ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1865
ในเวลานี้ หน้าประตูคฤหาสน์A05
เย่เฉินมองดูทุกคน เอ่ยถามอย่างแนบไปด้วยความตกใจเล็กน้อยว่า “ทำไมพวกคุณมากันหมดเลยล่ะครับ?”
หงห้าในเวลานี้เอ่ยด้วยเสียงหัวเราะว่า “อาจารย์เย่ กำลังจะถึงวันตรุษจีนแล้ว ทุกคนต่างก็คิดตลอดเวลาที่จะมาสวัสดีปีใหม่คุณล่วงหน้า และก็ถือโอกาสมอบสิ่งของที่ต้องใช้ในวันปีใหม่เหล่านี้ให้กับคุณ”
เฉินจื๋อข่ายก็พยักหน้าพร้อมกับเอ่ยเช่นเดียวกันว่า “อาจารย์เย่ ทุกคนก็กลัวว่าผลัดกันมารบกวนจะเสียเวลาของคุณ ดังนั้นหลังจากที่ปรึกษาหารือกันเป็นการส่วนตัวแล้ว จึงได้มาพร้อมกันเลย！”
ฉินกางในเวลานี้ก็เสริมตามมาว่า “อาจารย์เย่ ทุกคนล้วนเตรียมของขวัญเล็กๆน้อยๆอย่างง่ายจำนวนหนึ่งให้กับคุณยังไงก็หวังว่าคุณอย่าได้รังเกียจ！”
“ใช่ครับ！” หวังเจิ้งกางก็รีบเอ่ยขึ้นมาเช่นเดียวกันว่า “อาจารย์เย่ คุณคือคนที่มีพลังในการติดต่อกับเทพ ของขวัญที่พวกเราคนธรรมดาแบบนี้ตระเตรียม หากไม่เข้าดวงตาเห็นธรรมคุณ ยังไงก็หวังว่าคุณอย่าได้ถือสา！”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย เอ่ยปากว่า “ทุกท่านยังสามารถจำผมได้ ผมก็ซาบซึ้งใจมากแล้ว ไม่จำเป็นต้องสิ้นเปลืองเพื่อผมอีกก็ได้”
คุณท่านซ่ง ซ่งจี่โมในเวลานี้ก็เดินขึ้นมา เอ่ยขึ้นอย่างจริงจังว่า “อาจารย์เย่ สิ่งที่คุณปฏิบัติต่อพวกเราคนเหล่านี้ล้วนมีบุญคุณอันยิ่งใหญ่ราวกับสร้างชีวิตใหม่อีกครั้ง เนื่องในโอกาสวันตรุษจีนมาถึง พวกเราเตรียมของขวัญอย่างง่ายเล็กๆน้อยๆมาคารวะที่บ้าน ก็เป็นสิ่งที่สมควรจะทำ”
เย่เฉินยกมือคารวะ “คุณท่านซ่งมีน้ำใจแล้ว！”
ซ่งหวั่นถิงที่ยืนอยู่ด้านข้างซ่งจี่โม่ วันนี้สวมชุดคลุมกี่เพ้าแบบจีนทั้งตัว ทำให้หุ่นที่ร้อนแรงโดดเด่นออกมาจนถึงที่สุด ยิ่งแสดงออร่าที่งดงามของเธอออกมาอย่างไร้ที่ติ
หลายวันไม่เจอเย่เฉิน ในใจของซ่งหวั่นถิงคิดถึงเขามากเป็นพิเศษ พอเห็นสายตาของเย่เฉินมองมาทางตนเอง ใบหน้าที่งดงามก็ปรากฏสีแดงสองแถบขึ้นในทันที
ที่ในสมองของเธอนึกถึง ก็คือภาพนั้นที่เธอเป็นฝ่ายรุกอุทิศจูบแรกให้กับเย่เฉินภายในรถในตอนแรก
พอคิดมาถึงตรงนี้ ใบหน้าของเธอก็ยิ่งแดงอย่างรุนแรงขึ้น เพื่อที่จะเบี่ยงเบนความสนใจ จึงรีบเอ่ยขึ้นอย่างรีบร้อนด้วยความเขินอายว่า “อาจารย์เย่ หวั่นถิงสวัสดีปีใหม่คุณล่วงหน้าค่ะ！”
ฉินเอ้าเสวี่ยนก็เอ่ยขึ้นอย่างไม่ยอมที่จะให้คนอื่นเห็นว่าตนเองด้อยกว่า “อาจารย์เย่ ครูฝึกเย่ เอ้าเสวี่ยนก็ขอให้คุณมีความสุขในวันปีใหม่ล่วงหน้า ในปีใหม่นี้ ขอให้คุณสมปรารถนาในทุกๆเรื่องค่ะ！”
ตั้งแต่หลังจากที่เย่เฉินแนะนำตนเองเป็นคนขับรถและผู้ช่วยให้กับหลี่ไท่หลาย จ้าวเห้าก็ตระหนักได้อย่างลึกซึ้งถึงความไม่ธรรมดาของเย่เฉิน
แต่ เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่า พละกำลังของเย่เฉิน จะแข็งแกร่งจนมาถึงจุดแบบนี้ได้
เจ้านายของตนเองให้ตนเองขับรถมาเมืองจินหลิง ก็คือเพื่อมามอบของขวัญวันตรุษจีนให้กับเย่เฉินโดยเฉพาะ นี่ก็ได้ทำให้เขาค่อนข้างที่จะช็อกแล้ว แต่หลังจากที่มาแล้วถึงได้พบว่า สถานการณ์ในพื้นที่ช็อกยิ่งกว่า！
ทั้งเมืองจินหลิง บุคคลที่มีหน้ามีตา ดูเหมือนจะมาทั้งหมด！
อีกทั้ง พวกเขาแต่ละคนอยู่ต่อหน้าเย่เฉิน คิดไม่ถึงว่าต่างก็แสดงออกอย่างถ่อมตัวเช่นนี้ ฉากนี้ช่างทำให้คนตกใจจนพูดไม่ออกจริงๆ！
ก็เป็นเพราะภายในจิตใจช็อกอย่างหาใดเปรียบ ดังนั้นจ้าวเห้าในตอนที่เผชิญหน้ากับเย่เฉิน จะมากจะน้อยก็มีความลนลาน
เย่เฉินในเวลานี้มองไปที่จ้าวเห้า เอ่นขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า “เห้าจื่อ ช่วงนี้ทุกอย่างยังคงโอเคไหม?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...