และครั้งนี้มาปราบปรามในกองทัพของฮามิด มีทหารรับจ้างสองพันห้านายของสำนักว่านหลง
เดิมที เจ้าหน้าที่ของสำนักว่านหลงก็เหมือนกับผู้บัญชาการของกองกำลังรัฐบาล ก็ค่อนข้างประมาทศัตรู
พวกเขารู้สึกว่า ตัวเองเคยได้เห็นระดับแค่นั้นของกองกำลังต่อต้านรัฐบาลซีเรียมาแล้ว ทำลายพวกเขาทำได้ง่ายดายจริงๆ
ดังนั้นพวกเขาก็ไม่ได้เตรียมการทำงานที่เพียงพอมาด้วยซ้ำ เพียงแค่ต้องการรีบช่วยรัฐบาลจัดการปัญหาร้ายแรง จัดตั้งฐานทัพทหารรับจ้างของตัวเองอยู่ที่ซีเรียในทันที และเพิ่มอิทธิพลของตัวเองอยู่ในตะวันออกกลาง
แต่คาดไม่ถึงว่า ครั้งนี้พวกเขาเพราะว่าประมาณศัตรู ถูกโจมตีอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน
ห้าร้อยกว่าชีวิตที่สดใส ก็เสียชีวิตอยู่ที่ความชันที่เป็นบวกของยอดเขาฐานทัพของฮามิด
ผู้บัญชาการของทหารรับจ้างสำนักว่านหลงคนนี้ เป็นคนผิวเหลืองในวัยสามสิบกว่า
เขาชื่อว่าหลูจ้านจุน เป็นนายพลห้าดาวของสำนักว่านหลง ก็ถือว่าเป็นหนึ่งในแกนหลัก
อยู่ในสำนักว่าน นอกเหนือจากเทพสงครามและราชันสงคราม ยังมีนายพลเกือบร้อยนายอยู่ด้านล่าง
และความสามารถของนายพลและประสบการณ์ ผลงานการสู้รบ เป็นตัวกำหนดระดับดาวพวกเขา
ดาวของนายพลจากหนึ่งดาวถึงห้าดาว นายพลห้าดาว ก็ย่อมเป็นในบรรดานายพลสูงที่สุด สามารถที่จะได้รับนายพลระดับนี้ได้ ทั้งหมดก็ยี่สิบสามสิบคน
ถ้ารวมกับเทพสงครามและราชันสงคราม การจัดอันดับของหลูจ้านจุนอยู่ในสำนักว่านหลง อย่างน้อยก็อยู่ในสี่สิบอันดับแรก
ในครั้งนี้ เขาติดตามเฉินจงเหล่ยราชันอันดับหนึ่งมุ่งหน้ายกทัพไปปราบปรามในซีเรีย ก่อนหน้านี้บุกหน้าเหมือนผ่าลำไผ่มาโดยตลอด ลูกน้อยก็บาดเจ็บเสียชีวิตน้อย
แต่คาดไม่ถึงว่า การต่อสู้ในวันนี้เพิ่งจะเริ่ม ก็เสียชีวิตมากมายขนาดนี้!
สิ่งที่อีกฝ่ายพูดนั้นถูกต้อง
ไม่กลัวการสูญเสียในสงคราม แต่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือ หลังจากประสบความสูญเสีย ยังไม่สามารถได้ชัยชนะ
ถ้าหากเอาชนะฮามิดไม่ได้จริงๆ ตัวเองอยู่ในสำนักว่านหลง จะกลายเป็นตัวตลกแน่ๆ! ถึงกับอนาคตพัง!
ดังนั้น เขามองไปทางผู้บัญชาการกองกำลังรัฐบาล และพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น: “เมื่อกี้นี้ทหารปืนใหญ่ของพวกแกทิ้งระเบิดไปหลายรอบขนาดนั้น อีกฝ่ายยังมีแรงกระสุนที่แข็งแกร่งขนาดนี้ นี่ก็พิสูจน์ได้ว่าป้อมปราการถาวรของพวกเขาแข็งแกร่งมาก ถ้าหากการต่อสู้ครั้งนี้เปลี่ยนเป็นศึกหนัก และยังคงโจมตีจากล่างขึ้นบน เกรงว่าจะไม่ได้ต่อสู้ง่ายดายขนาดนั้น!”
ผู้บัญชาการกองกำลังรัฐบาลกัดฟันพูดว่า: “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะให้ทหารปืนใหญ่ทิ้งระเบิดอีกหลายรอบ!”
“ไม่มีประโยชน์!”หลูจ้านจุนพูดว่า: “หลายรอบเมื่อกี้นี้ก็ไม่มีผล ระเบิดอีกก็ไม่มีประโยชน์!”
เขาชะงักครู่หนึ่ง ครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยปากพูดว่า: “อย่างนี้นะ นายก็ส่งทหารของนายไป พกพาอาวุธหนักแกล้งทำเป็นจู่โจมที่ด้านหน้าของเขา ฉันนำพาลูกน้องสำนักว่านหลงของพวกเรา อ้อมจากยอดเขาด้านข้าง ลักลอบขึ้นไปพื้นที่สูง ต่อจากนั้นอ้อมตรงไปโอบล้อมด้านข้างของพวกเขา!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...