ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4108

ทันทีที่รถแท็กซี่ออกไปก็เร่งความเร็วขึ้นทันทีและพาทหารของสำนักว่านหลงที่ปลอมตัวเป็นเฉียวเฟยหยุนไปจนถึงสถานีขนส่งทางไกลตามที่เฉียวเฟยหยุนตั้งใจจะไป

ส่วนเฉียวเฟยหยุนตัวจริง ตอนนี้ถูกทหารสองคนของสำนักว่านหลงลอกคราบจนกลายเป็นหมูตัวขาวแล้วลากไปที่ห้องใต้ดินโดยตรง

ระหว่างทาง เฉียวเฟยหยุนเอ่ยถามด้วยความสะพรึงกลัวสุดขีด "พี่ชาย พี่ชาย...พวกนาย...พวกนายเป็นใครกันแน่? คิดจะทำอะไร? หากพวกนายต้องการเงิน ฉันสามารถให้พวกนายมากมาย..มากมากมากมาย...ขอแค่นายเอ่ยปากก็พอ...”

หนึ่งในทหารของสำนักว่านหลงเอ่ยหัวเราะเยาะ "เฉียวเฟยหยุน นายเก็บเงินเอาไว้เองเถอะ บางทีพอไปถึงที่นั่นแล้วอาจจะได้ใช้!"

ตอนที่เฉียวเฟยหยุนหนีออกจากบ้านตระกูลเฟ่ย เขาคิดว่าผ่านการคาดการณ์ที่ไม่ธรรมดาของเขา เขาจะสามารถดำเนินปฏิบัติการสุดโต่งนี้ได้แน่และหลบหนีออกไปได้อย่างราบรื่น

แต่เขาไม่เคยคิดฝันเลยว่า ตนเพิ่งจะหนีออกจากบ้านตระกูลเฟ่ยได้ไม่ทันถึงห้านาที เขากลับต้องมาเป็นนักโทษอยู่ในคฤหาสน์ติดกับตระกูลเฟ่ยแทน

เขาหวาดกลัวถึงขีดสุด และความคิดก็กำลังสับสนอย่างยิ่ง

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนลักพาตัวตนเองมา แต่ท่ามกลางสถานการณ์ที่ไม่อาจคาดเดานี้ เขาก็พอมีคำตอบอยู่ในใจบ้างแล้ว

เขารู้สึกว่าคนเหล่านี้น่าจะเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังการสังหารพี่ชายของตน และเป็นผู้อยู่เบื้องหลังที่ทำให้แก๊งชาวอิตาลีทั้งหมดหายกลายเป็นไอไป

ในไม่ช้าเขาก็ถูกลากไปที่ห้องใต้ดิน หลังจากเปิดประตูออกมา เขาก็ต้องตื่นตะลึงสุดขีดเมื่อพบว่ามีชายเปลือยกายสวมกางเกงชั้นเช่นเดียวกับตัวเขาเองอีกคนหนึ่งถูกแขวนอยู่ในห้อง ซึ่งคนนั้นก็ไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นเฟ่ยฮ่าวหยาง

ในเวลานี้ เฟ่ยฮ่าวหยางไม่มีรูปลักษณ์ของคุณชายตระกูลเฟ่ยอย่างในอดีตอีกต่อไป

เขาเปลือยกายล่อนจ้อน สองมือถูกมัดแขวนเอาไว้ ทั้งคนราวกับหมูที่จะถูกเชือด

ทั่วทั้งร่างกายของเขามีบาดแผล หูทั้งสองข้างหายไปแล้ว สิ่งที่เหลืออยู่มีเพียงบาดแผลใหญ่สองแผล และปกคลุมไปด้วยสะเก็ดสีดำซึ่งเกิดจากการแข็งตัวของเลือดจำนวนมาก