ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5637

เสียงระเบิดที่รุนแรงและดังทะลุเมฆหมอกแพร่กระจายไปทั่วทั้งเมืองจินหลิงภายในพริบตา และยิ่งทำให้ทั้งเมืองที่อยู่ในความมืดตื่นตกใจ 

และบนหุบเขาที่เป็นสถานที่เกิดเหตุระเบิดนั้น จากสถานที่ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพืชไม้ที่อุดมสมบูรณ์ในตอนแรกก็ถูกแรงระเบิดทำลายล้างจนไม่เหลือชิ้นดี กลายเป็นพื้นที่ว่างเปล่ารูปวงกลมที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางนับร้อยเมตร!

ไม่มีร่องรอยใด ๆ ของท่านเอิร์ลฉางเซิ่งโดยสมบูรณ์แล้ว ทั้งร่างกายของเขากลายเป็นไอ ไม่เหลือแม้แต่ซาก

ส่วนคำว่าร่างเนื้อแต่แต่กำเนิดวิญญาณนั้น กลับเป็นเพียงเรื่องหลอกเท่านั้น เป็นเช็คเด้งใบหนึ่งที่หลอกให้พวกเขาไปตายอย่างใจป้ำ 

กระทั่งวินาทีที่ตายไปแล้ว ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งก็เพิ่งจะรู้เหมือนกันว่าค่ายกลที่ผู้มีพระคุณทิ้งไว้ในจุดหนีว๋านเมื่อ 30 ปีก่อน มันไม่ใช่ค่ายกลที่สามารถกักเก็บดวงวิญญาณอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่เป็นค่ายกลระเบิดตัวเองที่มีพลานุภาพทรงพลังอย่างยิ่ง 

เมื่อประสบกับช่วงเวลาสำคัญแห่งความเป็นความตาย นึกว่านี่เป็นโอกาสที่จะสามารถกลับชาติมาเกิดใหม่ แต่กลับไม่นึกเลยว่าเป็นอุบายที่จะได้ตายไปพร้อมกับคู่ต่อสู้ 

และขณะที่ระเบิด เย่เฉินที่อยู่ห่างจากท่านเอิร์ลฉางเซิ่งไม่ถึง 200 เมตรก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยเช่นกัน 

บนพื้นดิน นอกจากเศษเสื้อผ้าที่ระเบิดแตกของเย่เฉินแล้ว ก็เหลือเพียงเศษวงศ์ย่อยหอยมือเสือที่มีขนาดเท่าเล็บมือไม่กี่ชิ้น 

เดิมทีเศษซากเหล่านี้เป็นมีดทะลุวิญญาณของเย่เฉิน

ส่วนยันต์ฟ้าร้องที่เขากลั่นสกัดมาจากไม้ฟาดสายฟ้าก็กลายเป็นเถ้าธุลีอยู่ในแรงระเบิดตั้งนานแล้ว!

และวินาทีนี้ บริเวณริมขอบของพื้นที่ว่างทรงกลมที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางนับร้อยเมตรนี้ มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส กำลังดิ้นรนพลางคลานเข้ามาข้างหน้า 

ซึ่งเธอก็คือท่านเอิร์ลติ้งหยวน หยุนหรูเกอ!

ขณะที่ระเบิด เนื่องจากหยุนหรูเกออยู่ห่างจากทั้งสองประมาณ 10 กว่าฟุต ดังนั้นจึงไม่ได้รับผลกระทบจากจุดศูนย์กลางของแรงระเบิดที่มีอำนาจทำลายล้างสูง

แต่สถานการณ์ในตอนนี้ของเธอก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันเท่าไหร่นัก

เธอถูกคลื่นพลังที่มากมายมหาศาลม้วนซัดจนกระเด็นออกมา สภาวะของร่างกายไม่ต่างอะไรจากการก้าวขาเข้าไปในประตูนรกแล้วข้างหนึ่ง 

เส้นลมปราณทั้งร่างกายของเธอขาดหมด กระดูกก็แตกหักไปเกือบครึ่ง อวัยวะภายในยิ่งได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัส วินาทีนี้แม้จะยังไม่ตาย แต่การที่จะสามารถมีชีวิตรอดกลับมาจากบาดแผลที่สาหัสเช่นนี้ได้หรือไม่นั้น ยังเป็นเรื่องที่ไม่อาจทราบได้

หยุนหรูเกออดกลั้นความเจ็บปวดพลางพยายามคลานไปข้างหน้า พลางหายใจหอบ ทว่ากลับด่ากราดเสียงต่ำอย่างอดไม่ได้: “ผู้มีพระคุณเฮงซวย……ไม่นึกเลยว่า……ไม่นึกเลยว่าจะหลอกพวกเรามา 30 ปีเต็ม ๆ!”

“หลังจากเปิดจุดหนีว๋านออกแล้ว มันจะมี……มันจะมีเรื่องดี ๆ ว่าร่างเนื้อตายแล้วกำเนิดวิญญาณใหม่ได้ยังไง? นี่มัน……นี่มันเป็นเรื่องโกหกทั้งเพ!”

“ไอ้ลูกหมาจรนั่น……ก็แค่……ก็แค่มองว่าพวกเราทั้งสี่คน…..เป็น……เป็นระเบิดมะ……มนุษย์……”

“หลอกพวกเราว่าเมื่อเจอวิกฤตการณ์แห่งความตาย จะสามารถทิ้งวิญญาณไว้เสี้ยวหนึ่ง คลองวิญญาณกับชาติมาเกิด ให้ความหวังพวกเรา……”