ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4953
เธอมองดูใบหน้าด้านข้างของเย่เฉินอย่างละเอียด มองขนตาที่สั่นไหวตามลมหายใจเบา ๆ นั่นของเขา ฟังเสียงหัวใจเต้นและลมหายใจของเขา เฮเลน่าจึงเพิ่งจะตระหนักได้ว่า เย่เฉินถึงกับหลับสนิทเข้าจริง !
เฮเลน่าถึงกับอดไม่ได้ที่จะหัวเราะคิกคักออกมา ภายในชั่วพริบตาเลย
เธอนึกไม่ถึงจริง ๆ ผู้ชายที่แทบจะไม่แตกต่างจากเทพในสายตาของตัวเองนี้ ถึงกับมีด้านที่หลับสนิทเช่นนี้ และน่าเอ็นดูเช่นนี้ เหมือนกับเด็กทารกอย่างไรอย่างนั้นด้วย
ในตอนนี้ เธอหาความอบอุ่นจากบนตัวของเย่เฉินได้เล็กน้อยเป็นครั้งแรกเลยด้วย
ครั้นแล้ว เธอยังคงกอดเย่เฉินเอาไว้แน่น ในขณะเดียวกันก็จ้องหน้าด้านข้างของเขาตาเขม็ง กระซิบด้วยความหลงรักขั้นสุด : “เย่เฉิน……คุณรู้หรือเปล่า ในใจของฉันรักคุณมากแค่ไหน ? หากว่าฉันมีโชคดีนั้นที่สามารถอยู่กับคุณด้วยได้ อย่าพูดถึงควีนยุโรปเหนือเลย ต่อให้ให้ฉันไปตายทันที ฉันคิดว่าฉันก็จะไม่มีความลังเลใด ๆ เหมือนกัน……”
พูดถึงตรงนี้ จู่ ๆ เธอก็หัวเราะเยาะตัวเองอีกครั้ง : “หากว่าคุณได้ยินคำพูดพวกนี้ ในใจคงคิดว่าผู้หญิงคนนี้กำลังโกหกอยู่แน่เลยใช่ไหมล่ะ ? อย่างไรซะ ในสายตาของคนอื่น ฉันชอบอำนาจดุจชีวิตแท้ ๆ ความฝันที่ใหญ่ที่สุดก็คือมีสักวันที่สามารถขึ้นบัลลังก์ควีน ให้คนใต้หล้าแหงนหน้ามอง……”
“หรือว่าท้ายที่สุดแล้วคุณอยากให้ฉันกลายเป็นยายแก่โสดที่อยู่ตัวคนเดียวจนแก่ตาย ภายใต้การที่ทุกคนให้ความสำคัญคนหนึ่งใช่ไหม ? ถึงตอนนั้นทั่วโลกจะเห็นเรื่องตลกขบขันของฉัน และจะต้องปั้นข่าวปลอมจำนวนมากที่เกี่ยวข้องกับฉันมาดึงดูดความสนใจของคนอื่น”
“พวกเขาจะบอกว่าฉันเป็นคนนิสัยเย็นชา จะบอกว่าฉันเป็นพวกรักร่วมเพศ ถึงขนาดที่จะใส่ความว่าฉันลักลอบเป็นชู้กับคนอื่น ถึงตอนนั้นข่าวปลอมเชิงลบต่าง ๆ นานามีอยู่ทั่วทุกที่ ส่วนฉันที่ทำหน้าที่เป็นควีนยุโรปเหนือ ทำได้แต่เลือกที่จะนิ่งเงียบ เพื่อไม่ให้ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยิ่งอธิบายก็ยิ่งดำมืด ชั่วชีวิตก็อีกตั้งนาน คุณว่ามา คุณจะชดใช้ให้ฉันยังไง ?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...