ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1654

เย่เฉินหัวเราะและถามว่า “คุณต้องการที่จะถามว่า ผมรู้จักตัวตนของคุณได้อย่างไรใช่ไหม?”

ฟูจิบายาชิ มาสะจ้องไปที่เย่เฉินด้วยดวงตาเบิกกว้าง “คุณ.......คุณรู้เรื่องมาโดยตลอดงั้นเหรอ?!”

เย่เฉินพยักหน้า และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “แน่นอนผมรู้!”

“นี่มันเป็นไปไม่ได้!”

“มันมีอะไรที่จะเป็นไปไม่ได้ล่ะ? โทษเพียงความแข็งแกร่งของนินจาญี่ปุ่นอย่างพวกคุณ มันแย่มากจริงๆ”

ฟูจิบายาชิ มาสะเหมือนถูกฟ้าผ่า เขาพูดโพล่งออกมาและถามว่า “ศิษย์น้องเล็กของผมถูกนายฆ่าทิ้งใช่หรือเปล่า!”

เย่เฉินพยักหน้าอย่างไม่ปิดบังและพูดว่า “ใช่ ผมเอง”

ในขณะที่พูด เย่เฉินก็กล่าวเสริมว่า “ศิษย์น้องรอง และศิษย์น้องสามของคุณก็ถูกผมฆ่าด้วย ตอนนี้ศพของพวกเขาก็นอนอยู่ในกระโปรงหลังรถของพวกคุณอยู่”

“ไอ้เหี้ย!” ฟูจิบายาชิ มาสะคำรามอย่างเสียงดัง และในทันที มีดเล่มหนึ่งก็หลุดออกมาจากปลอกแขนมือซ้ายของเขา ซึ่งตกลงไปอยู่ในมือซ้ายของเขาพอดีเลย

ทันทีหลังจากนั้น เขารวมพลังทั้งหมดของเขาไว้ที่มือซ้าย และจู่ๆ ก็แทงเข้าไปที่เย่เฉินด้วยกำลังทั้งหมดของเขา

เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของเขา เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย ยังคงจับแขนขวาของเขาด้วยมือข้างหนึ่ง และจับข้อมือซ้ายด้วยมืออีกข้างอย่างสงบ

ฟูจิบายาชิ มาสะไม่คาดคิดเลยว่า ความแข็งแกร่งของเย่เฉินจะยิ่งใหญ่อย่างน่าประหลาดใจ และมือซ้ายของเขาถูกเขาจับไว้ จนเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวตัวได้เลย

เย่เฉินเห็นใบหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยความสยดสยอง ก็ยิ้มและกล่าวว่า “คุณฟูจิบายาชิไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้น ถ้าคุณล้มเลิกการต่อต้าน ตอนที่คุณเดินทางไปนรกในภายหลัง คุณก็จะได้รับความทุกข์ทรมานที่น้อยลง!”

ร่างกายของฟูจิบายาชิ มาสะเหมือนโดนฟ้าผ่า และเขาพูดด้วยความตกใจว่า “คุณท่าน! ผมทำตามคำสั่งของทากาฮาชิ มาจิทั้งนั้น เขาเป็นคนให้ผมติดตามคุณ ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วยเถอะ........”

เย่เฉินหัวเราะและพูดว่า “คนที่ออกมาใช้ชีวิตจะต้องคืนเสมอ คุณเป็นคนที่ยอมเอาชีวิตออกมาเล่นเอง ทำหล่นแล้วจะไปโทษใครได้ล่ะ? ”

ฟูจิบายาชิ มาสะพูดโพล่งออกมาว่า “ตราบใดที่คุณไม่ฆ่าผม ผมยินดีที่จะช่วยคุณไปฆ่าทากาฮาชิ มาจิ และแก้แค้นให้คุณ!”