ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3439

ในเวลานี้ เฉินจื๋อข่ายรีบถามว่า: “คุณชาย งั้นการประมูลครั้งนี้ คุณอยากจะเริ่มขึ้นเมื่อไหร่?”

เย่เฉินถามเขาว่า: “ต้องใช้เวลานานแค่ไหนในการเตรียมตัวสำหรับการประชาสัมพันธ์ในระยะแรก?”

เฉินจื๋อข่ายพูดว่า: “การประมูลใหญ่อย่างChristie's และSotheby's ปกติเตรียมการประมูลขนาดใหญ่ครั้งหนึ่ง อย่างน้อยใช้เวลาครึ่งปี โดยทั่วไปแล้วจะมีการประมูลขนาดใหญ่สองครั้งต่อปี ในช่วงเวลาครึ่งปีนี้ อย่างน้อยสี่เดือนมีการเตรียมสิ่งของประมูลต่างๆ ก็เหมือนกับการแสดงรายการ ต้องคัดกรองหลายรอบ ถึงสามารถเลือกสิ่งของประมูลออกมาปรากฏในงานประมูลสุดท้ายได้”

หลังจากนิ่งไปชั่วครู่ เฉินจื๋อข่ายก็พูดว่า: “อีกอย่าง เมื่ออยู่ในสถานการณ์ที่สิ่งของประมูลทั้งหมดได้รับการยืนยันแล้ว ก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อยสองเดือนในการเตรียมตัว เพราะว่าพวกเขาต้องใช้เวลายาวนานในการส่งเสริมโฆษณาปูทางทีละเล็กน้อย ยังต้องพิมพ์หนังสือคู่มือการประมูลด้วย มอบให้กับลูกค้าทุกท่าน ลูกค้าหลักต้องพาตัวแทนลูกค้าประมูลมาแนะนำตัวในงาน ทำให้อีกฝ่ายทราบว่าการประมูลครั้งนี้จะมีของดีอะไรดีบ้าง และสิ่งของเหล่านี้มีมูลค่าการสะสมเท่าไร”

เย่เฉินโบกมือ: “ครึ่งปีนานเกินไป ครั้งนี้พวกเราเร่งความเร็วกันอีกหน่อย ตอนนี้คือต้นเดือนเมษายน การประมูลก็กำหนดในปลายเดือนเมษายน คราวนี้เราใช้การเผยแพร่แบบปากต่อปาก เพียงแค่เผยแพร่ให้กับพวกชนชั้นสูงของสังคม”

หลังจากพูดแล้ว เย่เฉินก็พูดอีกครั้ง: “การประมูลในครั้งนี้ จำนวนผู้เข้าร่วมการประมูลสูงสุดคือสองร้อยคนเท่านั้น คนหนึ่งก็ปล่อยผ่านไปไม่ได้!”

“อีกอย่างก็ไม่เอาการมอบหมายการประมูลทางโทรศัพท์ ทุกคนที่อยากเข้าร่วมการประมูลครั้งนี้ ก็จำเป็นต้องมาที่เมืองจินหลิง! ก็ต้องนั่งถือป้ายประมูลในห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงด้วยตัวเอง!”

“ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ว่าสุดท้ายใครจะประมูลยาอายุวัฒนะนี้ได้ ก็ต้องทานยาลงไปในงานต่อหน้าทุกคน ไม่อนุญาตให้นำออกไป!”