ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1688

สรุปบท บทที่ 1688: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

ตอน บทที่ 1688 จาก ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 1688 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยาย จีน ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ที่เขียนโดย เมฆทอง เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

ยาตัวนี้สำหรับคนทั่วไป มันถือได้ว่าเป็นยาวิเศษเลย ถ้าผู้สูงอายุทานยาตัวนี้ สามารถอายุยืนขึ้นสิบถึงยี่สิบปี ถ้าคนหนุ่มสาวทานยาตัวนี้ ร่างกายจะแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปหลายเท่า ถ้าคนที่บาดเจ็บทานยาตัวนี้ ถึงแม้เขาใกล้จะตาย ร่างกายของเขาก็จะฟื้นฟูกลับมาเป็นปกติ และเพิ่มความแข็งแกร่งให้ร่างกายหนึ่งระดับ

ตอนนั้น หงห้าถูกลูกน้องของอู๋ตงไห่ซ้อมจนใกล้ตาย เหลือเพียงลมหายใจสุดท้าย เมื่อได้ทานยาอายุวัฒนะถึงได้ฟื้นฟูกลับมาเป็นปกติ

ยาอายุวัฒนาเม็ดนั้น ไม่เพียงช่วยชีวิตของหงห้าไว้ และทำให้หงห้าหนุ่มขึ้นหลายปี ร่างกายของเขาแข็งแกร่งกว่าตอนที่เขายังไม่บาดเจ็บอีก

สาเหตุหลักเพราะยาอายุวัฒนะมีฤทธิ์ยาดีมากๆ ไม่เพียงรักษาหงห้าให้หายเป็นปกติ ยังเหลือฤทธิ์ยาบางส่วนช่วยปรับร่างกายของเขาให้ดีกว่าเดิม

อาการบาดเจ็บของอิโตะนานาโกะสาหัสมาก แต่ในความคิดของเย่เฉิน ใช้ยาอายุวัฒนะเพียงแค่ครึ่งเม็ดก็สามารถรักษาให้หายเป็นปกติได้

ถ้ารับประทานยาอายุวัฒนะหนึ่งเม็ด ไม่ต้องพูดถึง ความแข็งแกร่งของอิโตะนานาโกะจะเพิ่มขึ้นกว่าเมื่อก่อนประมาณหนึ่งถึงสองระดับ!

ดังนั้น เย่เฉินจึงมีคำถามในใจ

ควรให้อิโตะนานาโกะทานยาอายุวัฒนะเพียงแค่ครึ่งเม็ด หรือให้เธอทานเต็มเม็ดเลย ให้โอกาสเธอแข็งแกร่งมากขึ้น

เย่เฉินไม่ใช่คนขี้เหนียว เขาลังเลว่าจะให้เธอทานครึ่งเม็ดหรือเต็มเม็ดนั้น เหตุผลหลักเพราะอิโตะนานาโกะเป็นคนญี่ปุ่น

สุภาษิตจีนมีกล่าวไว้ ถ้าไม่ใช่พวกเดียวกัน จิตใจย่อมแตกต่างกัน

ไม่กล้าพูดว่าอีกฝ่ายจะมีความคิดที่จะทำร้ายฉันหรือเปล่า แต่มันยากที่เขาจะเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันกับคนจีนอย่างเรา

และอิโตะนานาโกะก็เป็นยอดฝีมือด้านศิลปะการต่อสู้ และเคยเข้าร่วมการแข่งขันระดับนานาชาติมาโดนตลอด และเดิมทีเธอก็มีแผนการที่จะเข้าร่วมการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกครั้งต่อไปด้วย

อิโตะนานาโกะพูดโดยไม่ลังเล:"เย่เฉินซัง ถึงแม้คุณจะรักษาอาการบาดเจ็บของฉันไม่ได้ คุณมีเงื่อนไขอะไรฉันก็จะรับปากทั้งหมดโดยไม่ลังเลเลย!"

เย่เฉินพยักหน้าและพูดอย่างจริงจัง:"ฉันต้องการให้คุณรับปากฉัน หลังจากที่ฉันรักษาคุณจนหายเป็นปกติแล้ว ถ้าคุณยังคงชอบศิลปะการต่อสู้ คุณก็แค่ตั้งใจศึกษามันด้วยตัวเอง แต่ห้ามคุณเข้าร่วมการแข่งขันระดับนานาชาติอีก คุณรับปากฉันได้ไหม?"

"ได้!"อิโตะนานาโกะพูดด้วยสายตาที่หนักแน่น:"หลังจากการแข่งขันครั้งที่แล้วที่ฉันได้รับบาดเจ็บ ฉันก็ไตร่ตรองถึงหลักการและเหตุผลที่เย่เฉินซังสอนฉันก่อนหน้านี้อย่างลึกซึ้ง ศิลปะการต่อสู้คือจิตวิญญาณชนิดหนึ่ง มันไม่ใช่การแข่งขัน ดังนั้นฉันก็เลยไม่ค่อยกระตือรือร้นกับการแข่งขันแบบนั้นอีก"

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เธอมองเย่เฉินด้วยความเสน่หาและพูดอย่างจริงจัง:"ตั้งแต่ฉันรู้จักเย่เฉินซัง ฉันก็รู้แล้วว่าอะไรคือเหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมียอดคน ยอดฝีมือระดับแนวหน้าอย่างเย่เฉินซัง จะไม่เข้าร่วมการแข่งขันแบบนี้ ละทิ้งความปรารถนาและการแพ้ชนะในการแข่งขัน ถึงมีโอกาสเข้าใจศิลปะการต่อสู้ที่ลึกซึ้งได้ ดังนั้นถ้านานาโกะมีโอกาสฟื้นฟูร่างกายจนกลับมาเป็นปกติ เธอจะไม่เข้าร่วมการแข่งขันใดๆอีกอย่างแน่นอน!"

เย่เฉินมองเห็นเธอพูดอย่างจริงจังและหนักแน่น เขาก็รู้สึกโล่งใจทันที

หลังจากนั้น เขาก็มองนานาโกะและยิ้มอย่างเบาๆ จากนั้นก็หยิบยาอายุวัฒนะหนึ่งเม็ดออกมา และยื่นไปให้เธอและพูดด้วยรอยยิ้ม:"นานาโกะ คุณรีบกินยาเม็ดนี้เข้าไป ยาเม็ดนี้ไม่เพียงแค่ทำให้คุณหายเป็นปกติ ยังจะทำให้ร่างกายของคุณ ความแข็งแกร่งของคุณเพิ่มขึ้นหนึ่งระดับด้วย!"

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน