ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3363

เธอนึกไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าหญิงชราจะตื่นขึ้นในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้ และเธอไม่รู้ว่าต้องทำอะไรอยู่พักหนึ่ง

ในเวลานี้ เย่เฉินมองดูเธอด้วยรอยยิ้ม และถามว่า:"โอลิเวีย เรื่องที่ผมพูดเมื่อกี้ พวกคุณคิดว่าไง? ความอดทนของผมมีจำกัดจริงๆ ถ้าคุณไม่ให้วิธีแก้ปัญหากับผมอีก ก็อย่าโทษผมที่ไม่เกรงใจพวกคุณ"

โอลิเวียไม่นึกเลยว่า เธอพาผู้คนมาล้อมเย่เฉินไว้แล้ว ตอนนี้เขายังกล้าพูดกับตนแบบนี้อีก ดังนั้น เธอจึงกัดฟันมองเย่เฉิน และพูดอย่างเย็นชาว่า:"ไอ้แซ่เย่! นายยั่วยุฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า คิดว่าฉันโกรธไม่เป็นเหรอ? บอกให้นะ ที่นี่คือยุโรปเหนือ ไม่ใช่หัวเซี่ย! เชื่อไหมว่าฉันสามารถให้คนเหล่านี้ฆ่านายได้ตลอดเวลา!"

เย่เฉินยิ้ม ไม่ได้โกรธ แต่เลิกคิ้วขึ้นแล้วถามว่า:"ดูท่าทางเหลิงของคุณแล้ว คงคิดที่จะเบี้ยวสินะ?"

"เบี้ยว?!" โอลิเวียเยาะเย้ย:"เย่เฉิน! อย่าลืมว่านี่คือเขตของฉัน ในเขตของฉัน ฉันตัดสินใจได้ทุกอย่าง ฉันว่าระหว่างฉันกับคุณ และระหว่างวิลเลียมกับคุณ ไม่ได้เป็นหนี้อะไรกันเลย คุณกล้าพูดคำว่าไม่ ต่อหน้าฉันไหม?"

เย่เฉินยิ้มพูดว่า:"ยังไม่มีเรื่องอะไรที่ผมไม่กล้าทำ วันนี้ผมจะทิ้งคำพูดไว้ตรงนี้ว่า ถ้าพวกคุณสองบ้านตัดสินใจที่จะเบี้ยวจริง ๆ ผมจะทำให้พวกคุณไปเสียยังจะดีกว่ามีชีวิตอยู่ซะอีกอย่างแน่นอน"

ในสายตาโอลิเวียเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า:"เย่เฉิน! พวกคุณหัวเซี่ยมักจะพูดว่าผู้รู้สถานการณ์ คือผู้มีสติปัญญาเป็นเลิศ ในเมื่อคุณทำตัวไร้เหตุผล กำเริบเสิบสานต่อหน้าฉันครั้งแล้วครั้งเล่า งั้นอย่าโทษฉันที่ไม่เกรงใจคุณ!"

หลังจากนั้นเธอก็ตะโกนใส่ชายชุดดำที่อยู่ข้างๆเธอทันที:"จับไอ้แซ่เย่นี้ไว้ซะ แล้วโยนเขาออกไปนอกหน้าต่าง จนตกลงไปตาย!"

ทันทีที่โอลิเวียพูดจบ กลุ่มชายชุดดำก็เข้ามาหาเย่เฉินพร้อมกัน

ตอนนี้ใบหน้าเย่เฉินเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ไม่ได้ใส่ใจชายชุดดำเหล่านี้เลย

และเท็นโนที่อยู่ข้างๆเขาก็โกรธมากในเวลานี้ และโพล่งออกมาอย่างโกรธเคือง:"บังอาจ! คุณเย่เป็นผู้ช่วยชีวิตฉัน พวกเธอกล้าเสียมารยาทกับเขาได้ไง!"