ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 675
บทที่ 675
นายหญิงใหญ่เซียวได้ยินว่าเซียวฉางเฉียนให้ตัวเองขายเฟอร์นิเจอร์หรือของเก่า ความโกรธที่เก็บมานานในที่สุดก็ถูกกระตุ้นให้ระเบิดออกมา
เธอกล่าวด้วยความโมโห: “ให้ขายเฟอร์นิเจอร์ฉันทนได้ ให้ขายของเก่า อย่าคิดเลย! นั่นคือมรดกของพ่อแกที่ทิ้งไว้ให้ฉันตอนตาย”
เซียวฉางเฉียนพูดโน้มน้าว: “แม่ คนน่ะ ตอนที่มีชีวิตอยู่สำคัญที่สุด ของเก่าเหล่านั้น คุณจะเก็บซ่อนมันไว้จนกว่าพ่อจะกลับมางั้นเหรอ?”
“พูดจาเหลวไหลให้มันน้อยๆหน่อย!” นายหญิงใหญ่เซียวด่าคำหนึ่ง ตะโกนว่า: “แกจะไปเข้าใจอะไร? เฟอร์นิเจอร์เหล่านี้จดทะเบียนไว้ในธนาคารทั้งหมด ถ้าธนาคารมายึด ต้องหักค่าเฟอร์นิเจอร์ชุดนี้แน่นอน แต่ของเก่าเหล่านั้น ธนาคารไม่รู้ ถ้าสุดท้ายพวกเราไม่มีกำลังมากพอที่จะพลิกสถานการณ์เลวร้ายให้ดีขึ้นได้ บ้านก็จะถูกธนาคารยึดไป ของเก่าเหล่านั้นยังสามารถเอากลับมาช่วยชีวิตได้อยู่!”
เซียวฉางเฉียนรู้แจ้งทันที!
ตอนนี้ขายเฟอร์นิเจอร์ เท่ากับเป็นการแอบจัดการสิ่งของที่จำนองไว้กับธนาคารล่วงหน้า ถือว่าเป็นการชดเชยความสูญเสีย
แต่ขายของเก่าตอนนี้ ถ้าคนของธนาคารรู้เข้า พวกเขานึกขึ้นได้ อาจจะพลิกแผ่นดินตามหาเพื่อเอาของเก่าเหล่านี้กลับมาให้ได้
ดังนั้น ของเก่านี้ไม่ใช่ทางเลือกสุดท้าย มันไม่สามารถเอาออกมาขายได้จริงๆ
และแล้ว เซียวฉางเฉียนรีบกล่าวด้วยความเยินยอว่า: “แม่ พิจารณาได้รอบคอบกว่าหน่อย ผมฟังตามที่แม่พูด”
นายหญิงใหญ่เซียวทำเสียงเย็นชา และกล่าวว่า: “ถ้าแกฟังฉันเร็วกว่านี้ และเอาเงินมาให้ฉัน วันนี้ก็คงไม่เป็นเหมือนอย่างนี้หรอก!”
เมื่อคืดมาถึงเช่นวันนี้ ตระกูลเซียวตัดแหล่งที่มาของรายได้ และสภาพหนี้ที่ต้องรับผิดชอบอย่างน่าสังเวช นายหญิงใหญ่เซียว นายหญิงใหญ่เซียวก็กระทืบเท้าด้วยความโมโห
และทั้งหมดนี้ ทำทุกอย่างเพื่อเฉียนหงเย่นผู้เป็นภรรยาของเซียวฉางเฉียน
ก่อนหน้านี้เฉียนหงเย่นเพราะดูแลบำรุงถือว่าได้อย่างเหมาะสม เรียกได้ว่าอายุสี่สิบห้าสิบปีก็ยังเสน่ห์อยู่ ดังนั้นเมื่อมาถึงเตาเผาถ่านหินสีดำ ก็ได้รับความเป็นห่วงจากหัวหน้างานแล้ว เดิมทีเธอดูถูกหัวหน้าคนงานที่ทั้งสกปรกทั้งเหม็น ยอมตายดีกว่าที่จะยอมให้เขาแตะเนื้อต้องตัว
แต่ทว่า ถูกอีกฝ่ายใช้แส้ฟาดอย่างโหดร้ายหลายครั้ง หลังจากที่จงใจปล่อยให้หิวอยู่หลายครั้ง เธอก็ยอมประนีประนอมโดยสิ้นเชิง ไปเป็นนางบำเรอของหัวหน้างานในเตาเผาถ่านหินสีดำ
หลังจากที่ยอมเป็นนางบำเรอหัวหน้าคนงาน แม้ว่าในการใช้แรงงานของเธอดูบรรเทาลงบ้าง แต่ในจิตใจนั้นทรมานมาก
เดิมทีตัวของเธอมีมูลค่าหลายสิบล้าน ผู้หญิงที่อาศัยอยู่ในคฤหาสน์ทุกวัน กว่าครึ่งหนึ่งถือว่าเป็นลูกคุณหนูได้เลย
แต่ตอนนี้ กลับต้องอยู่ในที่สลัวๆ สกปรก ถึงขั้นอยู่ในบ้านอิฐที่ส่งกลิ่นเหม็น ต้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อใช้ร่างกายรองรับความต้องการของหัวหน้าคนงานสถุลคนนั้น สำหรับเธอแล้ว มันเป็นความทรมานที่สุดในโลก
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...