บทที่ 25 รนหาที่ตาย
ตอนนี้หวังเหวินข่ายยืนเชิดหน้าอยู่หน้าประตูบริษัทหัวซิน
เขารู้ว่าวันนี้คือโอกาสที่ดีในการแสดงความสามารถต่อหน้าแม่ของเซียวชูหรัน เขาจะต้องทำให้ดีที่สุด
ขอเพียงเอาแม่ของเธอให้อยู่หมัด จะยังต้องกังวลว่าเอาเธอไม่อยู่หมัดหรือไง?
ถึงตอนนั้นตัวเขาก็จะได้เซียวชูหรันสาวสวยผู้เป็นที่เลื่องลือของเมืองจินหลิงมาครอบครอง แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว!
ดังนั้นเขาจึงเอ่ยเสียงดัง “ลุงป้าน้าอาทุกคนวางใจได้ อีกเดี๋ยวเจ้าของบริษัทนี้ก็จะเอาเงินมาคืนให้กับทุกคนแล้ว!”
เมื่อทุกคนได้ยินดังนั้นก็ปรบมือโห่ร้องกันอย่างชอบอกชอบใจ
มีเพียงเย่เฉินคนเดียวที่มองหน้าหวังเหวินข่ายอย่างเย็นชา ไอ้คนนี้มั่นอกมั่นใจในตัวเองเกินไปแล้ว เดี๋ยวจะตายยังไม่รู้เลย
ขณะที่หวังเหวินข่ายกำลังเชิดหน้ารับการเยินยอจากทุกคน ประตูของบริษัทประกันภัยหัวซินก็ถูกเปิดออกจากด้านใน
จากนั้นผู้เป็นเจ้านายอย่างโจวหัวซินก็เดินออกมาพร้อมกับชายวัยกลางคนสวมชุดรูปแบบสมัยราชวงศ์ถัง
ถึงแม้ว่าชายวัยกลางคนผู้นั้นจะอายุค่อนข้างมากแล้วทว่ายังดูน่าเกรงกลัวอยู่ ซึ่งคนผู้นั้นก็คือท่านหงห้านั่นเอง!
ด้านหลังของท่านหงหายังมีลูกน้องรูปร่างบึกบึนอีกหลายคนเดินตามมา คนเหล่านี้ล้วนเป็นบอดี้การ์ดประจำตัวของเขา แต่ละคนนั้นฝีมือไม่ธรรมดาเลย
ตำแหน่งของท่านหงห้าในเมืองจินหลิงนั้นสูงมาก ดังนั้นถึงแม้คนจำนวนมากจะได้ยินชื่อเสียงของเขามาก่อนทว่าไม่มีโอกาสได้เจอตัวจริงรวมถึงหวังเหวินข่ายเองด้วย จึงไม่มีใครรู้ว่าเขาคือใคร
ทุกคนรู้จักเพียงแค่โจวหัวซินเจ้าของบริษัทประกันภัยหัวซินเท่านั้น
ฉับพลันบรรยากาศท่ามกลางกลุ่มคนจึงปะทุขึ้นอีกครั้ง!
“โอ้ว เหวินข่าเรียกประธานจงมาได้จริงๆด้วย! เขาช่างสุดยอดจริงๆ!”
“ใช่ ครั้งนี้ต้องยกความดีความชอบให้พี่หลัน พวกเรามีความหวังที่จะได้เงินคืนแล้ว!”
“พี่หลัน ผู้ชายที่ดีขนาดนี้ เป็นตัวเลือกลูกเขยที่ดีแน่นอน!”
เมื่อหม่าหลันได้รับการเยินยอจากเพื่อนพ้องก็เกิดความรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก
วันนี้หวังเหวินข่ายช่วยเชิดหน้าชูตาให้กับเธอต่อหน้าเพื่อนพ้องได้มากจริงๆ
คิดมาถึงตรงนี้เธอก็ยิ้มหน้าบานพลางหันไปมองหน้าหวังเหวินข่ายด้วยสายตาพึงพอใจ
ตอนนี้หวังเหวินข่ายเดินออกไปด้านหน้าอย่างได้ใจราวกับตัวเองสูงส่งนักหนา
เขาไม่รู้จักโจวหัวซิน และไม่ได้รู้จักท่านหงห้าทว่าดูเหมือนว่าหัวซินจะให้ความเคารพท่านหงห้าเป็นอย่างมาก เขาจึงคิดว่าท่านหงห้าคือเจ้านาย
ดังนั้นเขาจึงหันไปเอ่ยกับท่านหงห้าอย่างถือดี “คุณคือเจ้านายของบริษัทประกันภัยหัวซินใช่ไหม?”
ท่านหงห้าเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม “ผมไม่ใช่เจ้านาย ผมแค่มาทำงานให้เจ้านาย แต่คุณมีอะไรก็คุยกับผมได้”
หวังเหวินข่ายได้ยินดังนั้นก็หัวเราะพลางเอ่ยดูถูก “ก็แค่สุนัขรับใช้สินะ อย่างคุณไม่มีสิทธิ์มาคุยกับผม รีบไสหัวไปแล้วเรียกเจ้านายของคุณมา!”
เย่เฉินส่ายหน้าพลางมองหวังเหวินข่ายอย่างสมเพช
ชายคนที่สวมชุดรูปแบบสมัยราชวงศ์ถังคนตรงหน้านี้ท่าทางดูน่าเกรงกลัว แถมยังมีลูกน้องเดินตามอีก แค่ดูก็รู้แล้วว่าไม่ใช่คนที่ควรจะมีเรื่องด้วย สุดท้ายหวังเหวินข่ายกลับทำตัวกร่างใส่อีกฝ่าย เห็นได้ชัดว่ากำลังรนหาที่ตาย
หม่าหลันที่ยืนอยู่ด้านข้างก็เอ่ยเสริม “เหวินข่าย ไม่ต้องเสียเวลากับสุนัขรับใช้แบบนี้หรอก คนข้างๆนั่นต่างหากคือเจ้านายของบริษัทประกันภัยหัวซิน!”
โจวหัวซินได้ยินดังนั้นก็ตกตะลึงจนอ้าปากหวอ!
หวัเหวินข่ายและหญิงแก่คนนี้ช่างใจกล้าเสียจริง!
ถึงขนาดกล้าด่าว่าท่านหงห้าคือสุนัขรับใช้แถมยังไล่ไปไกลๆ สองคนนี้คงสะกดคำว่าตายไม่เป็น!
ทั้งเมืองจินหลิงนี้ มีใครใจกล้าบ้าบิ่นขนาดที่กล้าด่าทอท่านหงห้าหรือ?!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...
สงสัยไม่ได้อ่านต่อแล้ว...แต่งดีมากเลยคัฟ ได้อรรถรถ...
สงสัยจะไม่ได้อ่านต่อแล้ว กำลังสนุกเชี่ยว...