ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 47

บทที่ 47 ซื้อรถบีเอ็มอีกคัน

พ่อตากับแม่ยายได้ยินว่าพรุ่งนี้เขาจะไปซื้อคันใหม่ที่ดีกว่านี้มาให้ ทั้งสองคนต่างก็ยิ้มจนหน้าบาน

แต่ทั้งสองคนนั้นไม่รู้ว่าตัวเองนั้นคิดผิดแล้ว ที่ไม่ได้บีเอ็มคันนี้ที่เป็นรุ่นท็อปเลย

เซียวชูหรันกังวลเล็กน้อย พอกลับเข้าห้อง แล้วอาบน้ำเสร็จ เธอก็ถามขึ้นเบาๆ : “คุณยังมีเงินซื้อรถอีกเหรอ? ฉันพอจะมีเงินอยู่ ไม่งั้นพรุ่งนี้เอาเงินฉันไปซื้อรถเถอะ!”

เย่เฉินรีบส่ายมือไม่เอาทันที : “ไม่ต้องหรอก ผมยังพอมีอยู่ ซื้อได้”

เธอจึงพูดขึ้นอย่างละอายใจ : “ขอโทษแทนพ่อแม่ฉันจริงๆ นะ คิดไม่ถึงว่าพ่อกับแม่จะเป็นแบบนี้……”

เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดขึ้น : “คุณพูดอะไรแบบนี้ พ่อแม่คุณก็เหมือนพ่อแม่ผม พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน การตอบแทนคุณพ่อแม่เป็นสิ่งที่ควรทำ”

พูดไป เขาก็ถ่างขาออกไปบนที่นอน พลันหัวเราะ : “คุณวางใจได้ เช้าพรุ่งนี้ผมจะไปซื้อคันใหม่มาให้นะ!”

เซียวชูหรันรู้สึกซาบซึ้งแล้วพูดขึ้น : “เย่เฉิน ขอบคุณมากนะ!”

เย่เฉินหัวเราะออกมาเสียงดัง : “ยังจะมาเกรงใจทำไมกันอีกละที่รัก!”

เซียวชูหรันหน้าแดงด้วยถามเขิน พลางถามขึ้น : “คุณนอนข้างล่าง กลางคืนจะหนาวมั้ย?”

เย่เฉินตอบทันที: “ไม่หรอก ไม่รู้สึกหนาวเลย คุณวางใจได้ หลับสบายเลยล่ะ!”

ทันใดนั้นเธอจึงพูดขึ้นอย่างประชด : “ไม่หนาวก็นอนไปเลย! คนโง่!”

หาโอกาสยากมากที่เธอจะอยากให้เขาขึ้นมานอนด้วย แต่แล้วตาบ้านี่กลับไม่ยอมขึ้นมา……

และในตอนนี้เย่เฉินถึงฉุกคิดขึ้นได้ว่า เหมือนตัวเองพลาดอะไรบางอย่างไป……

ดังนั้นเขาจังรีบพูดขึ้น : “เฮ้ย ที่รัก นอนพื้นมันเย็นมากเลย เย็นจนผมจามไปหลายทีแล้ว!”

เซียวชูหรันตอบกลับด้วยเสียวไม่ประสบอารมณ์ : “หนาวก็ห่มผ้าห่มอีกสิ!”

“โธ่……”

เย่เฉินเริ่มงงทันที

ผ่านไปพักหนึ่ง เขาก็ยังไม่ล้มเลิกความตั้งใจ แล้วพูดขึ้นอีกครั้ง : “ที่รัก เหมือนอุณหภูมิมันลดลงอีกแล้ว ผมหนาวมากเลย!”

เซียวชูหรันก็ยังไม่สนใจเขา แล้วก็ถีบผ้าห่มลงไปให้เขาทันที แล้วพูดขึ้นเสียงประชด : “ตอนกลางคืนของหน้าร้อนแบบนี้มันจะหนาวอะไรขนาดนั้น? ถ้ายังหนาวอยู่ ฉันจะไปเอาเสื้อขนมาให้ใส่!”

และเขาก็รู้สึกหมดหวังทันที ดูเหมือนว่าวันนี้เธอไม่มีทางยอมให้เขาขึ้นไปนอนบนเตียงแล้วล่ะ!

……

เช้าวันต่อมา เซียวชูหรันเตรียมตัวไปทำงานตั้งแต่เช้า

เย่เฉินตื่นมาเตรียมอาหารเช้าให้เธอ แล้วก็เอากุญแจรถให้เธอ : “วันนี้ขับรถไปทำงานนะ”

เซียวชูหรันถามขึ้นมาทันที : “คุณซื้อมา แต่ฉันเอาไปขับ มันดูไม่ดีมั้ง?”

เย่เฉินพูดขึ้น : “มันจะมีอะไรไม่ดี? คุณเป็นภรรยาของผม และรถคันนี้ผมก็ซื้อให้คุณ ไม่ใช่ซื้อให้ตัวเองซะหน่อย”

เซียวชูหรันพยักหน้าเบาๆ แล้วพูดขึ้น : “ขอบคุณนะ!”

พูดจบ เธอก็รับกุญแจมาจากเขา

พ่อตายืนอยู่ข้างๆ ก็อิจฉาอย่างมาก จึงพูดขึ้น : “เย่เฉิน เรื่องที่แกบอกว่าจะซื้อคันใหม่ให้ ไม่ได้ลืมใช่มั้ย?”

“ไม่ลืมไม่ลืม!” เย่เฉินรีบพูดทันที : “ผมจะออกไปซื้อตอนนี้ คุณพ่อรอขับอยู่ที่บ้านได้เลย！”

พ่อตายิ้มหน้าบานเลย พร้อมกับพูดขึ้น : “งั้นฉันก็คงต้องรอดูแล้วล่ะ! บีเอ็ม รุ่น 530 แกพูดออกมาเองนะ อย่าซื้อผิดล่ะ!”

เย่เฉินยิ้ม พร้อมกับพยักหน้า : “คุณพ่อวางใจได้ บีเอ็ม 530 คุณพ่อจะได้วันนี้แหละ!”

พูดจบ เขาก็ตามเธอลงไปข้างล่าง เพื่อไปเอากุญแจรถมอเตอร์ไฟฟ้าที่อยู่ในรถบีเอ็มของเขาออกมา

เซียวชูหรันขับบีเอ็ม 760 ออกไปทำงาน แต่เย่เฉิน กลับขับมอเตอร์ไซค์ออกไป แล้วตรงไปที่ร้านรถบีเอ็ม 4S