ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 70

บทที่ 70 คุณเลือกเอาเองเถอะ

เท้าของต่งรั่งหลินเจ็บมาก ภายในใจของเธอสิ้นหวัง น้ำตาไหลรินลงมาไม่หยุด

มองดูใบหน้างดงามของเธอที่เต็มไปด้วยน้ำตา ชายหนุ่มมีความคิดชั่วร้าย กลืนน้ำลายลง แล้วพูด：“เอาตัวเธอขึ้นรถ！ฉันจะดื่มด่ำมีความสุขบนรถก่อนหนึ่งครั้ง！"

คนที่อยู่รอบๆร้องตะโกน：“คุณชายเวย คุณชายจะให้พวกผมมีความสุขกับสาวสวยคนนี้ด้วยหรอครับ?"

ชายหนุ่มพูดเสียงเย็นยะเยือก：“รอให้กูดื่มด่ำพอแล้ว กูจะให้พวกมึงได้เสพสุข！”

พูดจบ ยื่นมือจะลากตัวเธอไปที่รถ

ในเวลานี้เอง เขาก็ได้ยินเสียงกรีดร้องดังขึ้นด้านนอก！

"อ๊า！”

ทันใดนั้น เสียงกรีดร้องหลายเสียงดังขึ้น

ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองด้วยความโมโห พูดเสียงเหี้ยม：“เป็นอะไรไป?"

เขาเงยหน้าขึ้น รู้สึกเหมือนมีลมอะไรบางอย่างปะทะมาตรงหน้า！

ยังไม่ทันได้หลบ ก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านไปทั่วทั้งใบหน้า ตรงหน้ามองเห็นดาว จมูก "ครืด" หัก เลือดกำเดาไหลออกมา

ราวกับถูกค้อนขนาดใหญ่ทุบหัว ชายหนุ่มร้องด้วยความเจ็บปวด เดินเซถอยหลัง

ตอนที่เขากำลังจะล้มลง เห็นเพื่อนหลายคนที่อยู่ด้านหลัง ล้มลงกับพื้นราวกับสุนัขที่ตายไปแล้ว ไม่ขยับแม้แต่น้อย

ต่งรั่งหลินเงยหน้าขึ้นด้วยความหวาดกลัวและตกใจ ดวงตาคู่สวยเบิกกว้าง

เห็นคนสวมหน้ากากสีดำ ยืนอยู่ตรงหน้าตน แววตาเย็นยะเยือกราวกับมีดดาบ

ภายในใจของต่งรั่งหลินทั้งตกใจและดีใจ อุทานในใจ เขาคือใคร? เขาคือคนที่มาช่วยตนหรือ? ถูกต้อง ต้องมาช่วยตนอย่างแน่นอน！

ใบหน้าของชายหนุ่มเต็มไปด้วยเลือด ล้มลงกับพื้นไม่สามารถลุกขึ้นมาได้

คนๆนี้ลงมือเร็วมาก เพียงชั่วพริบตาก็ล้มคนไปสี่คน เหลือคนสวมหน้ากากอีกไม่กี่คน นิ่งชะงักหลายวินาทีกว่าจะดึงสติกลับมา ร้องตะโกนพุ่งไปที่เขา พร้อมกับร้องเรียกพวกของตน

"คุณ คุณเป็นใคร" ต่งรั่งหลินนั่งอยู่บนพื้น เงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้า

คนๆนี้ไม่ตอบ อุ้มเธอขึ้นมาอย่างรวดเร็ว จากนั้นวิ่งไปยังตรอกซอยลึก

ต่งรั่งหลินหายใจหอบหืด หัวใจของเธอเต้นแรง ยังคงไม่หายตกใจ

ด้านหลังยังมีเสียงเหี้ยมเกรียมของชายรูปร่างกำยำ รวมถึงเสียงแตรของมอเตอร์ไซต์ เห็นได้ชัดว่ากำลังไล่ตามมา

เสียงของลมผ่านหน้าเธอไป เท้าของต่งรั่งหลินเสียเลือดไปมาก ร่วมกับความตกใจและหวาดกลัว จำทำได้เพียงกอดคนที่มาช่วยเอาไว้แน่นๆ

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เธอรู้สึกว่ากลิ่นของผู้ชายคนนี้ เหมือนจะคุ้นเคยมาก

แต่สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือ ผู้ชายลึกลับที่อุ้มตนเอาไว้ คือสามีของเพื่อนสนิทตนเอง เย่เฉิน

เย่เฉินขับรถผ่านมา คิดไม่ถึงว่าจะเห็นต่งรั่งหลินถูกล้อมเอาไว้พอดี

เขากลัวจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นกับต่งรั่งหลิน ดังนั้นจึงสวมแมสแล้วมาช่วยต่งรั่งหลิน

ตั้งแต่ได้รับเรกิจากก้อนหินสีขาวนั้นจนร่างกายเปลี่ยนแปลง ฝีมือของเย่เฉินดีขึ้นมา ความเร็วของเขาก็เร็วกว่าเดิมมาก

ร่วมกับที่แห่งนี้มีตรอกซอยมากมาย เย่เฉินจึงสลัดพวกมันทิ้งอย่างรวดเร็ว

เย่เฉินอุ้มต่งรั่งหลินเอาไว้ วิ่งไปไกลในครั้งเดียว มาถึงสวนสาธารณะที่อยู่ไกลออกไปแล้วจึงหยุดลง

ตอนนี้ท้องฟ้ามืดแล้ว ในสวนสาธารณะมีต้นไม้มากมาย ต่อให้ฝ่ายตรงข้ามตามมา ก็สามารถซ่อนตัวได้

เขาวางต่งรั่งหลินเอาไว้ที่พื้น เห็นกางเกงของเธอที่เปื้อนเลือด ขมวดคิ้วเป็นปมทันที