ยาตัวนี้สำหรับคนทั่วไป มันถือได้ว่าเป็นยาวิเศษเลย ถ้าผู้สูงอายุทานยาตัวนี้ สามารถอายุยืนขึ้นสิบถึงยี่สิบปี ถ้าคนหนุ่มสาวทานยาตัวนี้ ร่างกายจะแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปหลายเท่า ถ้าคนที่บาดเจ็บทานยาตัวนี้ ถึงแม้เขาใกล้จะตาย ร่างกายของเขาก็จะฟื้นฟูกลับมาเป็นปกติ และเพิ่มความแข็งแกร่งให้ร่างกายหนึ่งระดับ
ตอนนั้น หงห้าถูกลูกน้องของอู๋ตงไห่ซ้อมจนใกล้ตาย เหลือเพียงลมหายใจสุดท้าย เมื่อได้ทานยาอายุวัฒนะถึงได้ฟื้นฟูกลับมาเป็นปกติ
ยาอายุวัฒนาเม็ดนั้น ไม่เพียงช่วยชีวิตของหงห้าไว้ และทำให้หงห้าหนุ่มขึ้นหลายปี ร่างกายของเขาแข็งแกร่งกว่าตอนที่เขายังไม่บาดเจ็บอีก
สาเหตุหลักเพราะยาอายุวัฒนะมีฤทธิ์ยาดีมากๆ ไม่เพียงรักษาหงห้าให้หายเป็นปกติ ยังเหลือฤทธิ์ยาบางส่วนช่วยปรับร่างกายของเขาให้ดีกว่าเดิม
อาการบาดเจ็บของอิโตะนานาโกะสาหัสมาก แต่ในความคิดของเย่เฉิน ใช้ยาอายุวัฒนะเพียงแค่ครึ่งเม็ดก็สามารถรักษาให้หายเป็นปกติได้
ถ้ารับประทานยาอายุวัฒนะหนึ่งเม็ด ไม่ต้องพูดถึง ความแข็งแกร่งของอิโตะนานาโกะจะเพิ่มขึ้นกว่าเมื่อก่อนประมาณหนึ่งถึงสองระดับ!
ดังนั้น เย่เฉินจึงมีคำถามในใจ
ควรให้อิโตะนานาโกะทานยาอายุวัฒนะเพียงแค่ครึ่งเม็ด หรือให้เธอทานเต็มเม็ดเลย ให้โอกาสเธอแข็งแกร่งมากขึ้น
เย่เฉินไม่ใช่คนขี้เหนียว เขาลังเลว่าจะให้เธอทานครึ่งเม็ดหรือเต็มเม็ดนั้น เหตุผลหลักเพราะอิโตะนานาโกะเป็นคนญี่ปุ่น
สุภาษิตจีนมีกล่าวไว้ ถ้าไม่ใช่พวกเดียวกัน จิตใจย่อมแตกต่างกัน
ไม่กล้าพูดว่าอีกฝ่ายจะมีความคิดที่จะทำร้ายฉันหรือเปล่า แต่มันยากที่เขาจะเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันกับคนจีนอย่างเรา
และอิโตะนานาโกะก็เป็นยอดฝีมือด้านศิลปะการต่อสู้ และเคยเข้าร่วมการแข่งขันระดับนานาชาติมาโดนตลอด และเดิมทีเธอก็มีแผนการที่จะเข้าร่วมการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกครั้งต่อไปด้วย
อิโตะนานาโกะพูดโดยไม่ลังเล:"เย่เฉินซัง ถึงแม้คุณจะรักษาอาการบาดเจ็บของฉันไม่ได้ คุณมีเงื่อนไขอะไรฉันก็จะรับปากทั้งหมดโดยไม่ลังเลเลย!"
เย่เฉินพยักหน้าและพูดอย่างจริงจัง:"ฉันต้องการให้คุณรับปากฉัน หลังจากที่ฉันรักษาคุณจนหายเป็นปกติแล้ว ถ้าคุณยังคงชอบศิลปะการต่อสู้ คุณก็แค่ตั้งใจศึกษามันด้วยตัวเอง แต่ห้ามคุณเข้าร่วมการแข่งขันระดับนานาชาติอีก คุณรับปากฉันได้ไหม?"
"ได้!"อิโตะนานาโกะพูดด้วยสายตาที่หนักแน่น:"หลังจากการแข่งขันครั้งที่แล้วที่ฉันได้รับบาดเจ็บ ฉันก็ไตร่ตรองถึงหลักการและเหตุผลที่เย่เฉินซังสอนฉันก่อนหน้านี้อย่างลึกซึ้ง ศิลปะการต่อสู้คือจิตวิญญาณชนิดหนึ่ง มันไม่ใช่การแข่งขัน ดังนั้นฉันก็เลยไม่ค่อยกระตือรือร้นกับการแข่งขันแบบนั้นอีก"
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เธอมองเย่เฉินด้วยความเสน่หาและพูดอย่างจริงจัง:"ตั้งแต่ฉันรู้จักเย่เฉินซัง ฉันก็รู้แล้วว่าอะไรคือเหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมียอดคน ยอดฝีมือระดับแนวหน้าอย่างเย่เฉินซัง จะไม่เข้าร่วมการแข่งขันแบบนี้ ละทิ้งความปรารถนาและการแพ้ชนะในการแข่งขัน ถึงมีโอกาสเข้าใจศิลปะการต่อสู้ที่ลึกซึ้งได้ ดังนั้นถ้านานาโกะมีโอกาสฟื้นฟูร่างกายจนกลับมาเป็นปกติ เธอจะไม่เข้าร่วมการแข่งขันใดๆอีกอย่างแน่นอน!"
เย่เฉินมองเห็นเธอพูดอย่างจริงจังและหนักแน่น เขาก็รู้สึกโล่งใจทันที
หลังจากนั้น เขาก็มองนานาโกะและยิ้มอย่างเบาๆ จากนั้นก็หยิบยาอายุวัฒนะหนึ่งเม็ดออกมา และยื่นไปให้เธอและพูดด้วยรอยยิ้ม:"นานาโกะ คุณรีบกินยาเม็ดนี้เข้าไป ยาเม็ดนี้ไม่เพียงแค่ทำให้คุณหายเป็นปกติ ยังจะทำให้ร่างกายของคุณ ความแข็งแกร่งของคุณเพิ่มขึ้นหนึ่งระดับด้วย!"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...