ขาทั้งสองข้าง ระหว่างขาทั้งสองข้าง ล้วนมีรอยโดนยิง
ลูกน้องของตระกูลเฉียวคนที่ช่วย ถอดเสื้อชูชีพออก จึงพบว่าตรงหัวใจของเขาโดนยิงหนึ่งนัด
ดูเหมือนว่า เขาโดนคนยิงที่หัวใจจนถึงแก่ชีวิต จากนั้นจึงโดนคนใส่เสื้อชูชีพ และโยนลงทะเล
ขณะนั้น ลูกน้องคนหนึ่งของตระกูลเฉียว ชี้ไปที่หน้าผากของเฉียวเฟยหยู่ ที่โดนผมปรกอยู่ แล้วพูดโพล่งออกมาว่า “พวกนายดูสิ......หน้าผากของคุณชายสาม......เหมือนมีตัวอักษรอยู่!”
“ตัวอักษรเหรอ!” ลูกน้องคนที่ดึงเฉียวเฟยหยู่ขึ้นมา อุทานอย่างตกใจ จากนั้นจึงปัดหน้าม้าบนหน้าผากเฉียวเฟยหยู่ขึ้น
เมื่อปัดผมขึ้นยังไม่เป็นไร แต่ตัวอักษรเลือดขนาดใหญ่ ทำให้ตกใจจนสั่นไปทั้งตัว!
ตัวอักษรเหล่านี้ เป็นอักษรที่เย่เฉินให้ว่านพั่วจวินทิ้งเอาไว้: ไร้มโนธรรม ตายไปก็ไม่สาสมกับความผิดที่ได้กระทำ!
เมื่อทีมที่รับหน้าที่ช่วย เห็นภาพตรงหน้า ก็หวาดกลัวขึ้นทันที หลังจากตั้งสติได้ เขาจึงเอาโทรศัพท์ผ่านดาวเทียมออกมา โทรไปหาเฉียวเฟยหยุน ที่กำลังรออย่างร้อนใจที่ซีแอตเทิล
เฉียวเฟยหยุนออกคำสั่งตั้งนานแล้ว แค่ทีมช่วยเหลือหาเบาะแสอะไรเจอ ต้องรีบรายงานเขาทันที
โทรติดอย่างรวดเร็ว เฉียวเฟยหยุนถามว่า “ใคร!”
คนที่รับผิดชอบพูดอย่างนอบน้อมว่า “สวัสดีครับคุณชาย ผมคือหลัวหยู่ รับหน้าที่ค้นหาคุณชายสาม ตอนนี้ทางเราพบแล้ว......”
เฉียวเฟยหยุนชะงักไปเล็กน้อย ลมหายใจดูร้อนรนขึ้นทันที น้ำเสียงก็ดูเป็นกังวล “เจออะไร รีบพูดมา!”
หลัวหยู่ลังเลครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “จากพิกัดตำแหน่งสิบสองไมล์ทะเลทางตะวันออก เราเจอศพของคุณชายสามกับพนักงานบนเรือส่วนหนึ่ง......”
คนปลายสายอย่างเฉียวเฟยหยุนใจหล่นลงไปอยู่ตาตุ่ม!
ถึงเขาจะพอเดาได้บ้าง น้องสามอาจเจอเรื่องไม่คาดฝัน แต่เมื่อได้รับข่าวยืนยัน ก็ยังทำให้เขาทำใจไม่ได้
จู่ๆ ตัวของเขาสั่นแบบไม่สามารถควบคุมได้ ฟันบนกระทบฟันล่างไม่หยุด เพราะอาการสั่น จนทำให้เกิดเสียงกึกๆ
คาดเดาจากสามัญสำนึกของเขา ส่วนที่เป็นสีแดงแบบไม่ชัดเจน น่าจะเป็นเลือดทั้งหมด
เขาพยามตั้งสติในใจตัวเอง หวังว่าตัวเองจะเตรียมใจได้ ไม่ตกใจกับภาพชัดเจนที่จะได้เห็น
แต่ถึงแม้เขาจะตั้งสติเอาไว้อย่างเพียงพอแล้ว ทว่าตอนที่เขาได้เห็นรูปภาพอย่างชัดเจน เขาถึงกับตกใจจนสั่นไปทั้งตัว
มือถือหล่นจากมืออันสั่นเทาลงไปบนพื้น
ส่วนขาทั้งสองข้างของเขา เพราะขาดแรงค้ำยันกะทันหัน ทำให้เขาล้มหงายหลังไป
ผู้ช่วยกับลูกน้องสองสามคน รีบวิ่งเข้ามาประคองเขา จึงไม่ทำให้เขาล้มลงกับพื้น
ตอนที่ผู้ช่วยกับลูกน้องประคองเขาเอาไว้ พบว่าตัวของเขาสั่นเป็นอย่างมาก!

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...