ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3237

ผ่านไปครู่หนึ่ง ดูเหมือนเธอจะยอมรับชะตากรรม พยักหน้าเบา ๆ และกล่าวด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง “โอเค.....พวกคุณชนะ.....ฉันจะไปกับพวกคุณ.....”

หญิงสาวถอนหายใจด้วยความโล่งอกและกล่าวว่า “การที่คุณคิดได้มันเป็นเรื่องดีที่สุดแล้ว รีบไปเถอะ เครื่องบินกำลังรออยู่!”

เฮเลน่ามองไปที่เย่เฉินและกล่าวอย่างซาบซึ้งว่า “เย่เฉิน ขอบคุณที่ช่วยชีวิตฉันไว้......วันพรุ่งนี้ คุณดูแลตนเองด้วย!”

หลังจากกล่าวจบ เธอถูกหญิงสาวสองคนนั้นพาและเดินมุ่งหน้าไปที่ประตู

ขณะนี้ เย่เฉินกล่าวทันทีว่า “เดี๋ยวก่อน!”

เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงสองคนนั้นรู้สึกตกตะลึง และหญิงสาวชาวหัวเซี่ยถามว่า “คุณเย่คิดว่ายังมีศัตรูไม่มากพอ และต้องการเป็นศัตรูกับราชวงศ์ยุโรปเหนืออีกหรือ?”

เย่เฉินยิ้ม พยักหน้าและกล่าวว่า “คุณพูดถูก! คนอย่างผมเกิดมาก็ไม่เคยกลัวที่จะล่วงเกินคนอื่น ยิ่งมีศัตรูมากเท่าไหร่ ผมยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น!”

หลังจากนั้น สีหน้าของเขานิ่ง และถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “บอกมา เจ้าหญิงโอลิเวียของพวกคุณต้องการส่งเฮเลน่าไปที่ไหน?”

หญิงสาวกล่าวโพล่งออกมาว่า “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ! ทางที่ดีคุณควรปล่อยพวกเราไป มิเช่นนั้น เรื่องนี้อาจบานปลายไปสู่เหตุการณ์ทางการทูต!”

เย่เฉินยิ้มและกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “วางใจเถอะ เรื่องนี้ไม่สามารถแพร่ออกไปข้างนอกได้อย่างแน่นอน! ถ้าคุณสองคนไม่บอกความจริง ก็อย่าคิดว่าจะได้ออกไปจากที่นี่ตลอดไป ที่ประตูมีโลงศพมากมาย พวกคุณสามารถไปเลือกด้วยตนเอง ผมฆ่าคนแล้วก็จะจฝังให้ด้วย!”

หญิงสาวชาวหัวเซี่ยกัดฟันและกล่าวว่า “ล่วงเกินสำนักว่านหลงแล้วยังอวดดีขนาดนี้ คุณไม่ชอบให้ตนเองมีชีวิตยืนยาวหรือ?!”

เย่เฉินกล่าวเยาะเย้ย “วางใจเถอะ พวกคุณตายก่อนผมแน่นอน!”

ทันทีที่กล่าวจบ ทันใดนั้นก็เห็นเฉินจื๋อข่ายและหงห้าวิ่งเหยาะ ๆ เข้ามาในตระกูลเย่

เมื่อเห็นเย่เฉิน หงห้ากล่าวโพล่งออกมาว่า “อาจารย์เย่ หงห้ามารอฟังคำสั่งของคุณแล้ว!”

เย่เฉินไม่คิดว่าหงห้าจะมีที่นี่ จึงถามด้วยรอยยิ้มว่า “คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่?”

หงห้ายิ้มและกล่าวด้วยความนอบน้อมว่า “อาจารย์เย่ ผมเพิ่งมาถึง ผู้จัดการทั่วไปเฉินไปรับผมที่สนามบิน พวกเราสองคนคิดว่าคุณคงจะขาดคน ดังนั้นพวกเราจึงรีบมาดู!”