หมอผู้ดูแลดูรักษาเรียกสองสามีภริยาออกจากห้องผู้ป่วย และพูดด้วยความสงสัย: “คุณสมิธคุณนายสมิธ แม้ว่าตอนนี้ผมยังไม่ทราบสาเหตุเฉพาะเจาะจง แต่ตามตัวบ่งชี้ทางร่างกายปัจจุบันของจิมมี่ ตอนนี้เขารอดพ้นจากอันตรายชั่วคราวแล้ว สำหรับวงจรชีวิตต่อไปของเขา พวกเราอาจจะมีประเมินในแง่ดีมากขึ้น”
จากนั้น ตัวของเขาก็ค่อนข้างไม่เข้าใจ จับคางแล้วพูดว่า: “เรื่องนี้ทำให้ผมไม่ค่อยเข้าใจจริงๆ เมื่อสิบนาที่ก่อนหน้านี้ผมทำได้ทำการทดสอบกับเขา ผมคาดการณ์ว่าชีวิตของเขาเหลือไม่เกินยี่สิบสี่ชั่วโมง แต่ว่าตอนนี้ ทั้งร่างกายก็ก้าวใหญ่ไปข้างหน้า ตราบใดที่เซลล์มะเร็งไม่แพร่กระจายเร็วเกินไปในอีกไม่กี่วันข้างหน้า งั้นหลายวันนี้เขาก็ไม่มีอันตรายถึงชีวิต”
เจนนี่หยิบยาเกิดใหม่เก้าเสวียนในมือ และเอ่ยปากพูดว่า: “หลายนาทีก่อนหน้านี้ฉันเพิ่งให้จิมมี่ทานสิ่งนี้”
“นี่คืออะไร?”หมอผู้ดูแลรักษามองดูยาเกิดใหม่เก้าเสวียนกล่องนั้นด้วยความประหลาดใจ และถามอย่างสุภาพ: “คุณนายสมิธ ผมขอดูกล่องที่อยู่ในมือคุณหน่อยได้มั้ย?”
เจนนี่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ยังยื่นกล่องยาไปให้
แต่ว่า ดวงตาของเธอจับจ้องมองดูยาอยู่ตลอด กลัวว่าหมอผู้ดูแลรักษาคนนี้พูดว่า จะเอายากล่องนี้ไปทำการวิจัย
เพราะว่าเธอในตอนนี้ เชื่ออย่างหนักแน่นมากแล้วว่า นี่เป็นความหวังเดียวที่จะช่วยลูกชายได้
หมอผู้ดูแลรักษาโรครับยาเกิดใหม่เก้าเสวียน อ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า และพูดอย่างกระอักกระอ่วนว่า: “นี่……นี่คือยาเหรอ?! คำอธิบายนี้ก็ค่อนข้างสะเพร่าเกินไปและไม่ละเอียดรัดกุมเกินไปแล้วนะ?”
จากนั้น เขามองไปทางสมิธ และถามด้วยความสงสัยว่า: “หรือว่าเขาก็ไม่ได้เขียนว่า เขาเจาะจงเหมาะกับมะเร็งชนิดไหนเลยเหรอ? ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าหากเขาเป็นยามุ่งเป้า เขาก็ควรที่จะเขียนเกี่ยวข้องกับยีนแบบมุ่งเป้าหน่อยไม่ใช่หรอกเหรอ?”
ในที่สุดสมิธก็ได้ยินแนวความคิดเหมือนกับตัวเองสักที และพูดเห็นด้วยอย่างต่อเนื่อง: “ใช่! ผมก็คิดเหมือนกับคุณทั้งหมด! คำแนะนำในการใช้ยานี้ ก็เป็นเพียงเรื่องตลกในด้านการแพทย์ชัดๆ! อ๋อไม่สิ! มันเป็นหายนะในด้านการแพทย์!”
“แต่คุณดูยาตัวนี้ของคนอื่นเขา ก็ไม่จำเป็นต้องหามุ่งเป้าอะไร! ก็ทานไปโดยตรงก็เห็นผลในทันที ซึ่งดีกว่าพวกคุณมาก!”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ เธอพูดต่อไป: “ยิ่งไปกว่านั้น คนอื่นเขาก็ได้บอกข้างบนว่า มันสามารถช่วยให้ร่างกายฟื้นฟูพลังชีวิตได้อย่างรวดเร็ว! และพลังชีวิตก็เป็นรากฐานของมนุษย์ไม่ใช่เหรอ?”
“พวกคุณดูอาการตอนนี้ของจิมมี่สิ แข็งแรงกว่าเมื่อสิบนาทีที่แล้วมาก นี่เป็นสัญญาณของการฟื้นตัวของพลังชีวิตไม่ใช่เหรอ?!”
“ทำดีกว่าพูด พวกคุณหน้าด้านตั้งถามกับมันต่อไปได้ยังไง?!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...