ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3196

เมื่อได้ยินคำแนะนำของเย่เฟิงกับคุณท่านต่างกัน ผู้อำนวยการจ้าวก็ถามว่า“คุณชายครับ งั้นผมต้องไปขอคำแนะนำจากคุณท่านไหมครับ？”

“ไม่ต้อง！”เย่เฟิงโพล่งออกไป“คุณรีบช่วยชีวิตเธอเถอะ จะต้องช่วยชีวิตเธอด้วยทุกวิถีทาง ถ้าคุณปู่กล่าวโทษ ฉันจะเป็นคนรับผิดชอบเอง！”

เมื่อผู้อำนวยการจ้าวได้ยินอย่างนั้น และครุ่นคิดถึงคำพูดเมื่อสักครู่ของเย่เฟิง ถ้าไม่ช่วยชีวิตเกิดถูกจับได้ขึ้นมา เมื่อชั่งน้ำหนักแล้ว จึงรีบกล่าวว่า“ได้ครับคุณชายใหญ่ เราจะรีบทำการช่วยชีวิตเธอครับ！”

เฮเลน่าใช้สายตาจ้องเขม็งไปที่เฮเลน่า อย่างเยือกเย็น อยากจะกล่าวตำหนิ แต่พอกำลังจะพูด ก็ต้องกลืนคำพูดลงคอไป

เธอรู้ดี ตอนนี้เย่เฟิงไม่อยากข้องเกี่ยวกับการตายของตนเอง ไม่อยากรับผิดชอบแม้แต่นิดเดียว

ถึงแม้ว่าเธอจะดูถูกความเป็นมนุษย์ของเย่เฟิง แต่เธอก็เข้าใจได้ในระดับหนึ่ง เนื่องจากเรื่องนี้ตนเองจงใจปิดบัง

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เธอก็ถอนใจอย่างเศร้าใจ“จะโทษก็คงต้องโทษตัวเอง ถ้าไม่ใช่เพราะเย่เฉินน้องชายคนนี้ของเย่เฟิง ฉันอาจจะสามารถหลอกเย่เฟิงรวมถึงคนอื่นๆในตระกูลเย่ต่อไป ดังนั้นฉันมีจุดจบเหมือนอย่างทุกวันนี้ ล้วนเป็นเพราะกรรมตามสนอง……”

ดังนั้น เธอจึงยอมแพ้ แล้วคิดในใจว่า“ถ้าคนพวกนี้อยากแสร้งทำเป็นช่วยชีวิตฉัน ฉันก็ต้องปล่อยให้พวกเขาทำไป……ระหว่างช่วยชีวิตอาจจะต้องทนเจ็บ ถือว่าเป็นการรับการลงโทษจากคนของตระกูลเย่ก็แล้วกัน”

เมื่อเย่เฟิงเห็นสายตาสิ้นหวังของเฮเลน่า เขาก็รู้สึกปอดแหก ดังนั้นจึงรีบพูดกับผู้อำนวยการจ้าวว่า“เอ่อคือ พวกคุณช่วยชีวิตคน ผมเป็นแค่คนนอกจะไม่ขอรบกวนก็แล้วกัน ผมจะไปรอข้างนอกนะครับ”

ผู้อำนวยการจ้าวพยักหน้า แล้วรีบกล่าวว่า“งั้นขอเชิญคุณชายใหญ่รอข้างนอก สักครู่นะครับ”

“ได้！”เย่เฟิงตอบกลับ แล้วหันหลังเดินออกไปข้างนอก

พอเย่เฟิงเดินจากไป หมอคนอื่นๆก็เร่งมือ เตรียมการช่วยชีวิตเฮเลน่าเป็นครั้งสุดท้าย

เฮเลน่าไม่พูดอะไร ดวงตาทั้งสองจ้องไปที่เพดานห้อง แล้วก็เริ่มรอคอยการตาย

เธอรู้ดีว่า ผู้ป่วยที่ถูกช่วยชีวิต โดยปกติจะได้รับความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส ดังนั้นเธอจึงทำได้แค่ภาวนาให้ขั้นตอนพวกนี้จบลงอย่างรวดเร็ว ให้ตัวเองจากไปเร็วขึ้น