ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 675

บทที่ 675

นายหญิงใหญ่เซียวได้ยินว่าเซียวฉางเฉียนให้ตัวเองขายเฟอร์นิเจอร์หรือของเก่า ความโกรธที่เก็บมานานในที่สุดก็ถูกกระตุ้นให้ระเบิดออกมา

เธอกล่าวด้วยความโมโห: “ให้ขายเฟอร์นิเจอร์ฉันทนได้ ให้ขายของเก่า อย่าคิดเลย! นั่นคือมรดกของพ่อแกที่ทิ้งไว้ให้ฉันตอนตาย”

เซียวฉางเฉียนพูดโน้มน้าว: “แม่ คนน่ะ ตอนที่มีชีวิตอยู่สำคัญที่สุด ของเก่าเหล่านั้น คุณจะเก็บซ่อนมันไว้จนกว่าพ่อจะกลับมางั้นเหรอ?”

“พูดจาเหลวไหลให้มันน้อยๆหน่อย!” นายหญิงใหญ่เซียวด่าคำหนึ่ง ตะโกนว่า: “แกจะไปเข้าใจอะไร? เฟอร์นิเจอร์เหล่านี้จดทะเบียนไว้ในธนาคารทั้งหมด ถ้าธนาคารมายึด ต้องหักค่าเฟอร์นิเจอร์ชุดนี้แน่นอน แต่ของเก่าเหล่านั้น ธนาคารไม่รู้ ถ้าสุดท้ายพวกเราไม่มีกำลังมากพอที่จะพลิกสถานการณ์เลวร้ายให้ดีขึ้นได้ บ้านก็จะถูกธนาคารยึดไป ของเก่าเหล่านั้นยังสามารถเอากลับมาช่วยชีวิตได้อยู่!”

เซียวฉางเฉียนรู้แจ้งทันที!

ตอนนี้ขายเฟอร์นิเจอร์ เท่ากับเป็นการแอบจัดการสิ่งของที่จำนองไว้กับธนาคารล่วงหน้า ถือว่าเป็นการชดเชยความสูญเสีย

แต่ขายของเก่าตอนนี้ ถ้าคนของธนาคารรู้เข้า พวกเขานึกขึ้นได้ อาจจะพลิกแผ่นดินตามหาเพื่อเอาของเก่าเหล่านี้กลับมาให้ได้

ดังนั้น ของเก่านี้ไม่ใช่ทางเลือกสุดท้าย มันไม่สามารถเอาออกมาขายได้จริงๆ

และแล้ว เซียวฉางเฉียนรีบกล่าวด้วยความเยินยอว่า: “แม่ พิจารณาได้รอบคอบกว่าหน่อย ผมฟังตามที่แม่พูด”

นายหญิงใหญ่เซียวทำเสียงเย็นชา และกล่าวว่า: “ถ้าแกฟังฉันเร็วกว่านี้ และเอาเงินมาให้ฉัน วันนี้ก็คงไม่เป็นเหมือนอย่างนี้หรอก!”

เมื่อคืดมาถึงเช่นวันนี้ ตระกูลเซียวตัดแหล่งที่มาของรายได้ และสภาพหนี้ที่ต้องรับผิดชอบอย่างน่าสังเวช นายหญิงใหญ่เซียว นายหญิงใหญ่เซียวก็กระทืบเท้าด้วยความโมโห

และทั้งหมดนี้ ทำทุกอย่างเพื่อเฉียนหงเย่นผู้เป็นภรรยาของเซียวฉางเฉียน