ในขณะที่พูด เฟ่ยเจี้ยนจงก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ และพูดอีกครั้งว่า “ปู่เข้าใจแล้ว! ไม่น่าแปลกใจเลยที่ลูกค้าอยู่เบื้องหลังของยาอายุวัฒนะคนนี้มีความมั่นใจมากขนาดนี้! เขาได้วางแผนทุกคนไว้ตั้งแต่แรกแล้ว! เมื่อถึงเวลายาอายุวัฒนะจะถูกประมูลได้ราคาที่สูงอย่างแน่นอน!”
เฟ่ยเข่อซินรีบถามว่า “ท่านปู่ วางแผนรอบทุกคนอยู่แล้วหมายความว่าอย่างไร ฉันไม่เข้าใจ”
เฟ่ยเจี้ยนจงกล่าวว่า “คุณลองคิดดู ทำไมพวกเขาถึงต้องตั้งกฎว่า ให้ผู้ชนะการประมูลจะต้องรับประทานยยาอายุวัฒนะลงไปทันที?”
เฟ่ยเข่อซินกล่าวว่า “อันนี้ฉันพอจะเข้าใจได้ ก่อนอื่นพวกเขาอยากจะใช้ข้อกำหนดประเภทนี้ เพื่อรับประกันว่าทุกคนที่มีหน้ามีตาทั้งหมดไม่สามารถส่งตัวแทนมาได้ และก็ไม่สามารถมอบหมายการประมูลทางโทรศัพท์ได้ และจะต้องมาด้วยตัวเอง ประกันที่สอง น่าจะเป็นเพราะต้องการให้แน่ใจว่า สิ่งนี้จะไม่ถูกนำไปสร้างกระแสครั้งที่สองโดยผู้คนไม่หวังดี ประการที่สาม ต้องเพราะว่ามีความมั่นใจต่อยาตัวนี้อย่างเต็มที่ และอยากให้ผู้เสนอราคาอีกร้อยเก้าสิบเก้าราย เป็นพยานถึงประสิทธิภาพพิเศษของยาตัวนี้ด้วยตาของตนเอง”
“ใช่!” เฟ่ยเจี้ยนถอนหายใจและกล่าวว่า “การวิเคราะห์ของคุณถูกต้องมก แต่มีสิ่งเดียวที่ขาดหายไป”
เฟ่ยเข่อซินถามอย่างไม่เข้าใจว่า “คุณปู่ มีอะไรอีกเหรอที่ฉันหล่นไป?”
เฟ่ยเจี้ยนจงเอ่ยปากพูดว่า “ลองคิดดู ทำไมลูกค้าคนนั้น ถึงเอายาอายุวัฒนะออกมาสองเม็ด? อีกอย่าง ทำไมทั้งสองเม็ดไม่ขายรวมกัน หรือขายทีละเม็ด แต่แบ่งขายหนึ่งในนั้นออกเป็นสี่ส่วน?”
เฟ่ยเข่อซินลังเลอยู่ครู่หนึ่งที่ปลายสายโทรศัพท์ แล้วพูดโพล่งออกมาว่าอย่าง “คุณปู่ คุณหมายถึง เขาอยากจะใช้ยาอายุวัฒนะที่แบ่งออกเป็นสี่ส่วนเพื่อปูทางสำหรับยาอายุวัฒนะเม็ดสุดท้าย!”
เฟ่ยเจี้ยนจงไม่ได้พูดเป็นเวลานาน และหลังจากนั้นเป็นเวลานานเขาก็พูดอย่างจริงจังว่า “คุณปู่ไม่มีราคาทางในใจเลย ยาเม็ดนี้ปู่มีความตั้งใจที่จะได้มา แต่บนพื้นฐานนี้ยิ่งใช้เงินน้อยลงเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เฟ่ยเจี้ยนจงก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ และพูดว่า “เพียงแต่ปู่ไม่รู้ว่า มีใครบ้างที่ตั้งใจที่จะเอาชนะยาตัวนี้เหมือนปู่ ถ้าความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้แข็งแกร่งกว่าปู่ งั้นปู่ก็ทำได้แค่ต้องปล่อยมันไปเท่านั้น.......”
เฟ่ยเข่อซินพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “คุณปู่ฉันเข้าใจแล้ว......แค่นี้ก่อนนะ คุณก็อย่าเพิ่งรีบมาที่นี่ก่อน ฉันได้ส่งเอกสารการลงทะเบียนให้พวกเขาแล้ว และด้วยความแข็งแกร่งของเรา เราจะสามารถเข้าสู่รายชื่อสองร้อยคนสุดท้ายได้อย่างแน่นอน”
หลังจากพูดแล้ว เฟ่ยเข่อซินก็พูดอีกครั้งว่า “ตั้งแต่นี้ไป จนกว่าการประมูลจะเริ่มอย่างเป็นทางการ ระหว่างช่วงเวลานี้ ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อค้นหาเจ้าของยาอายุวัฒนะออกมา และพยายามทำข้อตกลงกับเขาเป็นการส่วนตัว ไม่ว่าจะเป็นหนึ่งหมื่นล้านดอลลาร์หรือสองหมื่นล้านดอลลาร์ก็ตาม ฉันจะพยายามอย่างดีที่สุด เพื่อช่วยสรุปเรื่องนี้ก่อนการประมูลให้คุณอย่างแน่นอน!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...