ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 207
บทที่207ให้เกียรติหน่อย（1）
เวลานี้ ผู้คนที่มุงดูได้ถอยออกอย่างรวดเร็วกลายเป็นช่องทางเดินเส้นหนึ่ง
เห็นเพียงแค่หวังตงเสวี่ยนและซ่งหวั่นถิงสองสาวงามที่สวยจนทำให้คนหวั่นไหว แต่งกายด้วยชุดทางการที่เหมาะสมมาก มาพร้อมกับรอยยิ้ม เดินเคียงไหล่กันเข้ามาจากด้านนอก
ด้านหลังพวกเธอสองคน คือหวังเจิ้งกางพาหวังเหวินเฟยและหวังเหวินข่าย ฉินกางพาฉินเอ้าเสวี่ยนและฉินเอ้าตง ซือเทียนฉีพาเฉินเสี่ยวจาว ต่างก็ได้เดินเข้ามา
และท่านหงห้า ได้ตามหลังพวกเขาทั้งหมด
เซียวเวยเวยเห็นฉากนี้ ทั้งใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ
ในกลุ่มคนเหล่านี้ ไม่ว่าจะเป็นใครในนั้น พวกเขาล้วนเป็นคนใหญ่คนโตที่ไม่ค่อยมีใครพบเห็น
คิดไม่ถึงว่า มารวมตัวกันที่นี่ มาอวยพรให้กับเซียวชูหรัน นี่ทำให้ในใจของเธออึดอัดมากที่สุด!
ก่อนหน้านี้ เธอยังมีความภาคภูมิใจในตัวเอง เธอยังเป็นผู้หญิงที่น่ารักของทุกคน เป็นคุณหนูมีเงิน เป็นวัยรุ่นที่โดดเด่นที่สุดคนหนึ่งในเมืองจินหลิง
ใบหน้าของเธอโดดเด่น รูปร่างก็ดี จัดอยู่ในสังคมของจินหลิงชั้นสูง และยังเป็นนางฟ้าอีก
หลายปีมานี้เธอ ได้แต่แข่งขันกับลูกพี่ลูกน้องของตัวเอง
เดิมทีคิดว่า ตัวเองหาสามีได้ดี ไม่ว่าจะด้านไหนก็สามารถข่มลูกพี่ลูกน้องได้ แต่ตอนนี้ ทั้งหมดของเธอ ถูกเซียวชูหรันเทียบได้แล้ว เธอคิดว่าครอบครัวที่น่าภาคภูมิใจของเธอ อยู่ต่อหน้าแขกที่เซียวชูหรันได้เชิญมา เหมือนกับขยะโดยสิ้นเชิง
ตัวเองในตอนนี้ ช่างแตกต่างจากเธอเหลือเกิน!
“เซียวชูหรัน ตกลงแกจะโชคดีอะไรขนาดนี้?!”แววตาที่เซียวเวยเวยมองไปทางเซียวชูหรัน มีความอิจฉาริษยาเผยออกมาเล็กน้อย
เซียวชูหรันก็ไม่ได้สนใจเธอ เพราะเธอเองก็อยู่ในอาการมึนงงในเวลานี้
เห็นได้ชัดว่ามาที่นี่เพื่อมอบของขวัญงานเปิดกิจการ ยังจะพูดจาเหมือนขอให้เธอช่วยเหลือ คนของตระกูลเซียวตกตะลึงไปโดยปริยาย ตกลงเซียวชูหรันมีความสามารถอะไรกัน สามารถทำให้คุณหนูตระกูลซ่งอ่อนน้อมถ่อมตนได้ขนาดนี้?
เซียวชูหรันตื่นเต้นยื่นมือออกมา จับมือกับซ่งหวั่นถิง กล่าวด้วยความปลาบปลื้มว่า: “ขอบคุณค่ะคุณซ่ง!”
ระหว่างที่พูด ซ่งหวั่นถิงมองไปที่เธอ เธอก็ได้มองไปที่ซ่งหวั่นถิงเช่นกัน
ซ่งหวั่นถิงไม่ว่าจะเป็นเรื่องหน้าตา หรือว่ารูปร่าง เทียบกับเซียวชูหรันไม่ได้เล็กน้อย แต่อีกฝ่ายมีออร่าอันสูงส่งโดยกำเนิด กลับเป็นว่าไม่ว่าจะยังไงเซียวชูหรันก็ไม่มีทางเทียบได้
คิดมาถึงจุดนี้ ในใจของเซียวชูหรันอดไม่ได้ที่จะมีปมด้อย
เวลานี้ซ่งหวั่นถิงก็ได้พูดว่า : “คุณนายเย่ คุณเป็นภรรยาของอาจารย์เย่ ก็คือผู้มีพระคุณของซ่งหวั่นถิง ดังนั้นคุณอย่าได้เกรงใจฉันเด็ดขาด!”
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...