ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4117

ครั้งก่อนที่ซูรั่วหลีหนีออกจากคุกและหายตัวไปในทะเล ถือเป็นเรื่องน่าละอายสำหรับคณะกรรมการความปลอดภัยแห่งชาติของญี่ปุ่นมาโดยตลอด

หากยังหาซูรัวหลีไม่เจอมาตลอด ทางญี่ปุ่นยังสามารถฝืนใช้เหตุผลที่ซูรั่วหลีตายเพื่อปลอบโยนตัวเองได้

น่าเสียดาย หลังจากสู้รบที่ภูเขาเย่หลิงซาน จู่ๆ ซูรั่วหลีก็ประกาศอย่างสูงส่งว่าจะเข้าร่วมสำนักว่านหลง ซึ่งทำให้ฝ่ายญี่ปุ่นเสียหน้ามาก

แม้ว่าด้วยความแข็งแกร่งของสำนักว่านหลงนั้น ไม่สามารถต่อสู้กับคนทั้งญี่ปุ่นได้ แต่องค์กรทหารรับจ้างของสำนักว่านหลงดันไม่กลัวอะไรเลย และความสามารถในการเจาะทะลุและความสามารถในการทำลายล้างนั้นแข็งแกร่งมาก ฝ่ายญี่ปุ่นก็ไม่สามารถทำอะไรองค์กรทหารรับจ้างขนาดใหญ่นี้ได้ แค่หวังว่าทหารรับจ้างเหล่านี้จะไม่มาสร้างเรื่องที่ญี่ปุ่นตลอดกาล

ดังนั้นในกรณีนี้ พวกเขาจึงไม่กล้าขอคนจากสำนักว่านหลง

ในความเป็นจริง ในใจพวกเขาก็รู้ดีว่า ข่าวสารของสำนักว่านหลงนั้นสันทัดกรณี จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่รู้ความแค้นและความคับข้องใจของซูรั่วหลีกับฝ่ายญี่ปุ่น แต่ถึงจะอยู่ในสถานการณ์นี้ สำนักว่านหลงก็ประกาศการเข้าร่วมของซูรั่วหลีสู่โลกภายนอก นั่นก็เห็นได้ชัดแล้วจะคุ้มกันซูรั่วหลี

ถ้าฝ่ายญี่ปุ่นเอ่ยปากขอคนจากสำนักว่านหลงจริงๆ จะต้องมีปัญหากับสำนักว่านหลงแน่นอน

ดังนั้นฝ่ายญี่ปุ่นจึงแสร้งทำเป็นหูหนวก และไม่แสดงความคิดเห็นใด ๆ เกี่ยวกับการเข้าร่วมสำนักว่านหลงของซูรั่วหลี

แต่ว่าเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ทำให้คณะกรรมการความปลอดภัยแห่งชาติของญี่ปุ่นถูกคนในประเทศประณามอย่างเมามัน

​คณะกรรมการความปลอดภัยที่อดกลั้นความโกรธ อยากหาโอกาสที่จะต่อสู้เพื่อพลิกชีวิตมาตลอด แต่ตอนนี้ญี่ปุ่นสงบสุขทั้งภายในและภายนอก จึงไม่มีเวทีให้พวกเขาแสดง

​ในประเทศ ตระกูลอิโตะมีความได้เปรียบอย่างแท้จริงในฐานะตระกูลอันดับหนึ่งในประเทศ และกองกำลังนินจาที่สำคัญหลายแห่งก็พึ่งพาตระกูลอิโตะ ด้วยเหตุนี้ การต่อสู้แบบประจัญบานระหว่างตระกูลใหญ่และกองกำลังนินจาจึงหยุดลงอย่างสมบูรณ์

ในต่างประเทศ หลังจากซูรั่วหลีหนีไป ก็ไม่มีกองกำลังต่างชาติเพ่งจุดสนใจมาที่ญี่ปุ่น จึงทำให้คณะกรรมการความปลอดภัยทั้งหมดถูกตั้งลงบนเสาแห่งความอัปยศ

​ดังนั้นข่าวลึกลับในครั้งนี้ จึงกลายเป็นกุญแจสำคัญในการพลิกชีวิตของคณะกรรมการความปลอดภัยทั้งหมด!