ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4110

สรุปบท บทที่ 4110 หมากัดกัน: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

ตอน บทที่ 4110 หมากัดกัน จาก ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 4110 หมากัดกัน คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยาย จีน ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ที่เขียนโดย เมฆทอง เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

คาซูโอะ ฮันโซตะลึงไปและรีบถาม "เอ่อ...ประมุขว่าน...ผมควรดูแลเขายังไง?"

ว่านพั่วจวินพูดกับคนของเขา: "เอามีดสั้นยุทธวิธีของนายให้กับเขา"

“ครับ ท่านประมุข!”

จากนั้นลูกน้องของเขาก็หยิบกริชออกมาโดยไม่คิด แล้วยื่นให้กับคาซูโอะ ฮันโซ

แต่เดิมคาซูโอะ ฮันโซก็เกลียดเฉียวเฟยหยุนจนต้องกัดฟันกรอด เขารับกริชมาด้วยดวงตาเย็นเยียบและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "คุณเย่ ประมุขว่านโปรดวางใจ ผมจะดูแลไอ้สารเลวนี่อย่างดี!"

เมื่อคาซูโอะ ฮันโซถือกริชเข้าไปในห้องใต้ดินด้วยท่าทางดุดัน เฉียวเฟยหยุนก็ได้ถูกมัดด้วยมือแขวนไว้โดยทหารของสำนักว่านหลงแล้ว

เขาและเฟ่ยฮ่าวหยางยังคงด่ากันไปมาและสาดความเกลียดชังใส่กัน อีกทั้งยังไม่ลืมที่จะโยนความผิดให้อีกฝ่ายด้วย

เมื่อเห็นคาซูโอะ ฮันโซผลักประตูเข้ามา ทั้งสองก็หยุดด่ากันทันที แต่ละคนต่างตัวสั่นด้วยความกลัว

เฟ่ยฮ่าวหยางกลัวว่าคาซูโอะ ฮันโซที่ถือกริชจะมาตัดอะไรบางอย่างออกจากตัวเขาไปอีก

ส่วนเฉียวเฟยหยุนก็กลัวว่า ตนจะต้องถูกตัดหูเหมือนที่เฟ่ยฮ่าวหยางโดน

ทันทีที่คาซูโอะ ฮันโซเข้ามา เขาก็เห็นเฉียวเฟยหยุนแขวนอยู่ในอากาศ

การแสดงออกของเขาเปลี่ยนเป็นเกรี้ยวกราดโมโหทันที จากนั้นก็สาวเท้าไปข้างหน้าและเตะเฉียวเฟยหยุนเข้าที่ท้องไม่หยุดราวกับเป็นกระสอบทราย

ในเวลาเดียวกัน คาซูโอะ ฮันโซก็ด่าออกมาอย่างโกรธเคือง: "ไอ้เวรเอ๊ย! หลอกให้ฉันไปอเมริกาจนเกือบทำให้ฉันก่อความผิดพลาดครั้งใหญ่ต่อหน้าคุณเย่ ต่อให้ฉันฆ่านายก็ยังไม่หายแค้นเลยสักนิด!"

เขามองดูหูที่หล่นลงบนพื้นของตน ทั้งร่างอับจนหนทางจนทรุดตัวลงอย่างห้ามไม่ได้และร้องไห้ไม่หยุด

เมื่อเห็นว่าเขากำลังร้องไห้อย่างน่าสังเวช เฟ่ยฮ่าวหยางก็รู้สึกสบายใจอย่างมาก ดังนั้นเขาจึงเอ่ยเยาะเย้ยว่า “เฉียวเฟยหยุน แค่นี้ก็ทนไม่ได้แล้วหรือไง? อย่าเพิ่งรีบร้อน หูอีกข้างของนายยังต้องตัดออกอีก!”

เฉียวเฟยหยุนมองไปที่คาซูโอะ ฮันโซอย่างสิ้นหวังและร้องไห้อ้อนวอน "คุณฮันโซ ผมเองก็เหมือนคุณ ตกเป็นเหยื่อเช่นกัน ... "

คาซูโอะ ฮันโซพูดอย่างเย็นชา “ฉันต่างหากถึงจะเป็นเหยื่อตัวจริง!”

หลังจากนั้น มือของเขาก็ตวัดขึ้นและตัดหูอีกข้างของเฉียวเฟยหยุนออก

เฉียวเฟยหยุนกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด แต่เฟ่ยฮ่าวหยางกลับมีสีหน้าสะใจ ในความเห็นของเขา หากเขาสามารถโยนความผิดนี้ให้เฉียวเฟยหยุนได้สำเร็จย่อมต้องเป็นเรื่องดีที่สุด แต่หากโยนความผิดไม่สำเร็จ อย่างน้อยเขาก็ต้องลากเฉียวเฟยหยุนให้ตายไปพร้อมกับเขาให้ได้ บนทางมรณะ อย่างน้องก็ยังมีเพื่อนอีกคนหนึ่ง

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน