บทที่ 58 ดีนะที่มีนาย
“แน่นอน นายแค่รับผิดชอบพูด”
ท่าฉียิ้มเยือกเย็น และพูดขึ้น “ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน พวกหลอกลวงอย่างพวกนาย ปกติหลอกคนกันยังไง”
เย่เฉินยักไหล่ แล้วพูด “ตอนแรกผมก็ไม่อยากเปิดโปงการหลอกลวงของพวกคุณ แต่พวกคุณขอมา ผมก็ไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไร”
“หลอกลวง นายจะบอกว่า พวกเราตาไม่ถึงงั้นหรือ?”
กัวหมิงที่ปกตินิ่งเฉยไม่ไหวติง อยู่ ๆ ก็หัวเราะและพูดขึ้น
เย่เฉินมองไปครู่หนึ่ง ยิ้มอย่างเยือกเย็นและพูดขึ้น “ในที่นี่คุณนั่นแหละที่โง่ที่สุด......”
“แก อยากตายหรือ!” กัวหมิงโกรธอย่างมาก
เย่เฉินไม่สนใจ เขาพูดต่อ “หยกยังไงก็คือหยก ยังถือว่าพวกหลอกลวงอย่างพวกคุณยังมีจิตสำนึก”
เขาพูดต่อ “แต่หยกชิ้นนี้ไม่ใช่หยกเซว่ซือในสมัยราชวงศ์โจว และยังไม่ได้รับการดูแลอย่างดี ก็แค่หยกเหลืองชั้นดีชิ้นหนึ่งเท่านั้น พื้นผิวไม่เลว และยังมีราคา แต่ราคาตลาดแพงสุดก็แค่ห้าแสน”
“ถุย นายมองไม่เห็นสีแดงของหยกชิ้นนี้หรือ?” ท่านฉีพูดและด่าขึ้น
เย่เฉินพูดต่อ “สีแดง ก็เป็นเพราะการกัดเซาะของแร่แมงกานีสที่มีสาร subanganate คุณคงไม่คิดว่ามันชุ่มไปด้วยเลือดของชนชั้นสูงหรอกใช่ไหม?”
“แล้วความรู้สึกว่าอุ่น ๆ ที่พวกเรารู้สึกได้ละ?” ฉินกางขมวดคิ้วและรีบถามขึ้น
เย่เฉินส่ายหัวและพูด “สิ่งนี้ยิ่งใช้เทคนิคน้อยกว่าอีก เกิดจากหญ้าของแอฟริกา นำรากของมันมาบดและละลายน้ำ นำหยกชิ้นนี้ลงไปแช่เป็นเวลาประมาณครึ่งปี สุดท้ายก็ได้ผลลัพธ์นี้ออกมา ที่จริงแล้วไม่ใช่ความรู้สึกอุ่นหรอก แต่เป็นอาการประสาทหลอนชนิดหนึ่งเท่านั้นเอง........อยากแก้ไขไม่อยากเลย นำไฟมาเผาหยกชิ้นนี้ก็ได้แล้ว”
“นี่แก! กล้าพูดเพ้อเจ้อได้ยังไง!” เจ้าอ้วนพูด และยืนขึ้นตบโต๊ะ
หลี่ไท่หลายหน้าดำคร่ำเครียด มองไปที่เจ้าอ้วน แล้วพูด “เอาหยกออกมาเผาดูไหมล่ะ?”
เจ้าอ้วนเหงื่อไหลไปท่วมตัว พูดขึ้น “เผาอะไรกัน แกตั้งใจหลอกคนชัด ๆ พวกท่านอย่าไปฟังมันพูดไร้สาระ”
ฉินกางใช้นิ้วเคาะโต๊ะ พูดขึ้น “ถ้าผ่านไฟ แล้วคุณสมบัติยังเหมือนเดิม ฉันจะซื้อทันที แต่ถ้าหากไม่เหลือคุณสมบัติ นายรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น......พวกเราตระกูลฉินถึงช่วงนี้จะมีเรื่องเกิดขึ้น แต่ใช่ว่าจะยอมให้คนอื่นมากดหัวได้ง่าย ๆ !”
ซ่งหวั่นถิงพยักหน้าและพูด “ถ้าหากสิ่งที่คุณชายเย่พูดไม่เป็นความจริง เอาไปผ่านไฟก็ไม่เป็นอะไร หยกเผาไปก็ไม่เกิดความเสียหาย แต่ถ้าหากสิ่งที่คุณชายเย่พูดถูกละก็ นายต้องรับผิดชอบเรื่องในวันนี้”
เจ้าอ้วนนิ่งไปและเหงื่อไหลจนท่วม
ทั้งสามตระกูลนี้ เขาไม่สามารถจะทำผิดต่อตระกูลใดตระกูลหนึ่งได้เลย
งานในวันนี้ เป็นเพราะท่านฉีต้องการหลอกเงินจากซ่งหวั่นถิง หลังจากนั้นค่อยแบ่งส่วนแบ่งกัน
คิดไม่ถึงว่าจะมีคนชื่อเย่เฉินเข้ามาขัดขวาง อีกทั้งยังเปิดเผยแผนการทั้งหมดอีก
จริง ๆ แล้วก่อนหน้านี้เย่เฉินไม่ได้มีความรู้เกี่ยวกับหยก
แต่เป็นเพราะตำราเก้าเสวียนเทียนจิง ทำให้เขาพอมองออกว่าหยกชิ้นนี้มีปัญหา
และก็ไม่รู้ว่าทำไม ตอนที่เห็นหยกชิ้นนี้ คำตอบพวกนั้นก็แล่นเข้ามาในหัวของเขา
แต่ดูแล้ว การตรวจสอบหยกน่าจะเป็นเทคนิคส่วนหนึ่งที่อยู่ในตำราเก้าเสวียนเทียนจิง
เมื่อเห็นว่าเจ้าอ้วนไม่ยอมพูด เย่เฉินก็ยิ้มอย่างเยือกเย็นและพูดขึ้น “ทำไม?กลัวแล้ว?ไม่กล้ารับคำท้าแล้ว?”
"และถึงตระกูลซ่งจะปล่อยแก แต่ฉันหลี่ไท่หลายจะไม่ปล่อยแกอย่างแน่นอน!" หลี่หลายกล่าว
ท่านฉีร้องไห้ฟูมฟายและทรุดตัวลงอย่างสมบูรณ์
เมื่อเห็นเช่นนั้นซ่งหวั่นถิงก็ได้แต่ส่ายหัวเล็กน้อยแล้วพูดกับเย่เฉิน "ฉันขอโทษคุณชายเย่ ตระกูลซ่งไว้ใจคนผิด ทำให้คุณเห็นเรื่องตลกเข้าแล้ว"
เย่เฉินพูดอย่างใจเย็นว่า "พวกคนทรยศมันมีอยู่ทุกที่ คุณหนูซ่งไม่จำเป็นต้องพูดแบบนั้นหรอก"
ในเวลานี้หลี่ไท่หลายจากเมืองไห่พากัวหมิงและ ฉินกั่งจากตระกูลจินหลิงฉินออกมาทีละคน
เมื่อหลี่ไท่หลายเห็นเย้เฉิน ก็รีบรุดไปกุมมือเย่เฉินพร้อมกล่าวว่า "อาจารย์เย่วันนี้เจ้าต้องขอบคุณคุณมาก ไม่เช่นนั้นตระกูลหลี่บางคนคงจะถูกเจ้าสุนัขตัวนั้นหลอก!"
กัวหมิงที่อยู่ข้าง ๆ เขาก็พูดด้วยความอับอาย "ปรมาจารย์เย่เป็นวีรบุรุษจริง ๆ เมื่อครู่คนแก่ ๆ ไม่สามารถสังเกตเห็นบทความที่พวกมันทำไว้บนหินหยกได้ น่าละอาย น่าละอาย!"
ฉินกั่งยังคารวะขอบคุณแล้วพูดว่า "คุณชายเย่ขอบคุณคุณจริง ๆ ในวันนี้ ไม่เช่นนั้นพวกเราทั้งสามตระกูลคงแย่งประมูลของปลอมกันอย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่ใช่แค่การสูญเสีย แต่ถ้าเรื่องหลุดออกไปคงจะมีคนหัวเราะจนฟันร่วง! "
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยและพูดอย่างแผ่วเบา "ทุกท่านไม่ต้องเกรงใจ เดิมทีผมได้รับเชิญจากคุณหนูซ่งให้มาที่นี่เพื่อตรวจสอบความถูกต้องของสิ่งต่าง ๆ ดังนั้นนี่จึงเป็นหน้าที่ของผมเองด้วย"
หลังจากที่ทุกคนแยกย้ายเย่เฉินก็เข้าไปในรถพร้อมกับซ่งหวั่นถิง
ในขณะนี้มีแต่ความเงียบในลานด้านหลังเขา
แต่เย่เฉินสามารถเห็นได้ว่าทันทีที่ทุกคนก้าวเท้าออกไปจากสถานที่ ก็มีคนชุดดำสองสามคนเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว
ดูเหมือนว่าท่านฉีและชายอ้วนจะรอดยากแล้วคราวนี้!

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...