ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1007
เมื่อเซียวชูหรันได้ยินว่าคุณย่ามาขโมยเก็บผักจากสวนที่บ้าน ก็ยิ่งถอนหายใจอย่างจนใจพร้อมพูดว่า : “แม่ ในเมื่อคุณย่ามาเก็บ งั้นถ้าเธออยากเก็บก็ให้เธอเก็บไปเถอะนะ ก็แค่ผักพวกนี้เท่านั้นเอง”
หม่าหลันโพล่งพูดออกไปว่า : “จะพูดแบบนี้ก็ไม่ได้นะ ย่าของลูกเคยให้อะไรพวกเราบ้าง？ลูกลืมไปแล้วเหรอว่าก่อนหน้านี้เธอทำอะไรกับพวกเราไว้บ้าง？ในเวลานี้ยังมีหน้ามาขโมยเก็บผักที่บ้านของเราอีก แม่คงทนไม่ได้หรอกนะ ！”
เซียวชูหรันส่ายหน้าอย่างจนใจ : “แม่ก็ไม่ต้องคิดเยอะขนาดนั้นแล้ว คุณย่าก็เห็นแค่ว่าผักที่บ้านของเรามีของดีทั้งนั้น ดังนั้นก็อยากจะเก็บผักเหล่านี้ไปกินสักมื้อ เราก็ไม่ต้องขี้เหนียวขนาดนี้”
หม่าหลันพูดอย่างผิดหวัง : “ตลอดมาลูกก็รู้แค่ว่าเห็นขี้ดีกว่าไส้ เห็นคนอื่นสำคัญกว่าคนในครอบครัว”
พูดจบ เธอก็หันหลังเดินขึ้นไปชั้นบนแล้ว
แต่ว่า หม่าหลันยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าเสียเปรียบอย่างมาก ผักที่ดีขนาดนี้ แม้แต่ผักอันเดียวเย่เฉินก็จะให้นายหญิงใหญ่เซียวขโมยไปไม่ได้นะ ！แม่ว่าลูกสาวก็คิดว่าอะไรก็ได้！หากยอมให้นายหญิงใหญ่ขโมยได้หนึ่งครั้ง เธอจะต้องมาขโมยเป็นครั้งที่ 2 ครั้งที่ 3 และขโมยครั้งที่ 100 อย่างแน่นอน
เพราะงั้นหม่าหลันจึงรีบเดินออกมาจากในห้อง มาถึงประตูห้องครัว ทักทายกับเย่เฉินหน่อย พูดว่า ： “เย่เฉิน ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับแก ขอคุยด้วยหน่อย”
เย่เฉินพยักหน้า เดินมาถึงหน้าประตู
หม่าหลันรีบพูดด้วยน้ำเสียงที่กดต่ำว่า : “เย่เฉิน แม่ขอเตือนแกด้วยความหวังดีนะ แกทำสวนผักให้ชูหรันซะดิบดีขนาดนี้ จะต้องระวังปกป้องการขโมยนะ ฉันอยู่ร่วมกับนายหญิงใหญ่มาหลายปีขนาดนี้ เธอเป็นคนยังไง ฉันเข้าใจดี ถ้าแกยังไม่จัดการเธอ พรุ่งนี้เธอก็คงมาขโมยจนหมดเกลี้ยง”
จริงๆแล้ว เย่เฉินอยู่ที่ตระกูลเซียวมาสามปีกว่า รู้จักทุกคนในตระกูลเซียวเป็นอย่างดี
เขารู้จักนิสัยของแต่ละคนในตระกูลเชียวว่าเป็นยังไงเป็นอย่างดี
ทั้งตระกูลเซียวจากที่เขาดูแล้วนั้น นอกจากเซียวชูหรันภรรยาของเขาที่เป็นคนดีตั้งแต่เกิดแล้ว มีเพียงเซียวฉางควนที่ยังพอเยียวยาได้ ส่วนคนอื่นๆนั้น ล้วนแต่เป็นขยะทุกคน
นี่ก็รวมถึงหม่าหลันด้วย และนายหญิงใหญ่เซียว
ดังนั้น เขาก็รู้จักเป็นอย่างดี ถ้าหากตัวเองไม่ตอบโต้ออกไป นายหญิงใหญ่เซียวจะต้องเป็นอย่างที่หม่าหลันพูดอย่างแน่นอน ขโมยไปครั้งแรก ก็จะต้องมีครั้งที่สอง
ดังนั้น ในใจของเขาก็มีหนึ่งแผนการแล้ว
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย : “ฉันรู้ว่ามันมีพิษ แต่ว่านายไม่ต้องเป็นกังวลไป จัดเตรียมให้ฉันก็พอแล้ว จะต้องนำมาให้ฉันก่อนบ่ายนี้นะ”
เมื่อหวังเจิ้งกางได้ยินประโยคนี้ ก็รีบตอบตกลงทันที : “โอเคครับอาจารย์เย่ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้”
……
หลังจากที่นายหญิงใหญ่เซียวกลับจากการขโมยผักที่บ้านของเย่เฉินไปหนึ่งตะกร้า เฉียนหงเย่นก็มาพอดีเลย
ดังนั้น เธอก็ถามเฉียนหงเย่นว่า : “ให้แกไปซื้อเนื้อ แกซื้อมาแล้วหรือยัง？”
เฉียนหงเย่นพยักหน้า : “ไม่เพียงแค่ซื้อเนื้อนะ ยังซื้อผักมาอีกเยอะแยะเลย”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...