ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1294
ในขณะที่กำลังทำตัวไม่ถูกนั้น กู้ชิวอี๋ก็มองดูเขาด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง โพล่งถามขึ้นว่า “เฉินจื๋อข่าย！คุณรู้มาตั้งนานแล้วใช่ไหมว่าพี่เย่เฉินของฉันก็อยู่ที่จินหลิง?”
“หา? เอ่อ...อันนี้...” เฉินจื๋อข่ายไม่รู้จะตอบอย่างไรดีไปชั่วขณะ อึกๆอักๆพูดเหตุผลออกมาไม่ได้
กู้ชิวอี๋กัดฟันที่ขาวใสของตนเองหนึ่งที เอ่ยขึ้นอย่างโมโหมากว่า “คุณคนนี้นี่ช่างไม่ซื่อสัตย์จริงๆ ฉันตั้งแต่ต้นจนจบไปหาคุณสอบถามถึงที่อยู่ของพี่เย่เฉินมาตั้งหลายครั้งขนาดนั้น คุณต่างก็ไม่มีคำพูดจริงสักประโยค！“
เฉินจื๋อข่ายเอ่ยขึ้นอย่างทำตัวไม่ถูก “คุณกู้ นี่คุณเข้าใจผมผิดแล้วจริงๆครับ ผมก็เพิ่งรู้เมื่อก่อนหน้านี้ไม่นาน ไม่นึกเลยว่าคุณชายจะอยู่ที่จินหลิง ผมเป็นตัวแทนตระกูลเย่อยู่ที่จินหลิงมาตั้งนาน ก่อนหน้านี้ไม่เคยได้ยินมาก่อน”
เฉินตัวตัวที่อยู่ด้านข้างเอ่ยถามขึ้นอย่างตกใจ “เรื่องบ้าอะไร?！ชิวอี๋ เธอว่าประธานเย่ เย่เฉินนั่น ก็คือพี่เย่เฉินที่เธอต้องการตามหามาโดยตลอด?”
กู้ชิวอี๋พยักหน้า เอ่ยขึ้นอย่างจริงจัง “ถูกแล้วก็คือเขา！เจ้าคนเลวนี่ทำร้ายฉันให้ฉันหาอย่างทุกข์ทรมานมาก！”
เฉินตัวตัวเอ่ยขึ้นอย่างเซอร์ไพรส์สุดๆ “อัยยะ！งั้นก็ช่างยอดเยี่ยมจริงๆ！ในที่สุดเธอก็หาเขาจนเจอ งั้นไม่ใช่ว่าไม่ช้าก็จะสามารถแต่งงานได้แล้วหรอกหรอ? ฉันจำได้เธอพูดมาโดยตลอดว่า ขอเพียงแค่หาพี่เย่เฉินพบ เธอก็จะออกจากวงการบันเทิงในทันที จากนั้นก็จะแต่งงานมีลูกกับเขา”
ใบหน้าของกู้ชิวอี๋ก็แดงขึ้นมาในทันที เอ่ยขึ้นอย่างอับอายว่า “ฉัน...ฉันก็คิดแบบนั้น...แต่ว่า...แต่ว่าเจ้าคนเลวนั่นเขาแต่งงานแล้ว...”
“แม่งเอ๊ย！” เฉินตัวตัวระเบิดในทันที เอ่ยโพล่งออกมาว่า “ไอ้ลูกวัวอ่อนแอแซ่เย่นี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่? หรือเขาไม่รู้หรอกหรอว่าเขามีการหมั้นหมายตั้งแต่เกิด? หรือว่าเขาไม่รู้หรอกหรอว่าเขามีคู่หมั้นที่สวยสุดๆคนหนึ่ง กำลังตามหาเขามาโดยตลอด? นึกไม่ถึงว่าจะกล้าแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น รอเขามาแล้ว เธอดูว่าฉันไม่ชี้หน้าด่าเขา！เป็นเฉินซื่อเหม่ยของสมัยนี้จริงๆ！”
เว่ยเลี่ยงกับเฉินจื๋อข่ายสบตากันแวบหนึ่ง สีหน้าของทั้งสองคนต่างก็เก้กังทำอะไรไม่ถูกเป็นอย่างยิ่ง
เว่ยเลี่ยงก็เพิ่งรู้ในเวลานี้เองเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างกู้ชิวอี๋และอาจารย์เย่ ในใจก็ต้องช็อคสุดๆเป็นธรรมดา
ในเวลานี้ ได้ยินเพียงแต่กู้ชิวอี๋เอ่ยขึ้นว่า “ตัวตัว อีกสักครู่ภรรยาของพี่เย่เฉินก็จะมาด้วยเช่นเดียวกัน ฉันรับปากกับพี่เย่เฉินแล้วว่าจะไม่เปิดเผยความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคนบนโต๊ะอาหาร ดังนั้นถึงเวลาเธออย่าพูดจามั่วซั่วเด็ดขาด”
“นั่นจะได้ยังไงกันล่ะ！” เฉินตัวตัวเอ่ยขึ้นอย่างโมโหสุดขีด “อาศัยโอกาสที่เมียของไอ้เลวนั่นก็มาด้วยเหมือนกัน ก็ควรจะคว้าโอกาสนี้เอาไว้ เอาเรื่องนี้พูดให้ชัดเจนต่อหน้าเมียของเขาไปเลย จะได้ทำให้เมียของเขารู้สึกตัวถอยเมื่อเห็นว่าสถานการณ์นั้นไม่สมควร ยังไงฉันก็ไม่เชื่อจริงๆว่า ผู้หญิงคนไหนจะกล้าแย่งสามีกับเธอกู้ชิวอี๋！”
เย่เฉินหัวเราะพร้อมกับเอ่ย “คุณวางใจ เป็นหนึ่งในคนที่คุณอยากเจอมากที่สุดอย่างแน่นอน”
“คนที่ฉันอยากเจอมากที่สุด?” คิ้วที่งดงามของเซียวชูหรันเลิกขึ้นเล็กน้อย “ฉันเองยังคิดไม่ออกว่าตอนนี้ฉันอยากเจอใครมากที่สุด”
เย่เฉินหัวเราะขึ้นเล็กน้อย “เข้าไปไม่ใช่ว่าก็รู้แล้ว”
ในขณะที่พูด เขาก็เคาะประตูเบาๆ จากนั้นก็ผลักประตูห้องรับรองพิเศษเข้าไปทางด้านใน
เซียวชูหรันแวบเดียวก็มองเห็นภายในห้องรับรองพิเศษอันหรูหรา กู้ชิวอี๋นั่งอยู่ทางตรงข้ามประตูห้องพอดี เธอตกตะลึงจนตาค้างภายในวินาทีนั้นในทันที！
“แม่เจ้า คือกู้ชิวอี๋? คือกู้ชิวอี๋จริงๆ?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...