ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3600

เฮเลน่าตกตะลึงทันใด เมื่อได้ยินคำถามของคุณยาย

ก่อนที่ความเขินอายในใจจะทำให้เธอหน้าแดง เธอก็ต้องจมอยู่กับความโศกเศร้าในทันที

แต่เดิม เฮเลน่าอยากจะปฏิเสธโดยสัญชาตญาณ

แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง จู่ๆ เธอก็รู้สึกไม่สบายใจอยู่ลึกๆ ในใจ เธอจึงถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดอย่างเงียบๆ ว่า “คิดถึงเขาแล้วจะทำอย่างไรได้ล่ะ? หลังจากที่ฉันขึ้นครองบัลลังก์ สถานะของฉันก็อ่อนไหวมาก จะไปที่ไหน จะเจอกับใคร จะพูดอะไร จะทำอะไร มันก็ไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองจะตัดสินใจได้อีกต่อไป ฉันใฝ่ฝันที่อยากจะไปหาเขาที่หัวเซี่ย แต่ตอนนี้ ฉันไม่สามารถเลี่ยงช่องทางการทูตและไปที่หัวเซี่ย เขาก็จะไม่ได้มายุโรปเหนือในเวลาอันสั้น ต่อไปนี้กลัวว่าฉันจะไม่ได้เจอแม้แต่หน้าของเขาอีกแล้ว........”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ขอบดวงตาของเฮเลน่าก็เต็มไปด้วยน้ำตา และแม้กระทั่งไหลล้นออกมาจากหางตาของเธอแล้ว

เธอรีบหันศีรษะ แล้วปาดน้ำตาอย่างเงียบๆ แล้วพูดอีกครั้งว่า “คุณยาย บอกความในใจ เหตุผลที่สำคัญที่สุดที่ฉันอยากเป็นราชินี ก็คืออยากจะช่วยแม่ของฉัน และประการที่สองคือการแก้แค้นโอลิเวีย ตอนนี้แม่ของฉันปลอดภัยแล้ว โอลิเวียก็ได้รับบทลงโทษที่ควรแล้ว และตอนนี้ตำแหน่งของราชินี สำหรับฉันมันไม่มีความหมายใดๆ อีกต่อไปแล้ว......”

ราชินีเฒ่าพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า “คุณอย่าคิดมาก! ราชวงศ์ไม่มีทายาททางสายเลือดโดยตรงแล้ว! เป็นไปไม่ได้ที่คุณจะสละตำแหน่งไปได้!”

เฮเลน่ามองดูราชินีเฒ่า และถามด้วยจิตสำนึกว่า “คุณยาย คุณยังอยากจะเป็นราชินีอีกครั้งไหม?”

ราชินีเฒ่าโบกมือทันทีและกล่าวว่า “ไม่! ฉันไม่อยาก! อีกอย่างในโลกทั้งใบก็ไม่มีเรื่องแบบนี้ ทั้งๆ ที่สละตำแหน่งไปแล้วและทรงสถาปนาบัลลังก์ขึ้นใหม่ หากเป็นอย่างนั้นจริงๆ พระราชวงศ์ก็จะขายหน้าในที่สุด......”