“หลังจากที่คุณมีอำนาจที่จะสามารถพูดกับโอมาน ราโมวิชแล้ว คุณสามารถขอให้โอมาน ราโมวิชเจรจากับราชวงศ์ และใช้เงินแลกเปลี่ยนแม่ของคุณออกมา!”
“เมื่อเป็นเช่นนั้น ทุกอย่างก็จะได้รับการแก้ไข และคุณก็จะสามารถหลุดพ้นจากการควบคุมของราชวงศ์ได้อย่างสมบูรณ์........”
เมื่อเฮเลน่าฟังถึงตรงนี้ เธอรู้สึกว่าชีวิตพังทลายแล้ว
ความจริงเธอรู้ดีว่าตอนนี้การแต่งงานกับโอมาน ราโมวิชน่าจะเป็นทางออกที่ดีสุด
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เธอมองไปที่เย่เฉิน ยิ้มอย่างขมขื่นและกล่าวว่า “ตั้งแต่พ่อของฉันเสียชีวิต และตั้งแต่ฉันถูกลิดรอนสิทธิในการสืบบัลลังก์ ฉันสูญเสียที่พึ่งพาทุกอย่างในราชวงศ์ไปแล้ว”
“สมาชิกของราชวงศ์ที่ไม่มีที่พึ่งพา และอยู่ในราชวงศ์ จะถูกลดเป็นเพียงชิปต่อรองที่ราชวงศ์สามารถใช้แลกเปลี่ยนผลประโยชน์ได้ทุกที่ทุกเวลา......”
“ดังนั้น สำหรับฉันแล้ว หากต้องการแก้ไขสถานการณ์นี้อย่างแท้จริงจากการไร้ที่พึ่งพา และถูกผู้อื่นรังแกโดยไม่สามารถต่อต้านได้ จำเป็นต้องหาคนทรงพลังที่สามารถเป็นที่พึ่งพาได้ก่อน......”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ ทันใดนั้นเฮเลน่าก็หยุดพูด
เธอไม่สามารถพูดส่วนที่เหลือต่อหน้าเย่เฉินและคนตระกูลเย่
เพราะเดิมตระกูลเย่เป็นที่พึ่งพาดีที่สุด แต่ตอนนี้ตระกูลเย่กำลังตกอยู่ในอันตราย เกรงว่าอาจจะไม่สามารถปกป้องได้แม้แต่ตนเอง
ดังนั้น หากเธอต้องการเปลี่ยนชะตากรรม ทางเดียวคือหาที่พึ่งพาใหม่
และมีเพียงวิธีนี้เท่านั้น ถึงจะสามารถพาแม่ออกมาจากมือของโอลิเวียได้
จากนั้น เธอโค้งคำนับเย่เฉินอย่างสุดซึ้ง
เธอหันไปมองหญิงสาวชาวหัวเซี่ยทันทีและกล่าวว่า “ฉันจะไปกับพวกเธอ!”
เย่เฉินนิ่งเงียบ แต่เมื่อเขาเห็นน้ำตาของเฮเลน่าน้ำตาไหลขณะที่หันกลับ ทันใดนั้นเหมือนนึกอะไรบางอย่างได้และกล่าวว่า “หยุด”
เฮเลน่าที่หันหลังให้เย่เฉิน เธอหยุดลงและจากนั้นเธอปาดน้ำตา หันไปมองเย่เฉิน และถามด้วยความนอบน้อมว่า “คุณเย่ คุณยังมีคำพูดอะไรจะสั่งอีก?”
เย่เฉินยิ้มบาง ๆ และถามเธอว่า “เฮเลน่า แทนที่จะไปเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กและแต่งงานกับคนที่อายุมากกว่าพ่อของคุณ ทำไมคุณไม่ลองกลับไปยุโรปเหนือและแย่งบัลลังก์ที่เป็นของคุณแต่แรกกลับคืนมาล่ะ?”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...