ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3714

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่เฉินก็ยิ้มและกล่าวว่า “เรียกเก็บเงินจากพวกเขาหนึ่งล้านหยวนสำหรับค่าขนส่งของแต่ละคน ไม่ว่ายังไงเราก็ต้องใช้เงินเพื่อสร้างทีมรถด้วย”

เฉินจื๋อข่ายรู้ว่า รถยนต์หงฉีที่ผลิตเป็นจำนวนมากนั้นจริงๆ แล้วไม่แพงเลย และคันที่ดีที่สุดก็มีราคาเพียงห้าแสนถึงหกแสนหยวน และทีมรถแปดคันนั้น มันก็ใช้ต้นทุนเพียงสี่ล้านถึงห้าล้านหยวนเท่านั้น

สำหรับทีมรถสี่หรือห้าล้าน รับส่งสนามบินเที่ยวเดียวก็จะเรียกเก็บค่าธรรมเนียมการเดินทางหนึ่งล้าน ซึ่งอาจเป็นธุรกิจที่ทำกำไรได้มากที่สุดในโลกแล้ว

อย่างไรก็ตาม เขารู้ดีอยู่ในใจว่า คนสองร้อยคนที่มาเข้าร่วมการประมูลยาอายุวัฒนะนั้นไม่ได้สนใจค่าใช้จ่ายที่เพิ่มเติมเล็กน้อยเช่นนีเลย

แม้ว่าคนส่วนใหญ่จะทราบดีว่า เป็นไปไม่ได้ที่ตัวเองจะประมูลยาอายุวัฒนะได้สำเร็จ แต่พวกเขาก็ยังหวังว่าจะสามารถมาเปิดหูเปิดตาถึงสถานที่ และมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรสำหรับพวกเขาที่จะใช้จ่ายเพียงไม่กี่ล้านเพื่อสิ่งนี้ มากสุดก็แค่ถือว่ามาท่องเที่ยวสักครั้งเท่านั้นเอง

หลังจากอธิบายเรื่องนี้ เย่เฉินก็ยืนขึ้น และพูดกับเฉินจื๋อข่ายว่า “เหล่าเฉิน งานที่เหลือก็มอบให้กับคุณแล้ว ในวันประมูล คุณจะต้องดำเนินการตรวจสอบความปลอดภัยอย่างเข้มงวดกับทุกคนที่เข้าไปในสถานที่จัดงาน จะไม่อนุญาตให้ทุกคนนำกล้องและอุปกรณ์บันทึกใดๆ เข้าไปในสถานที่โดยเด็ดขาด”

เฉินจื๋อข่ายรีบพูดว่า “คุณชายไม่ต้องกังวล ผมได้จัดการทุกอย่างไว้แล้ว ในเวลานั้นผมจะติดตั้งอุปกรณ์ตรวจสอบความปลอดภัยสี่ชุดในสถานที่ เปิดช่องตรวจสอบความปลอดภัยสองช่อง และทำการตรวจสอบความปลอดภัยสองครั้งในแต่ละช่อง ซึ่งเข้มงวดกว่าการตรวจความปลอดภัยที่ไปนั่งเครื่องบินอย่างแน่นอน หลายคนที่มาประมูล ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม อย่าคิดที่จะเอานาฬิกาเข้าไปด้วยเรือนเดียวเลย”

เย่เฉินพยักหน้า จู่ๆ ก็มีแสงวาบวาบขึ้นในสมองของเขา และเอ่ยปากกล่าวว่า “ถ้าให้ผมว่านะ คุณก็ขอข้อมูลสัดส่วนร่างกายของพวกเขาตอนนี้จะดีกว่า และเตรียมชุดเสื้อผ้าให้พวกเขาล่วงหน้า แล้วก็จัดหมายเลขให้เสื้อผ้าชุดนี้ เริ่มตั้งแต่หนึ่งไปจนถึงสองร้อย!”