เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3389

เมื่อว่านพั่วจวินนำพาพลทหารของสำนักว่านหลง ก้าวใหญ่เดินลงมาจากบนภูเขาเย่หลิงซาน สมาชิกตระกูลย่อยของตระกูลเย่คุกเข่าอยู่บนพื้น ในเวลานี้หวาดกลัวจนอกสั่นขวัญแขวนแล้ว

พวกเขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นบนภูเขาเย่หลิงซานเมื่อวานนี้ รู้แค่ว่าตระกูลเย่ก้มหัวให้กับสำนักว่านหลง ยิ่งไปกว่านั้นนำทรัพย์สินในบ้านครึ่งหนึ่งเป็นค่าชดเชย

และตอนนี้ สำนักว่านหลงได้เล็งปากกระบอกปืนที่พวกเขาแล้ว

ในความเห็นของพวกเขา สำนักว่านหลงจะลงมือกับทรัพย์สินของพวกเขา

ในเวลานี้ ว่านพั่วจวินเดินไปข้างหน้าด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ ข้างหลังตามติดด้วยแกนพลทหารเกือบร้อยนายของสำนักว่านหลง

ว่านพั่วจวินก้าวเข้ามาใกล้หนึ่งก้าว ในใจของสมาชิกตระกูลย่อยของตระกูลเย่ ก็วิตกกังวลมากขึ้นเรื่อยๆ

จนกระทั่งว่านพั่วจวินยืนอยู่ต่อหน้าคนเหล่านี้ หลายคนก็สั่นสะท้านด้วยความกลัว

ว่านพั่วจวินมองดูคนเหล่านี้ มองไปรอบๆ ต่อจากนั้นถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “รู้มั้ยว่าฉันให้พวกแกกลับมาทำไม?”

ทุกคนก้มหน้าอย่างประหม่า และไม่มีใครกล้าตอบ

เมื่อว่านพั่วจวินเห็นแบบนี้ ก็พูดอีกว่า: “สิ่งที่ฉันว่านพั่วจวินเกลียดที่สุดในชีวิต ก็คือคนไม่ซื่อสัตย์ไม่กตัญญู! พวกแกก็เป็นตระกูลย่อยของตระกูลเย่ มีญาติทางสายเลือดกับตระกูลเย่ แต่ตระกูลเย่กำลังมีความทุกข์ พวกแกก็หนีกระเจิดกระเจิงเป็นอันดับแรก ไม่ละอายใจต่อความช่วยเหลือและการสนับสนุนที่ตระกูลเย่มอบให้พวกแกตลอดหลายปีที่ผ่านมาเหรอ?”

เมื่อตระกูลย่อยของตระกูลเย่ได้ยินคำพูดนี้ ใบหน้าของแต่ละคนก็เต็มไปด้วยความงง

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน