ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1749
แม้ว่าซูรั่วหลีจะเย้ยหยันกับการแสดงของเย่เฉิน แต่ก็เพราะรูปลักษณ์ภายนอกตื้นๆ ของเย่เฉินที่เป็นแบบนี้ ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อยกับเย่เฉิน
หลังจากนั้น เธอก็เดินเข้ามาที่ด้านข้างของเย่เฉิน และนั่งลงข้างๆ ที่นั่งเขาโดยตรง
ทันทีที่นั่งลง ซูรั่วหลีก็ใช้หางสายตา และมองดูเย่เฉินอย่างเงียบๆ ขึ้นมา
นี่ไม่ใช่เพราะเธอสงสัยเย่เฉินอะไร แต่เพราะนิสัยที่ระมัดระวังตามปกติของเธอ
ในแต่ละสภาพแวดล้อมที่ไปถึง สิ่งแรกที่เธอจะทำก็คือต้องมีความเข้าใจต่อสิ่งแวดล้อมนั้นอย่างลึกซึ้ง เพื่อให้ได้ข้อมูลเพิ่มเติมที่อาจเป็นประโยชน์
ก่อนอื่นเธอสังเกตเย่เฉินอยู่พักหนึ่ง และพบว่าชายผู้นี้หน้าตาหล่อดีจริงๆ และดูค่อนข้างสบายตาอยู่บ้าง
แต่เมื่อมองดูบนร่างของตัวเองเป็นครั้งคราว ดวงตาที่มองตรงๆ แบบนั้น ทำให้คนดูค่อนข้างอึดอัด
ดังนั้น ซูรั่วหลีจึงหันกลับมา มองไปที่เย่เฉิน และริเริ่มถามด้วยรอยยิ้มว่า “คุณเป็นคนจีนใช่ไหม?”
เย่เฉินคาดไม่ถึงว่า นักฆ่าหญิงของตระกูลซูคนนี้จะหันหน้ามาพูดกับตัวเอง ดังนั้นเขาจึงแกล้งทำเป็นดีใจ แล้วถามด้วยความประหลาดใจเล็กน้อยว่า “คนสวยคุณดูออกได้อย่างไรว่าผมเป็นคนจีน? นี่ก็ไม่ใช่เที่ยวบินที่บินไปจีนเลย”
ซูรั่วหลียิ้มเล็กน้อย และพูดอย่างจริงจังว่า “ความแตกต่างระหว่างผู้ชายชาวญี่ปุ่นและผู้ชายชาวจีนมันก็ค่อนข้างเยอะมากพอสมควรอยู่ ตัวอย่างเช่น ผู้ชายชาวญี่ปุ่นโดยทั่วไปจะโกนขนคิ้ว และทรงผม และสไตล์การแต่งตัวของพวกเขาก็จะไม่เหมือนกันด้วย”
เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า “คนสวยเป็นคนที่ช่างสังเกตจริงๆ ”
ซูรั่วหลีพยักหน้า และถามเขาว่า “ท่านชายมาจากที่ไหนของประเทศจีนเหรอ? ”
เย่เฉินกล่าวอย่างไม่เป็นทางการว่า “ผู้คนจากซูหาง”
หลังจากพูด เย่เฉินก็ลดเสียงต่ำลง แล้วพูดว่า “บอกอะไรที่น่าตื่นเต้นกว่านี้แก่คุณหน่อย!”
ซูรั่วหลีพยักหน้า “ยินดีที่จะรอรับฟัง”
เย่เฉินงอนิ้วให้เธอ แล้วพูดว่า “คุณเข้ามาใกล้ผมหน่อยแล้วผมจะบอกคุณ”
ซูรั่วหลีอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย และพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาเล็กน้อยว่า “คุณก็พูดแบบนั้นได้เลย”
เย่เฉินทำหน้าบึ้ง “ความลับนี้จะบอกต่อหน้าผู้คนจำนวนมากขนาดนี้ได้อย่างไร? ถ้าคุณอยากจะฟังก็เข้ามาฟังใกล้ๆ ถ้าคุณไม่อยากจะฟังก็ช่างมันไปเถอะ”
ความโกรธของซูรั่วหลีก็เกิดขึ้นมาในทันที เมื่อเห็นเย่เฉินอยากจะแต๊ะอั๋งตัวเองอย่างเป็นจริงเป็นจัง ก็แทบอดไม่ไหวที่อยากจะตบหน้าเขาแรงๆ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...