ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2783

ไหม้เค่อซินไม่รู้ ว่าตอนนี้ได้มีคนเล็งพวกเขาได้แล้ว

รถแท็กซี่จอดลงที่หน้าประตูโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง ไหม้เฉิงซินก็ลงจากรถโดยการพยุงของไหม้เค่อ

จากนั้น ทั้งสองคนที่เหนื่อยล้าอย่างมากก็รีบกลับไปพักผ่อนที่ห้องพัก

ส่วนลูกน้องของเฉินจื๋อข่าย รวมทั้งคนหนุ่มของตระกูลเหอ กลับจงใจขึ้นรถขับตามรถแท็กซี่คันนั้นออกไปจากสถานที่

หลังจากนั้นไม่กี่นาที พวกเขาก็บีบให้รถแท็กซี่จอดลงที่ปากทางแห่งหนึ่ง ลูกน้องของเฉินจื๋อข่ายหนึ่งในนั้นก็รีบเดินไปยังนอกหน้าต่างของที่นั่งคนขับ มองคนขับรถคนนั้น เอ่ยปากถามว่า “ปู่หลานสองคนเมื่อกี้ที่นายไปส่ง ขึ้นรถจากที่ไหน?”

“คือ….”

คนขับรถแท็กซี่เห็นว่าผู้มาไม่ประสงค์ดี จึงรู้สึกตื่นกลัวขึ้นมา ไม่รู้ว่าควรตอบตามจริงมั้ย

ลูกน้องของเฉินจื๋อข่ายคนนั้น โยนธนบัตรเงินหนึ่งหมื่นเข้าไปทางช่องหน้าต่าง เอ่ยปากพูดว่า “พวกเราคือคนของท่านหงห้า นายตอบมาตามความจริง ไม่มีใครทำอะไรนาย เงินหนึ่งหมื่นนี้ก็เป็นค่าตอบแทนที่ให้นาย”

พูดจบ ก็เปลี่ยนวิธีการพูด พูดขู่ว่า “แต่ถ้าหากนายไม่พูด หรือไม่พูดความจริง งั้นก็อย่าโทษที่พวกเราไม่เกรงใจ！ทะเบียนรถนายฉันก็จำไว้แล้ว เพียงแค่ฉันพูดออกไป ต่อไปนายก็จะอยู่ในเมืองจินหลิงอย่างยากลำบาก！”

ถ้าหากว่าพูดชื่อของเฉินจื๋อข่าย คนขับรถแท็กซี่คงจะไม่รู้ แต่ว่า ถ้าหากพูดชื่อของหงห้าออกไป ก็จะไม่มีคนขับรถแท็กซี่คนไหนที่จะไม่รู้จัก

เพราะยังไงซะ หงห้าก็เป็นพี่ใหญ่ของโลกแห่งเมืองจินหลิง ลูกน้องในมือมากมาย ผูกขาดกับหลายสายงานของเมืองจินหลิง โดยเฉพาะไนต์คลับ ผับบาร์พวกนี้

คนขับรถแท็กซี่ไปทำงานอยู่กับสถานที่พวกนี้ทุกวัน จะต้องรู้เข้าใจสถานการณ์พวกนี้อย่างแน่ชัดอยู่แล้ว

ดังนั้น เมื่อได้ยินชื่อจริงของหงห้าแล้ว คนขับรถคนนี้ก็รีบเอ่ยปากพูดว่า “พี่ใหญ่ครับผมพูด ผมพูด！สองคนนั้นขึ้นรถที่ข้างทางใกล้ๆเขาเฟิ่งหวงครับ！”