ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3683

และตอนที่ปรัชญาสามทัศน์ของลั่วเจียเฉินถูกโค่นล้ม ในใจรู้สึกช็อกมาก รถตู้ชั้นธุรกิจคันหนึ่งมาจอดที่ประตูบ้านไร่แล้ว

รถเพิ่งจะจอดนิ่ง ประตูอัตโนมัติที่เบาะหลังก็เปิดออกเลย ตามมาด้วย หงห้าเดินลงมาจากในรถ รออยู่ที่หน้าประตูอย่างเงียบสงบ

ลั่วเจียเฉิงหันหน้าไปมองแวบหนึ่ง ในใจตื่นเต้นอย่างมาก เขาคิดว่า เย่เฉินทำท่าทางแบบนี้ออกมา จะต้องจับตัวคุณหนูของตัวเองไปแน่นอน

ดังนั้น เขาก็คิดอยากจะพูดเสียงดังเพื่อแจ้งเฟ่ยเข่อซินที่อยู่ในห้องVIPเลยทันที

แต่เขาคิดไม่ถึงว่า น้ำเสียงของตัวเองกลับว่าติดอยู่ที่ลำคอพูดไม่ออกแล้ว

เขาจ้องมองเย่เฉินอย่างหวาดกลัว ไม่รู้ว่าเขาใช้วิธีการไหนกันแน่ ถึงทำให้ตัวเองไม่สามารถเปล่งออกเสียงได้

และในเวลานี้เย่เฉินยิ้มเยาะพร้อมตบไหล่ของเขาเบาๆแล้ว ปราณทิพย์เข้ามาเล็กน้อยทันที เหมือนกับการปิดผนึกจิตสำนึกของเฉินจงเหล่ยแห่งสำนักว่านหลงในตอนแรกเลย นำเอาจิตสำนึกของลั่วเจียเฉิงปิดผนึกไว้ในร่างกายอย่างหนาแน่น

หลังจากนั้น เย่เฉินมองไปยังแววตาของเขา เอ่ยปากพูดว่า : “คุณก็ไม่ต้องกลัว ตอนนี้ฉันยังไม่เอาชีวิตของคุณหรอกนะ เพียงแค่จะต้องรบกวนคุณเปลี่ยนที่พักผ่อนหน่อย อีกอย่างทางนั่นสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆไม่ค่อยดี ก็จำเป็นต้องให้คุณเอาชนะความลำบากให้ได้ ”

พูดแล้ว เขาชี้ไปยังรถตู้ชั้นธุรกิจคันนั้นของหงห้าแล้ว พูดกับลั่วเจียเฉิงว่า : “นู้น ขึ้นไปเองนะ”

ลั่วเจียเฉิงพบว่า ตัวเองไม่สามารถควบคุมร่างกายของตัวเองได้เลยโดยสิ้นเชิง คนทั้งคนหวาดกลัวอย่างมาก ไม่รู้เลยว่าเย่เฉินทำได้อย่างไร！

ตอนที่เขาพบว่า ร่างกายของตัวเองจู่ๆก็หมุนตัวเดินไปยังรถตู้ชั้นธุรกิจคันนั้นอย่างควบคุมไม่ได้ เขาคนทั้งคนก็เข้าสู่ห้วงแห่งความสิ้นหวังอย่างมากแล้ว

เพราะว่าเขาตระหนักถึงแล้วว่า ตัวเองสูญเสียการควบคุมตัวไปแล้วโดยสิ้นเชิง และร่างกายของตัวเอง ถูกควบคุมและออกคำสั่งโดยเย่เฉินทั้งหมด

เพราะงั้น เขาทำได้เพียงมองตัวเองนั่งเข้าไปในรถชั้นธุรกิจคันนั้นแล้ว

หงห้าเห็นลั่วเจียเฉิง ถลึงตามองอย่างตกใจทันที หลังจากนั้นวิ่งเหยาะๆมายังข้างกายของเย่เฉินแล้ว พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า : “อาจารย์เย่ คนๆนี้ผมเคยเห็นมาก่อน！”