ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4954

พูดถึงตรงนี้ จู่ ๆ เฮเลน่าก็พลิกตัว พิงอยู่ข้างกายเย่เฉิน ดวงตางดงามใสแจ๋วคู่นั้นจ้องเย่เฉินไม่หยุด สีหน้าจริงจัง กระซิบถึงขนาดที่ที่เจือด้วยความอ้อนวอนด้วย : “เย่เฉิน ฉันไม่หวังเกินตัวว่าชีวิตนี้ยังมีความเป็นไปได้อะไรกับคุณอยู่ ฉันเพียงอยากขอร้องให้คุณพอที่จะสามารถประทานลูกให้ฉันคนหนึ่งได้ ลูกที่เป็นของเราสองคน ราชวงศ์ยุโรปเหนือที่ไร้ชนรุ่นหลังมารับช่วงภารกิจของชนรุ่นก่อน อนาคตต้องการคนที่มีสายเลือดเดียวกันมารับช่วงราชบัลลังก์ อีกทั้งทั้งชีวิตนี้ก็ยาวนานเกินไปจริง ๆ ฉันเองก็อยากให้มีคนอยู่เป็นเพื่อนด้วยสักคน……”

เย่เฉินในตอนนี้ ยังคงตกอยู่ในการนอนหลับลึกดังเดิม ไม่ได้ตระหนักถึงการมาของเฮเลน่าเลยสักนิด และยิ่งไม่รู้ว่าเฮเลน่าพูดอะไรอยู่ที่ข้างหูของตัวเองบ้าง

แต่ในขณะเดียวกันนี้ เฮเลน่าได้ตกอยู่ในความรู้สึกที่ไม่สามารถถอนตัวได้แล้ว

เธอเป็นฝ่ายโน้มตัวไปหาเย่เฉิน ริมฝีปากสีแดงระเรื่อประทับจูบเย่เฉินเบา ๆ

ชั่วพริบตาเฮเลน่าตกอยู่ในการจูบนี้โดยไม่สามารถถอนตัวได้ และอาการชั่ววูบนั่นเหมือนมือใหญ่ที่ไร้รูปร่างข้างหนึ่งที่พยายามผลักเธอไปข้างหน้าก้าวหนึ่งอย่างเอาเป็นเอาตาย

แต่ในตอนนี้เอง เธอมองใบหน้าหล่อเหลาเคร่งขรึมนั่นของเย่เฉิน กลับยังคงเป็นใบหน้าที่นอนหลับอยู่ จู่ ๆ ในใจก็เศร้าซึมอยู่หน่อย

เธอมองเย่เฉิน กระซิบถามเขา : “หากว่าตอนนี้คุณตื่นขึ้นมา เห็นสภาพนี้ของฉันเข้า คงจะผิดหวังมากแน่เลยสินะ……”

เสียงของเฮเลน่า เจือด้วยความเศร้าโศกอยู่สองสามส่วนในความนุ่มนวลนั้น

เพียงแค่ เย่เฉินที่หลับสนิทอยู่ต่อหน้าเธอนั้น ยังคงไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับใด ๆ

เย่เฉินในตอนนี้ แทบจะตัดขาดกับโลกภายนอกโดยสิ้นเชิงแล้ว

ส่วนเฮเลน่าเห็นเย่เฉินไม่มีการตอบกลับเลยสักนิด จู่ ๆ ความเศร้าในใจก็ขยายใหญ่ขึ้นอย่างฉับไว