ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 194

บทที่ 194 ไม่ให้คนกระจอกอย่างคุณจับ（2）

เวลานี้เกาจวิ้นเว่ยก้าวเดินเข้าไปใกล้ท่ามกลางฝูงคนที่รายล้อม เมื่อมาถึงตรงหน้าบอดี้การ์ด ก็พูดขึ้นว่า “ทุกคน ผมเป็นรองประธานศูนย์นิทรรศการจินหลิง ศูนย์นิทรรศการนี้เป็นของตระกูลผม ให้ผมได้เข้าไปชื่นชมรถสองคันนี้ใกล้ๆได้หรือไม่?”

“ไม่ได้” บอดี้การ์ดคนหนึ่งที่หลังจากปลดทหารแล้วก็มาทำงานที่บริษัทขนส่งเงินเจิ้นหย่วน ตอนนี้กำลังพูดขึ้นอย่างเคร่งขรึมว่า “หัวหน้าพวกเรามีคำสั่ง นอกจากเจ้าของรถแล้ว ใครก็ห้ามเข้าใกล้รถ”

เกาจวิ้นเว่ยรู้สึกค่อนข้างเสียหน้า

เชี้ย ไม่ให้จับต้องจริงๆด้วย

นี่ไม่ไว้หน้ากันเลยหรือ? ต้องรู้ว่าที่นี่เป็นศูนย์นิทรรศการของตระกูลเรา

หากตนเองจับต้องรถสองคันนี้ไม่ได้ งั้นก็จะไม่กลายเป็นเหมือนเย่เฉินคนจนคนนั้นหรือ?

ไม่ได้ ยังไงตนเองก็จะขายหน้าไม่ได้

เกาจวิ้นเว่ยอดกลั้นความโกรธที่มีในใจไว้ พูดจากับบอดี้การ์ดคนนั้นอย่างไพเราะว่า “พี่ๆ ผมก็เป็นคนที่รักรถคนหนึ่ง ให้ผมได้เข้าไป ต่อไปผมจะตอบแทนรางวัลให้อย่างงาม”

ยังบอดี้การ์ดคนนั้นก็เป็นทหารเก่า นิสัยใจคอซื่อตรง ดังนั้นจึงพูดปฏิเสธขึ้นด้วยเสียงเข้มว่า “คุณผู้ชายท่านนี้ ผมขอพูดอีกครั้ง หากคุณไม่ใช่เจ้าของรถ จะเข้าใกล้รถคันนี้ไม่ได้เด็ดขาด”

เกาจวิ้นเว่ยไม่ยอมไว้หน้าตนเอง ก็โกรธขึ้นมาในทันใด กัดฟันพูดข่มขู่ขึ้นว่า “ศูนย์นิทรรศการทั้งหมด ล้วนเป็นของตระกูลผม คุณเป็นแค่บอดี้การ์ดคนหนึ่ง ก็กล้ามาแข็งข้อกับผม ไม่อยากอยู่แล้วใช่ไหม?”

อีกฝ่ายพูดขึ้นว่า “ขออภัย ผมเป็นบอดี้การ์ดของบริษัทขนส่งเงินเจิ้นหย่วน ไม่ใช่บอดี้การ์ดของศูนย์นิทรรศการจินหลิง ต่อให้คุณเป็นเจ้าของศูนย์นิทรรศการจินหลิง คุณก็ไม่มีสิทธิ์มาสั่งผม”