ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3029
และครั้งนี้มาปราบปรามในกองทัพของฮามิด มีทหารรับจ้างสองพันห้านายของสำนักว่านหลง
เดิมที เจ้าหน้าที่ของสำนักว่านหลงก็เหมือนกับผู้บัญชาการของกองกำลังรัฐบาล ก็ค่อนข้างประมาทศัตรู
พวกเขารู้สึกว่า ตัวเองเคยได้เห็นระดับแค่นั้นของกองกำลังต่อต้านรัฐบาลซีเรียมาแล้ว ทำลายพวกเขาทำได้ง่ายดายจริงๆ
ดังนั้นพวกเขาก็ไม่ได้เตรียมการทำงานที่เพียงพอมาด้วยซ้ำ เพียงแค่ต้องการรีบช่วยรัฐบาลจัดการปัญหาร้ายแรง จัดตั้งฐานทัพทหารรับจ้างของตัวเองอยู่ที่ซีเรียในทันที และเพิ่มอิทธิพลของตัวเองอยู่ในตะวันออกกลาง
แต่คาดไม่ถึงว่า ครั้งนี้พวกเขาเพราะว่าประมาณศัตรู ถูกโจมตีอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน
ห้าร้อยกว่าชีวิตที่สดใส ก็เสียชีวิตอยู่ที่ความชันที่เป็นบวกของยอดเขาฐานทัพของฮามิด
ผู้บัญชาการของทหารรับจ้างสำนักว่านหลงคนนี้ เป็นคนผิวเหลืองในวัยสามสิบกว่า
เขาชื่อว่าหลูจ้านจุน เป็นนายพลห้าดาวของสำนักว่านหลง ก็ถือว่าเป็นหนึ่งในแกนหลัก
อยู่ในสำนักว่าน นอกเหนือจากเทพสงครามและราชันสงคราม ยังมีนายพลเกือบร้อยนายอยู่ด้านล่าง
และความสามารถของนายพลและประสบการณ์ ผลงานการสู้รบ เป็นตัวกำหนดระดับดาวพวกเขา
ดาวของนายพลจากหนึ่งดาวถึงห้าดาว นายพลห้าดาว ก็ย่อมเป็นในบรรดานายพลสูงที่สุด สามารถที่จะได้รับนายพลระดับนี้ได้ ทั้งหมดก็ยี่สิบสามสิบคน
ถ้ารวมกับเทพสงครามและราชันสงคราม การจัดอันดับของหลูจ้านจุนอยู่ในสำนักว่านหลง อย่างน้อยก็อยู่ในสี่สิบอันดับแรก
ในครั้งนี้ เขาติดตามเฉินจงเหล่ยราชันอันดับหนึ่งมุ่งหน้ายกทัพไปปราบปรามในซีเรีย ก่อนหน้านี้บุกหน้าเหมือนผ่าลำไผ่มาโดยตลอด ลูกน้อยก็บาดเจ็บเสียชีวิตน้อย
แต่คาดไม่ถึงว่า การต่อสู้ในวันนี้เพิ่งจะเริ่ม ก็เสียชีวิตมากมายขนาดนี้!
สิ่งที่อีกฝ่ายพูดนั้นถูกต้อง
ไม่กลัวการสูญเสียในสงคราม แต่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือ หลังจากประสบความสูญเสีย ยังไม่สามารถได้ชัยชนะ
ถ้าหากเอาชนะฮามิดไม่ได้จริงๆ ตัวเองอยู่ในสำนักว่านหลง จะกลายเป็นตัวตลกแน่ๆ! ถึงกับอนาคตพัง!
ดังนั้น เขามองไปทางผู้บัญชาการกองกำลังรัฐบาล และพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น: “เมื่อกี้นี้ทหารปืนใหญ่ของพวกแกทิ้งระเบิดไปหลายรอบขนาดนั้น อีกฝ่ายยังมีแรงกระสุนที่แข็งแกร่งขนาดนี้ นี่ก็พิสูจน์ได้ว่าป้อมปราการถาวรของพวกเขาแข็งแกร่งมาก ถ้าหากการต่อสู้ครั้งนี้เปลี่ยนเป็นศึกหนัก และยังคงโจมตีจากล่างขึ้นบน เกรงว่าจะไม่ได้ต่อสู้ง่ายดายขนาดนั้น!”
ผู้บัญชาการกองกำลังรัฐบาลกัดฟันพูดว่า: “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะให้ทหารปืนใหญ่ทิ้งระเบิดอีกหลายรอบ!”
“ไม่มีประโยชน์!”หลูจ้านจุนพูดว่า: “หลายรอบเมื่อกี้นี้ก็ไม่มีผล ระเบิดอีกก็ไม่มีประโยชน์!”
เขาชะงักครู่หนึ่ง ครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยปากพูดว่า: “อย่างนี้นะ นายก็ส่งทหารของนายไป พกพาอาวุธหนักแกล้งทำเป็นจู่โจมที่ด้านหน้าของเขา ฉันนำพาลูกน้องสำนักว่านหลงของพวกเรา อ้อมจากยอดเขาด้านข้าง ลักลอบขึ้นไปพื้นที่สูง ต่อจากนั้นอ้อมตรงไปโอบล้อมด้านข้างของพวกเขา!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...