ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1923
“หวังตงเสวี่ยนเหรอ?!”
เมื่อได้ยินชื่อหวังตงเสวี่ยน เซียวฉางควนถึงดูออกว่า คนสวยเซ็กซี่ในอีกด้านหนึ่งของวิดีโอนั้น เป็นรองประธานของตี้เหากรุ๊ป ที่มาแสดงความยินดีกับเธอ ตอนที่สตูดิโอของลูกสาวตัวเองจัดงานพิธีเปิด
สิ่งนี้ทำให้เซียวฉางควนประหลาดใจมากยิ่งขึ้น
เพราะยังไง หวังตงเสวี่ยนในฐานะที่เป็นรองประธานของตี้เหากรุ๊ป และนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงในเมืองจินหลิง ยังคงเป็นที่รู้จักกันดีอยู่ในเมืองจินหลิง
นอกจากนี้ เซียวฉางควนก็รู้ว่า ตี้เหากรุ๊ปมอบงานการตกแต่งให้กับเซียวชูหรันเป็นจำนวนมาก ซึ่งสามารถบอกได้ว่าเป็นเจ้าแม่ด้านการงานอาชีพของเซียวชูหรันก็ว่าได้
แต่เขาไม่ได้คาดคิดเลยจริงๆ ว่า หวังตงเสวี่ยนจะริเริ่มมาเยี่ยมที่บ้านของตัวเอง ดังนั้นเขาจึงรีบพูดกับเซียวชูหรันว่า “ชูหรัน รีบมาเร็วเข้า หวังตงเสวี่ยนรองประธานของตี้เหากรุ๊ปมาแล้ว!”
“อ๊ะ?” เซียวชูหรันรู้สึกประหลาดใจมาก และจากนั้นก็เริ่มรู้สึกประหม่าเล็กน้อย และกล่าวว่า “ทำไมประธานหวังถึงมาที่นี่ได้.....ฉันจะไปเปิดประตูให้เธอ!”
ต่งรั่วหลินก็ประหลาดใจมากเช่นกัน
แม้ว่ามูลค่าทางตัวตนของหวังตงเสวี่ยนจะเทียบกับต่งรั่วหลินไม่ได้เลย แต่ไม่ว่ายังไงเธอก็เป็นรองประธานของตี้เหากรุ๊ป และรองผู้บัญชาการของตี้เหากรุ๊ป และหัวหน้าโดยตรงของต่งรั่วหลิน
ต่งรั่วหลินก็ไม่ได้คาดคิดเลยว่า เจ้านายของตัวเองจะมาเยี่ยมบ้านของเพื่อนสนิทตัวเอง
ดังนั้น เธอจึงจะรู้สึกอักอ่วนเล็กน้อยอยู่ในใจของเธอ แต่ตอนนี้เธอก็จากไปไม่ได้แล้ว เธอจึงทำได้เพียงกัดฟันและรอให้หวังตงเสวี่ยนเข้ามา
เซียวชูหรันรีบไปเชิญให้หวังตงเสวี่ยนเข้ามา หวังตงเสวี่ยนกล่าวด้วยความขอโทษเล็กน้อยว่า “ขออภัยคุณเซียว ที่มารบกวนอย่างกะทันหันแบบนี้”
เซียวชูหรันรีบพูดว่า “ประธานหวังคุณเกรงใจมากเกินไปแล้ว ฉันเป็นฝ่ายที่ควรจะไปเยี่ยมคุณ เพียงแต่สองสามวันนี้ฉันไม่มีเวลาว่างสักที จนถึงวันนี้ฉันก็เพิ่งได้เริ่มวันหยุดเหมือนกัน”
หวังตงเสวี่ยนพยักหน้า มอบของขวัญในมือของเธอไป และกล่าวว่า “นี่เป็นของขวัญปีใหม่ที่เตรียมมาให้คุณลุงคุณป้า น้ำใจเล็กๆ น้อย โปรดรับไว้ด้วย”
เย่เฉินพยักหน้า เหยียดมือออกและเปิดกาต้มน้ำบนโต๊ะชงชา
ในเวลานี้ หวังตงเสวี่ยนก็เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นเช่นกัน ทันทีที่เธอเข้าไปในห้องนั่งเล่น ดวงตาของเธอก็จดจ้องไปที่บนร่างกายของเย่เฉิน
เย่เฉินก็มองไปที่เธอ ดวงตาทั้งสี่สบเข้าหากัน และในแววตาของหวังตงเสวี่ยน มีความปีติยินดีเผยออกมาเล็กน้อย
และเย่เฉินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นหวังตงเสวี่ยนอยู่ต่อหน้าเขา
ในวันนี้ หวังตงเสวี่ยนไม่ได้ใส่เสื้อผ้าของผู้หญิงที่แข็งแรงในที่ทำงาน แต่สวมใส่เสื้อกันลมสีกาแฟอ่อนๆ โดยมีผมหยักศกยาวพาดบ่าของเขา เซ็กซี่และมีเสน่ห์มาก
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยกับเธอ และพูดอย่างสุภาพว่า “สวัสดีประธานต่ง”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...