ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2288
จากที่เขาดูแล้ว ที่ตระกูลซูต้องอยู่ในสถานการณ์ปัจจุบัน ซูโสว่เต้ามีความผิดอย่างใหญ่หลวง！
ดังนั้น ในสายตาของเขา ซูโสว่เต้าไม่เพียงแต่เป็นทายาทที่ไม่มีคุณสมบัติเท่านั้น เขายังไม่ใช่สายเลือดผู้สืบทอดที่มีคุณสมบัติอีกด้วย
ผู้สืบทอดตระกูลที่ว่ามานั้นก็คือคนที่จะมาสืบทอดตระกูลซู จะเป็นคนที่ถือหางสือของตระกูลซู
และผู้สืบทอดตระกูลที่กล่าวมานั้น แน่นอนว่ามีเงื่อนไขที่มากอยู่แล้ว ขอเพียงแค่เป็นคนของตระกูลซู ก็จะเป็นผู้สืบทอดตระกูลซู
ตอนนี้นายท่านใหญ่ซูคิดว่าซูโสว่เต้าไม่มีสิทธิ์เป็นคนที่ถือหางเสือของตระกูลซู กระทั่งไม่มีสิทธิ์เป็นคนสืบทอดตระกูลซู！
ดังนั้น เขาจึงพูดอย่างโกรธเกรี้ยวและเย็นชาไปว่า“โสว่เต๋อ！โทรหาพี่ใหญ่ของแก！ให้เขาขัดขวางตู้ไห่ชิงร่วมงานประมูลของสำนักงานอัยการที่จะถูกจัดขึ้นในวันจันทร์หน้าให้ได้ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม！ฉันจะไม่ยอมให้ผู้หญิงคนนี้ทำให้ตระกูลซูเป็นตัวตลกของทั่วทั้งเย่นจิง และทั่วทั้งหัวเซี่ยเด็ดขาด”
ซูโสว่เต๋อที่ได้ยินดังนั้น ในใจของเขาจึงเบิกบานมาก ปากของเขาพูดอย่างจริงจังไปว่า“พ่อครับ พ่อวางใจเถอะ！ผมจะโทรหาพี่ใหญ่เดี๋ยวนี้แหละครับ！”
พูดจบ ซูโสว่เต๋อก็ล้วงโทรศัพท์ออกมา เตรียมกดโทรออก
นายท่านใหญ่ซูพูดอย่างเย็นชา“เปิดลำโพง！ฉันจะฟังไอ้ลูกอกตัญญูว่ามันจะพูดอะไร！”
ซูโสว่เต๋อรู้สึกดีใจทันที รีบโทรหาซูโสว่เต้าผู้เป็นพี่ใหญ่
ตอนนี้ซูโสว่เต้า ยังไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในเย่นจิง
เขารับโทรศัพท์ของซูโสว่เต๋อ ในใจของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
ถึงแม้หลายวันมานี้เขาจะไม่อยู่เย่นจิง แต่ในสมองของเขาสามารถจินตนาการได้อย่างแม่นยำว่า น้องชายของตัวเองจะใช้โอกาสที่เขาไม่อยู่ข้างกายของคุณท่าน ทำร้ายตนเองอย่างไร
ซูโสว่เต้าที่ตัวอยู่ออสเตรเลียถูกเสียงริงโทนของโทรศัพท์รบกวนจนรำคาญใจ เดิมทีคิดอยากจะปิดเครื่องไปเลย แต่เมื่อคิดๆดูแล้ว เขานึกอะไรขึ้นมาได้“ตอนนี้คุณท่านไม่พอใจฉันอยู่ ถ้าขืนฉันยังไม่รับสายของซูโสว่เต๋อละก็ เขาได้วิ่งแจ้นไปฟ้องคุณท่านแน่ๆ นั่นมันเป็นการได้ไม่คุ้มเสียจริงๆ！”
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เขาจึงรีบกดรับสาย แล้วใช้น้ำเสียงไม่ค่อยเป็นมิตรถามว่า“มีเรื่องอะไร？”
ซูโสว่เต๋อรีบพูดขึ้นมาว่า“พี่！ในประเทศเกิดเรื่องใหญ่แล้ว ทำไมพี่ถึงไม่รับโทรศัพท์เลย！”
ซูโสว่เต้าคิดไม่ถึงว่าน้องชายคนนี้ของตัวเอง จะกล่าวโทษตัวเองเช่นนี้ ดังนั้นเขาจึงถามอย่างไม่พอใจไปว่า“ตอนนี้ฉันถูกส่งมาให้หลบอยู่ที่ออสเตรเลีย เรื่องในประเทศมันเกี่ยวอะไรกับฉันด้วย？เรื่องภายในประเทศพวกแกควรไปจัดการไม่ใช่หรอห้ะ？”
เมื่อนายท่านใหญ่ซูที่อยู่ข้างๆได้ยินดังนั้น สีหน้าตึงขึ้นมาในทันที แต่เขายังคงไม่ส่งเสียงใดๆทั้งสิ้น กลับกันยังทำมือเป็นสัญลักษณ์มือชู่ให้ซูโสว่เต๋อ ความหมายก็คืออย่าให้ซูโสว่เต้าที่อยู่ปลายสาย รู้ว่าเขากำลังฟังเสียงสนทนาอยู่
ซูโสว่เต๋อเข้าใจได้ในทันที จึงรีบพูดขึ้นมาว่า“พี่ใหญ่！พี่สะใภ้ไปที่เมืองจินหลิงแล้ว วิ่งแจ้นไปที่อยู่เก่าของเย่ฉางอิง ยังหลั่งน้ำตาให้ที่อยู่เก่าของเย่ฉางอิงอีก พวกปาปารัสซีจับภาพได้ แล้วเปิงโปงออกมาเรียบร้อยแล้ว！อีกทั้งพี่สะใภ้ยังลงทะเบียนกับสำนักอัยการประมูลในวันจันทร์หน้าแล้วด้วย หล่อนจะซื้อที่อยู่เก่าของเย่ฉางอิง！เกียรติยศศักดิ์ศรีตระกูลซูของเราถูกนังผู้หญิงแพศยาคนนี้ทำป่นปี้ไปหมดแล้ว！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...