ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5607

จางเอ้อเหมารีบพูดว่า:：“แต่ลูกค้ารอนานขนาดนั้นไม่ได้ วันนี้เขาพูดกับผมว่า อย่างช้าที่สุดรอได้ถึงก่อนมืดวันมะรืนนี้ คุณว่าพวกเราเอาของให้เขาเร็วไปหรือเปล่า？เพราะยังไงก็ไม่มีร้านแบบนี้ในหมู่บ้านนี้”

ได้ยินจางเอ้อเหมาพูด ท่านเอิร์ลแห่งองค์กรพั่วชิงได้แต่รอก่อนมืดวันมะรืน เย่เฉินก็ใจสั่นทันที

เขารู้สึกว่า ในเมื่ออีกฝ่ายจะพูดแบบนี้ งั้นคืนมะรืนนี้น่าจะเป็นวันที่เขาลงมือแล้ว！

ถ้าตัวเองและเขาจะมีการต่อสู้กัน การต่อสู้ครั้งนี้ น่าจะเป็นคืนมะรืนนี้！

ดังนั้น เขาจึงพูดกับจางเอ้อเหมาว่า：“ผมจะคิดเรื่องนี้อีกที ถ้าสองวันนี้ตำรวจไม่ทำอะไร และเวลาเหมาะเจาะ ก็สามารถให้สินค้าเขาได้”

จางเอ้อเหมาถามว่า：“งั้นผมต้องคุยกับลูกค้าไหม？”

“ไม่จำเป็น”เย่เฉินพูดนิ่ง ๆ ：“เพื่อความระมัดระวัง แอบสังเกตก่อนจะดีกว่า อย่าเพิ่งออกตัวมากเกินไป”

“โอเค！”จางเอ้อเหมายิ้มอย่างมีความสุข พูดว่า：“งั้นสองวันนี้ผมต้องทำอะไร？”

เย่เฉินพูดว่า：“ไปตั้งแผลงลอยที่ตลาดของโบราณเถอะ ถ้ามีอะไรด่วนจะบอกคุณเอง”

“โอเค！”

จางเอ้อเหมาวางสาย ลบการสนทนาระหว่างเขากับเย่เฉิน จากนั้นจึงเก็บโทรศัพท์เข้าไปในกระเป๋า หลับตาพักผ่อน

ในใจเขารู้สึกงุนงง：“ไม่รู้เลยว่าทำไมอาจารย์เย่ต้องระวังตัวขนาดนี้ กำชับมห้ผมคุยตามบทที่เขาเขียนมาให้ แม้ว่าจะนั่งรถของโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงแล้ว หรืออาจารย์เย่ไม่เชื่อคนของโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง？คนพวกนี้มีแต่คนสนิทที่ผู้จัดการทั่วไปเฉินอบรมมาอย่างดี……และก็ ทำไมต้องสั่งให้จำเป็นต้องใช้วีแชทด้วย？หรือถ้าโทรศัพท์กลัวว่าจะถูกคนตรวจสอบประวัติการสนทนา？”

จางเอ้อเหมาไม่รู้ว่า ที่เขาคุยกับเย่เฉินเมื่อกี๊ ถูกท่านเอิร์ลฉางเซิ่งที่นั่งอยู่ในรถแท็กซี่ด้านหลัง ได้ยินหมด