ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3794

ความเจ็บปวดต่อเนื่องหลายปี ได้ทรมานเขาให้อยู่ในสภาพที่ไม่มีตัวตน ความฝันอันสูงสุดของเขาในตอนนี้ก็คือสามารถรักษาโรคของตัวเองได้ ให้ตัวเองสามารถใช้ชีวิตที่เหลืออยู่อย่างสงบสุข แม้ว่าจะต้องสละเงินมากแค่ไหน สำหรับเขาแล้วก็ไม่เป็นไร

ดังนั้น ทันทีที่เขามา เขาจึงเพิ่มราคาเกือบ 200 ล้าน เพียงเพื่อให้ได้ยาอายุวัฒนะส่วนนี้

ไม่ว่าจะเป็นหลี่ไท่หลาย หรือว่าจะเป็น อดีตควีน แห่งยุโรปเหนือหรือเศรษฐีตะวันออกกลาง ที่เสนอราคามาก่อน ต่างก็คิดไม่ถึง ว่ามหาเศรษฐีผิวดำคนนี้จะมีกำลังทรัพย์อย่างมหาศาล พอมาถึงก็ประมูลเงินเพิ่มจากพื้นฐานเดิมของผู้ประมูลคนก่อนอย่างมาก

หลี่ไท่หลายรู้สึกหดหู่อยู่ครู่หนึ่ง

500 ล้านดอลลาร์ เปลี่ยนเป็นเงินหยวน ก็เกิน 3 พันล้านไปแล้ว!

แต่เขา ใช่ว่าจะไม่สามารถจ่ายเงิน 3 พันล้านได้

เพียงแต่ว่า พอคิดถึงครั้งก่อนที่ตัวเองประมูลยาอายุวัฒนะทั้งเม็ด ใช้เงินเพียง 2 พันล้าน ตอนนี้เพื่อยาอายุวัฒนะเพียงหนึ่งในสี่ของเม็ด กลับต้องจ่ายมากกว่า 3 พันล้าน ในใจของเขารู้สึกถึงความแตกต่างกันอย่างมาก

ในขณะที่เขายังลังเลที่จะต่อสู้ อดีตควีน แห่งยุโรปเหนือมุ่งมั่น ชูมือขึ้นและพูดว่า: “ฉันเสนอ 550 ล้าน!”

เงินทั้งหมดที่อดีตควีนสามารถนำเอาออกมาได้ มากที่สุดก็คือ 600 ล้านดอลลาร์ เธอพยายามทำครั้งสุดท้ายให้ดีที่สุด เพื่อให้ประสบความสำเร็จ ถ้าหากไม่สำเร็จ งั้นก็ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เย่เฉินแล้ว

แม้ว่ามหาเศรษฐีผิวดำไม่เคยเข้าร่วมการประมูลมาก่อน แต่จู่ ๆ เขาก็เสนอราคาสูงออกมา ก็เพื่อต้องการจู่โจมคู่แข่งคนอื่นๆอย่างกะทันหันโดยที่ไม่ทันตั้งตัว ตอนแรกทำตัวเงียบๆไม่เป็นจุดสนใจ สุดท้ายฟาดเรียบเช่นนี้ นี่ก็เป็นสไตล์ส่วนตัวของเขา

ครั้นแล้ว เขาพูดอย่างไม่ยอมให้คนอื่นเห็นว่าด้อยกว่า: “ผมเสนอ 600 ล้าน!”

อดีตควีน ในใจจมลง รู้ดีว่าคืนนี้ตัวเองอาจจะกลับไปโดยไม่ได้อะไรเลย ครั้นแล้วทำได้เพียงพยายามครั้งสุดท้าย ยกมือและพูดว่า: “ 610 ล้าน!”

หลี่ไท่หลายที่กำลังจะบอก 650 ล้าน ถูกอีกฝ่ายบีบบังคับให้กลืนกลับไป ในใจก็ต้องโมโหเป็นธรรมดา

แต่ว่า เมื่อคิดว่านี่อาจจะเป็นครั้งหนึ่งในชีวิตที่เหลือของตัวเองที่ได้อยู่ใกล้ยาอายุวัฒนะที่สุด เขาทำได้เพียงกัดฟันแน่นเท่านั้น พูดเสียงสูงว่า: “750 ล้าน! กูขอเสนอ 750 ล้าน! แม่งเอ๊ยไม่เกินไปกว่านี้แล้ว!”

ซ่งหวั่นถิงเตือนทันที: “หมายเลข 055 ระวังคำพูดของคุณด้วย ห้ามพูดคำหยาบต่อหน้าที่สาธารณะ!”

หลี่ไท่หลายรีบพยักหน้า พูดด้วยความตื่นตระหนก: “ขอโทษนะครับคุณซ่ง ขอโทษจริงๆ ผมหุนหันพลันแล่น ต่อไปจะระวัง!”

เสียงคำรามของหลี่ไท่หลาย ไม่ได้ทำให้มหาเศรษฐีผิวดำคนนั้นกลัวเลย เขายังคงยกมือขวาที่สั่นต่อไป และตะโกนเสียงดังว่า: “ 80 ล้าน! ผมเสนอ 80 ล้าน!”