียงลำพัง เธอจึงรีบพูดว่า “โอเค แม่ ฉันจะไปกับเสี่ยวหลง”
หลังจากที่สองแม่ลูกตามหมอไป ข่งลิ่งเช่อพูดกับคุณท่านด้วยความละอายว่า “พ่อครับ ผมขอโทษ ผมสอนลูกไม่ดีเท่าที่ควร...”
คุณท่านโบกมือและพูดว่า "เสี่ยวหลงอายุเกือบ 28 ปีแล้ว ถึงเวลาที่เขาต้องสร้างครอบครัวแล้ว ถ้าผู้ชายไม่แต่งงาน เขาจะไม่มีวันโต รีบไปหาผู้หญิงที่เหมาะกับเขา ให้เขารีบแต่งงานเถอะ!"
ข่งลิ่งเช่อรีบพูดว่า "พ่อ ผมกับซิ่วหัวได้เลือกคนที่เหมาะสมสำหรับเขาแล้ว เป็นลูกสาวของตระกูลซ่งในจินหลิง เด็กผู้หญิงไม่เพียงแต่สวยและใจดี มีความรู้ แต่ยังมีความสามารถมากอีกด้วย เมื่อไม่นานมานี้ได้มีโอกาสทำความรู้จักกับตระกูลหลี่เจียเฉิงในฮ่องกง สิ่งที่ผมคิดคือหลังจากแต่งงานกับตระกูลซ่งแล้ว ทำให้ตระกูลซ่งกลายเป็นตระกูลอันดับหนึ่งในเจียงหนาน ซึ่งในกรณีนี้ ก็เท่ากับความสามารถของบ้านเราได้พัฒนาต่อไปในเจียงหนาน”
คุณท่านพยักหน้า “เป็นความคิดที่ดีที่จะข้ามเมืองที่ยากที่จะเข้าถึงอย่างประตูเมืองสี่เก้า และไปบุกเบิกที่เจียงหนาน นี่เป็นความคิดที่ดี รีบไปทำเถอะ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...