เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1147

คนที่เซียวฉางเฉียนเกลียดที่สุดไม่ใช่เฉียนหงเย่น ภรรยาที่มีชู้คนนั้นของเขา แต่ทว่าคนที่เขาเกลียดเข้ากระดูกดำ คือ หม่าหลันที่เหยียดหยามเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เมื่อเขาคิดถึงหมวกสีเขียวยี่สิบกว่าใบแกว่งไกวตามสายลมบนระเบียงของหม่าหลัน ในใจของเซียวฉางเฉียนก็เกลียดเธอจนอยากทุบหม่าหลันออกเป็นหมื่น ๆ ชิ้น

ทุกครั้งที่หมวกสีเขียวยี่สิบใบล่องลอยอยู่ในสายลม เขาจะถูกเฆี่ยนตีอย่างโหดเหี่ยม

ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่าถ้าเขาจะแก้แค้น ถ้าอย่างนั้นเขาจะเริ่มลงมือที่หม่าหลัน ไม่มีใครที่จะเหมาะสมไปกว่านี้แล้ว

และที่สำคัญก็คือ การแก้แค้นหม่าหลันจะไม่กระตุ้นความเกลียดชังของเย่เฉิน

ไม่อย่างนั้นหากทุกคนเริ่มลงมือกับเซียวชูหรันก็เท่ากับสะกิดต่อมโมโหของเย่เฉิน จนมีโอกาสเรียกหายนะแห่งความตายมาสู่ตัวเอง

แม้แต่อู๋ตงไห่ก็ไม่กล้าลงมือกับเซียวชูหรัน ดังนั้นครอบครัวของเขาจึงไม่สร้างความยุ่งยากแบบนั้นได้

ข้อเสนอของเซียวฉางเฉียนนั้นได้รับการอนุมัติจากทั้งครอบครัวในทันที

ช่วงนี้หม่าหลันมักจะพยายามเหน็บแนมครอบครัวของพวกเขาเสมอ ทำให้ทุกคนโกรธมาก เขาคิดหาจุดอ่อนของเธอเพื่อคิดหาวิธีจัดการกับเธอให้ทั้งครอบครัวได้หายแค้น

ดังนั้นเซียวไห่หลงจึงรีบถาม: “พ่อ มีวิธีอะไรดี ๆ ก็บอกพวกเราเร็ว!”

เซียวฉางเฉียนกัดฟัน แล้วพูดว่า: "หาโอกาสที่จะทำลายชื่อเสียงของเธอให้ป่นปี้ ทำให้เธอกลายเป็นตัวตลกของคนทั้งประเทศ และรู้สึกเหมือนถูกผู้คนแทงข้างหลังซะบ้าง!"

เมื่อเซียวฉางเฉียนพูด แล้วก็พูดอีกว่า “ยังมีอีก! ทำให้เธอติดกามโรคจะดีที่สุด!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน