ในเวลานี้ เฉินจื๋อข่ายรีบถามว่า: “คุณชาย งั้นการประมูลครั้งนี้ คุณอยากจะเริ่มขึ้นเมื่อไหร่?”
เย่เฉินถามเขาว่า: “ต้องใช้เวลานานแค่ไหนในการเตรียมตัวสำหรับการประชาสัมพันธ์ในระยะแรก?”
เฉินจื๋อข่ายพูดว่า: “การประมูลใหญ่อย่างChristie's และSotheby's ปกติเตรียมการประมูลขนาดใหญ่ครั้งหนึ่ง อย่างน้อยใช้เวลาครึ่งปี โดยทั่วไปแล้วจะมีการประมูลขนาดใหญ่สองครั้งต่อปี ในช่วงเวลาครึ่งปีนี้ อย่างน้อยสี่เดือนมีการเตรียมสิ่งของประมูลต่างๆ ก็เหมือนกับการแสดงรายการ ต้องคัดกรองหลายรอบ ถึงสามารถเลือกสิ่งของประมูลออกมาปรากฏในงานประมูลสุดท้ายได้”
หลังจากนิ่งไปชั่วครู่ เฉินจื๋อข่ายก็พูดว่า: “อีกอย่าง เมื่ออยู่ในสถานการณ์ที่สิ่งของประมูลทั้งหมดได้รับการยืนยันแล้ว ก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อยสองเดือนในการเตรียมตัว เพราะว่าพวกเขาต้องใช้เวลายาวนานในการส่งเสริมโฆษณาปูทางทีละเล็กน้อย ยังต้องพิมพ์หนังสือคู่มือการประมูลด้วย มอบให้กับลูกค้าทุกท่าน ลูกค้าหลักต้องพาตัวแทนลูกค้าประมูลมาแนะนำตัวในงาน ทำให้อีกฝ่ายทราบว่าการประมูลครั้งนี้จะมีของดีอะไรดีบ้าง และสิ่งของเหล่านี้มีมูลค่าการสะสมเท่าไร”
เย่เฉินโบกมือ: “ครึ่งปีนานเกินไป ครั้งนี้พวกเราเร่งความเร็วกันอีกหน่อย ตอนนี้คือต้นเดือนเมษายน การประมูลก็กำหนดในปลายเดือนเมษายน คราวนี้เราใช้การเผยแพร่แบบปากต่อปาก เพียงแค่เผยแพร่ให้กับพวกชนชั้นสูงของสังคม”
หลังจากพูดแล้ว เย่เฉินก็พูดอีกครั้ง: “การประมูลในครั้งนี้ จำนวนผู้เข้าร่วมการประมูลสูงสุดคือสองร้อยคนเท่านั้น คนหนึ่งก็ปล่อยผ่านไปไม่ได้!”
“อีกอย่างก็ไม่เอาการมอบหมายการประมูลทางโทรศัพท์ ทุกคนที่อยากเข้าร่วมการประมูลครั้งนี้ ก็จำเป็นต้องมาที่เมืองจินหลิง! ก็ต้องนั่งถือป้ายประมูลในห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงด้วยตัวเอง!”
“ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ว่าสุดท้ายใครจะประมูลยาอายุวัฒนะนี้ได้ ก็ต้องทานยาลงไปในงานต่อหน้าทุกคน ไม่อนุญาตให้นำออกไป!”
เนื่องจากว่า สำหรับมหาเศรษฐีชั้นยอดที่ยากจนจนเหลือเงินเหล่านั้น ยาอายุวัฒนะสามารถที่จะฟื้นฟูความเยาว์วัยได้ อายุยืนยาว และปัดเป่าโรคภัยไข้เจ็บ เป็นสิ่งของที่ทำให้เขาบ้าคลั่งที่สุดในโลกอย่างแน่นอน
ถึงเวลานั้น ราคาของยาอายุวัฒนะก็จะถูกผลักดันขึ้นมาอย่างง่ายดาย
เฉินจื๋อข่ายพูดอย่างตื่นเต้นมา และโพล่งออกมา: “อาจารย์เย่ ตราบใดที่การประมูลครั้งนี้ประสบความสำเร็จ หลังจากการประมูล ชื่อเสียงของยาอายุวัฒนะ จะโด่งดังไปทั่วโลกอย่างแน่นอน!”
เย่เฉินพยักหน้า และพูดด้วยรอยยิ้ม: “สิ่งที่ฉันต้องการคือทำให้มันโด่งดังไปทั่วโลก! ตราบใดที่การประมูลครั้งนี้ตรงตามความคาดหวังของฉัน การประมูลครั้งนี้สามารถดำเนินต่อไปได้ในอนาคต! จากนี้ไปฉันอาจจะเอายาอายุวัฒนะหนึ่งสองถึงสามสี่เม็ดมาประมูลทุกปี ถึงเวลานั้น ฉันจะทำให้เมืองจินหลิงเล็กๆนี้ กลายเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ที่มหาเศรษฐีทั่วโลกวิ่งมากราบไหว้อย่างเป็นกลุ่มฝูง!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...