ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 588

บทที่ 588

ในตอนนี้ งานเลี้ยงวันเกิดคุณท่านซ่ง เย่เฉินรอการเปิดงานอย่างเป็นทางการ จากนั้นให้เกียรติชนแก้วกับท่านซ่งหนึ่งแก้ว เขารีบไปหาจี้ซื่อถังของซือเทียนฉีเพื่อดูสถานการณ์

บนโต๊ะอาหารเย็น หวังเจิ้งกาง ฉินกาง ฉินเอ้าเสวี่ยน หงห้า เว่ยเลี่ยง และรวมไปถึง หวังตงเสวี่ยน สายตาที่มองเขา ดูเคารพกว่าก่อนหน้านี้เล็กน้อย

ประสิทธิภาพที่น่าอัศจรรย์ของยาอายุวัฒนะ ทำให้คนประทับใจจริงๆ

แต่ว่า ทุกคนต่างรู้ตัวเองดี ไม่มีใครเริ่มที่จะพูดถึงเรื่องยาอายุวัฒนะกับเขาเลย

แม้ว่าเย่เฉินจะเหลือยาอายุวัฒนะ 20 เม็ด แต่ในตอนนี้ก็ไม่ได้เตรียมที่จะเอาออกมาให้ใคร

หวังเจิ้งกาง ฉินกางและหงห้า แม้อายุจะไม่น้อยแล้วก็ตาม แต่ก็ยังห่างไกลจากวัยชรา

ดังนั้น ตอนนี้ก็ยังไม่จำเป็นต้องให้พวกเขาใช้ยาอายุวัฒนะ

หากในอนาคตพวกเขายังคงพิถีพิถัน ปฏิบัติต่อคนรอบข้างอย่างสุขุมรอบคอบ เขาเองจะต้องให้ทุกคนในเวลาที่เหมาะสม

บนโต๊ะอาหาร เย่เฉินกำลังมองเว่ยเลี่ยงที่ไม่ได้เจอกันมาสองสามวัน และถามเขาด้วยความเอะใจ: “ช่วงนี้บริษัทผลิตยาเว่ยซื่อเป็นอย่างไรบ้าง?”

เว่ยเลี่ยงรีบกล่าวด้วยความเคารพ: “ตอบอาจารย์เย่ บริษัทผลิตยาเว่ยซื่อทุกอย่างปกติดี ตอนนี้ผมกำลังจัดหาหมอจีนคนเก่าแก่และเภสัชกรด้านยาแคปซูล เพื่อมาศึกษาค้นคว้ายาจีนโบราณของเรา และเตรียมตัวเปิดเผยแพร่ยาจีนโบราณสักหน่อย”

ขณะที่พูดอยู่ เว่ยเลี่ยงกล่าวด้วยความเสียใจเล็กน้อย: “บรรพบุรุษของเราทิ้งใบสั่งยาดีๆไว้มากมาย ตอนนี้ถ้าไม่หาย ก็ถูกประเทศอื่นลอกเลียนแบบหมดแล้ว น่าเสียดายจริงๆ ดังนั้นผมก็เลยรีบสืบหาค้นคว้าสักหน่อย”

เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย พูดอย่างชมเชยว่า: “นี่เป็นความคิดที่ดี บรรพบุรุษของเราทิ้งอะไรดีๆไว้ ก็ให้อุตสาหกรรมประเทศญี่ปุ่นและประเทศเกาหลีฉกเอาไป ถ้าเราไม่ให้ความสำคัญ งั้นต่อไปยาจีนที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ให้ เกรงว่ามันจะกลายเป็นของนายทุนคุยโวโอ้อวดในประเทศเล็กๆเพื่อนบ้านหมด”

เมื่อพูดอยู่นั้น ทันใดนั้นเย่เฉินก็นึกถึงบริษัทผลิตยาโคบายาของญี่ปุ่น