ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 917
ในเวลานั้นเอง เย่เฉินเปิดระบบเสียงประกาศสาธารณะบนเฮลิคอปเตอร์ แล้วพูดเสียงดังว่า “ฟังซะพวกคนในรถ ตอนนี้พวกคุณได้ถูกล้อมไว้หมดแล้ว รีบละทิ้งการขัดขืนทั้งหมดซะ ไม่อย่างนั้นล่ะก็ จะฆ่าไม่มีละเว้น!”
เสียงนี้ของเย่เฉินทำเอาคนในรถไอวีโก้ทั้ง7 คน ตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ
หลิ่วจ้าวเฉินอกแทบแตกแล้ว เพราะเขาเองไม่เคยคิดเลยว่าต่อให้ตัวเขาเองฆ่าคนหรือวางเพลิง ก็คงไม่ถึงกับต้องใช้ฉากใหญ่ขนาดนี้มาจับเขาหรอกมั้ง?
ครอบครัวของเขาในเวลานี้เองก็กลัวจนวิญญาณอยู่ไม่ติดร่าง เมื่อกี้ยังคิดอยู่ว่าหลังจากที่ครอบครัวได้เงินแล้ว พวกเขาก็ไปพักผ่อนที่มัลดีฟส์ แต่คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกแหฟ้าตาข่ายดินคลุมอย่างแน่นหนาแบบนี้
เจี่ยงหมิงกลัวยิ่งกลัว
ตัวเขาในตอนนี้เสียใจจนแทบตายแล้ว!
ไม่เพียงแค่เสียใจ แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือความกลัว
แต่แล้วในเวลานี้จู่ๆเขาก็กลับมารู้สึกตัว รู้สึกว่าเสียงตะโกนที่ได้ยินบนเฮลิคอปเตอร์เมื่อกี้ ทำไมถึงรู้สึกคุ้นหูจังนะ?
แต่เขาก็ฟังไม่ออกอยู่ชั่วครู่ชั่วยาม ว่าเสียงนี้เป็นเสียงของเย่เฉิน
เขาจึงถามหลิ่วจ้าวเฉินอย่างตื่นตระหนกว่า “ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี? คนกลุ่มนี้มีปืนกันทั้งนั้นเลยนะ ตอนนี้แม้แต่หลังคายังถูกตัดออกไปแล้วนะ ถ้าพวกนั้นยิงพวกเราขึ้นมาจริงๆจะทำยังไง?”
พี่สาวของหลิ่วจ้าวเฉินตกใจจนร้องไห้โฮ “น้อง เราคงจะไม่ตายอยู่ที่นี่วันนี้ใช่ไหม? พี่ยังใช้ชีวิตไม่พอเลยนะ พี่ยังสาวอยู่เลย จนถึงตอนนี้พี่ยังไม่ได้แต่งงานเลยนะ!”
“พี่เอะอะโวยวายอะไรเล่า?! ผมก็ไม่ได้แต่งงานสักหน่อยนี่!” ใจของหลิ่วจ้าวเฉินทั้งกลัวทั้งโกลาหล ยิ่งได้ยินเสียงร้องไห้ของพี่สาว ใจของเขาก็ยิ่งหงุดหงิด
เย่เฉินมองดูคนทั้ง 7 อยู่บนเฮลิคอปเตอร์และพบว่าพวกเขาไร้ซึ่งท่าทีใดๆ ใจของเขาก็หงุดหงิดทันที เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “ผมจะให้เวลาพวกคุณสามวินาทีในการลงจากรถ ไม่อย่างนั้นพวกนายจะต้องจ่ายค่าชดใช้!”
เสียงพูดเพิ่งจบลง เขาก็เริ่มนับเวลาทันที
“สาม!”
ภายในรถไอวีโก้ แม่ของหลิ่วจ้าวเฉินร้องไห้อย่างขมขื่น “จ้าวเฉิน พวกเรารีบลงจากรถกันเถอะ ไม่งั้นล่ะก็ ฉันกลัวจริงๆว่าคนพวกนั้นจะลงมือกับเรา!”
หลิ่วจ้าวเฉินลังเลในใจ
ถ้าไม่ลงจากรถล่ะก็ บางทีอาจจะยังพอจับเด็กมาเป็นตัวประกันได้บ้าง แล้วใช้ชีวิตเด็กข่มขู่ให้อีกฝ่ายยอมปล่อยตัวเองสักครั้ง
“สไนเปอร์เบอร์ 3 การมองเห็นไม่ถูกบดบัง กำหนดเป้าหมายแล้ว! อัตราการสังหาร 80%”
“สไนเปอร์เบอร์ 4 การมองเห็นไม่ถูกบดบัง กำหนดเป้าหมายแล้ว! อัตราการสังหาร 95%”
เฉินจื๋อข่ายสั่งการทันที “สไนเปอร์เบอร์ 4 ฟังคำสั่งผม ยิง!”
ในเวลานี้ อดีตทหารพิเศษที่โหนตัวอยู่หน้าประตูเฮลิคอปเตอร์ทางขวา ก็เหนี่ยวไกปืนในทันที
เสียงปังดังขึ้น
ปืนสไนเปอร์ไรเฟิลระเบิดเปลวไฟออกมา จากนั้นกระสุนปืนก็พุ่งออกจากปากกระบอกปืนด้วยความรวดเร็ว
วินาทีถัดมา พี่ใหญ่ของหลิ่วจ้าวเฉินที่นั่งอยู่บนเบาะคนขับของรถไอวีโก้ซึ่งกำลังรู้สึกประหม่าจนไม่รู้ว่าต้องทำยังไง จู่ๆก็โดนยิงเข้าที่หัว!
ใครก็นึกไม่ถึง ว่าคนที่ไม่มีรอยบุบสลายเลยแม้แต่เล็กน้อยในวินาทีที่แล้ว ในวินาทีถัดมากลับมีเลือดพุ่งออกมาจากหัวของเขา...
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...