ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4483

บ่าย2โมง

เที่ยวบินของเฉินจ้างโจงลงจอดที่สนามบินนานาชาติเกาะฮ่องกงตรงเวลา

ในเวลานี้ เฉินจ้างโจงนั่งอยู่ริมหน้าต่าง ด้วยความรู้สึกปะปนผสมกันอยู่ในใจ

เขาออกจากเกาะฮ่องกงนานเกินไป และทิวทัศน์นอกหน้าต่าง ก็ไม่คุ้นเคยอีกต่อไปแล้ว สิ่งเดียวที่เขาคุ้นเคยคือตัวอักษรจีนดั้งเดิมที่สามารถเห็นได้ทุกที่

อักษรจีนดั้งเดิมเหล่านี้กำลังเตือนเขาว่า ผ่านไป 20 ปี ในที่สุดเขาก็กลับบ้านเกิดที่หายไปนาน

แต่ว่า สิ่งที่เขาเสียใจคือเมื่อกลับมาครั้งนี้ คาดว่าคงจะไม่มีโอกาสได้ทำความรู้จักกับเกาะฮ่องกงที่ห่างหายกันไปนานถึง 20 ปี ตั้งแต่วินาทีที่เขาลงจอดที่เกาะฮ่องกง ชีวิตของเขา คงจะเริ่มนับถอยหลังแล้ว

ในเวลานี้ พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินชายคนหนึ่งมาหาเขา และเตือนว่า:"คุณเฉิน ตามระเบียบ เดี๋ยวคุณอย่าเพิ่งรีบลงจากเครื่องบิน หลังจากผู้โดยสารคนอื่นๆ ลงจากเครื่องบินแล้ว ผมจะพาคุณและข้อมูลของคุณ มอบให้กับด่านศุลกากรเกาะฮ่องกงเอง หวังว่าคุณจะเข้าใจ"

เฉินจ้างโจงพยักหน้า และพูดด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย:"โอเค ขอบคุณครับ"

แม้ว่าเฉินจ้างโจงจะถูกบังคับส่งตัวกลับประเทศโดยสหรัฐอเมริกา แต่เขาไม่ใช่นักโทษ ดังนั้นจึงถูกส่งตัวกลับประเทศ โดยไม่มีตำรวจหรือเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองของสหรัฐฯ

ตามกระบวนการในสหรัฐอเมริกา เนื่องจากเป็นการส่งกลับประเทศ ข้อมูลหนังสือเดินทางของผู้ถูกเนรเทศจะถูกขึ้นบัญชีดำ และห้ามเข้าประเทศสหรัฐอเมริกาเป็นเวลาห้าปี สิบปีหรือตลอดชีวิต แล้วจัดการให้บินกลับโดยตรง

ส่วนที่เหลือไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับสหรัฐอเมริกา

ดังนั้นสำนักงานตรวจคนเข้าเมืองสหรัฐ จึงส่งเขาไปที่เครื่องบินขาออก และมอบเขาและข้อมูลของเขาให้กับเจ้าหน้าที่ของสายการบิน เจ้าหน้าที่ของสายการบินจะมอบเขาและข้อมูลให้เกาะฮ่องกง หลังจากที่เขาลงจากเครื่องบิน กระบวนการส่งตัวกลับประเทศเสร็จสมบูรณ์

หลังจากผู้โดยสารทั้งหมดลงจากเครื่องบินแล้ว พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินก็มาหาเฉินจ้างโจงอีกครั้ง และพูดอย่างสุภาพว่า:"คุณเฉิน เชิญมากับผม"