ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1020
อีกอย่างนายหญิงใหญ่อายุมากแล้ว ความคิดไม่เพียงแต่เป็นพวกศักดินาแถมยังล้าสมัยด้วย สำหรับเธอแล้ว เฉียนหงเย่นเป็นผู้หญิงสารเลว ที่ไร้ยางอาย ไม่รักนวลสงวนตัว สมควรฆ่าเธอ จัดการกับคนสารเลวอย่างจริงจัง！
สายตามองไปยังเซียวฉางเฉียนและนายหญิงใหญ่เซียว ร่วมมือกันทุบตีเฉียนหงเย่น
เมื่อหมอหญิงเห็นฉากนี้แล้วก็ตกใจอย่างมาก ร้องตะโกนเสียงดังอยู่ข้าง : “พวกคุณหยุดเดี๋ยวนี้นะ！ถ้ายังไม่หยุดฉันจะแจ้งตำรวจ！”
เมื่อเห็นว่าเขาทั้งสองคนไม่สนใจเลยสักนิด ยังคงจู่โจมเฉียนหงเย่นอย่างต่อเนื่อง หมอผู้หญิงก็หันหน้าไปมองเซียวเวยเวยและเซียวไห่หลงที่อยู่ข้างๆ โพล่งพูดออกมาว่า : “พวกคุณสองคนช่วยสนใจหน่อยสิ คงจะไม่ทนมองดูแม่ของพวคุณโดนตีหรอกนะ？”
ทั้งสองของที่มองอยู่ข้างๆด้วยสายตาที่เย็นชา ถึงขนาดที่ว่านัยน์ตามีความโกรธอยู่บ้าง
โดยสถานการณ์ปกติแล้วไม่สามารถที่จะทนมองดูแม่ถูกทุบตีได้ ถึงแม้จะเกิดเรื่องทะเลาะกันในบ้าน ทั้งสองคนในฐานะลูกชายและลูกสาวจะต้องออกหน้าให้ปรองดองกันอย่างแน่นอน
แต่ว่าสถานการณ์ในตอนนี้ค่อนข้างพิเศษจริงๆ
แม่ของพวกเขาไปอยู่ข้างนอกมาตั้งนาน หลังจากที่กลับมาก็ตั้งครรภ์ลูกของคนอื่น ในสถานการณ์แบบนี้พวกเขาก็รู้สึกขายขี้หน้าเป็นอย่างมาก
ลูกชายและลูกสาวในปัจจุบันนี้ ล้วนแต่เห็นแก่ตัวอย่างมาก ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ส่วนใหญ่ก็จะสนใจแค่ตัวเอง
ในทีวีมักจะรายงานข่าวเรื่องพ่อแม่ที่มีอายุปูนนี้ตั้งครรภ์อยู่บ่อยๆ อยากจะคลอดลูกออกมา แต่ลูกชายลูกสาวที่โตเป็นผู้ใหญ่แล้วอย่างพวกเขา กลับว่าให้ตายยังไงก็ไม่ยินยอม
เซียวเวยเวยและเซียวไห่หลงเป็นลูกชายและลูกสาวที่เห็นแก่ตัวแบบนั้น ตอนที่เฉียนหงเย่นทำให้พวกเขารู้สึกขายขี้หน้า ก็เลยไม่ได้ไปสนใจว่าเฉียนหงเย่นจะเสียใจอะไร หรือว่าเธอต้องทนทุกข์ทรมานอะไรมาบ้าง
พวกเขารู้แค่ว่า แม่ของตัวเองคนนี้ไม่รักนวลสงวนตัว ทำให้พวกเขารู้สึกขายขี้หน้า
เฉียนหงเย่นที่ถูกตีในเวลานี้ คนทั้งคนร้องครวญครางอย่างต่อเนื่อง ทนต่อการลงมือทำร้ายที่ชั่วร้ายอย่างนายหญิงใหญ่เซียวและเซียวฉางเฉียน สายตามองไปยังลูกชายและลูกสาวของตัวเอง ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าในใจเจ็บปวดมากแค่ไหน
สำหรับพวกเขาแล้ว ไม่ว่าเฉียนหงเย่นจะทำเพื่อจุดประสงค์อะไร หรือว่าโดนข่มเหงรังแกอะไรก็ตาม ความอัปยศที่นำมาสู่ตระกูลเซียวไม่ใช่สิ่งที่สามารถให้อภัยกันได้！
เมื่อเซียวฉางเฉียนคิดถึงว่าตัวเองโดนสวมเขา และคิดว่าไม่ใช่แค่หนึ่งครั้งเท่านั้น คนทั้งคนก็แทบจะทรุดพังทลายเลย ตกอยู่ในห้วงแห่งการระบายความแค้นอย่างบ้าคลั่ง
นายหญิงใหญ่เซียวกลับคิดว่า เฉียนหงเย่นนำความอัปยศมาให้ตระกูลเซียว การมีชีวิตอยู่คือบทลงโทษอย่างหนึ่ง จะฟังที่เธออธิบายได้ยังไงกัน
ดังนั้น นายหญิงใหญ่เซียวก็คำรามอย่างโมโหว่า : “ผู้หญิงสารเลวอย่างแกยังจะมาเรียกร้องกับพวกเราอยู่ที่นี่？แกรู้ไหม สิ่งที่สำคัญที่สุดของผู้หญิงก็คือพรหมจรรย์！”
เซียวฉางเฉียนก็พูดรับช่วงต่อ จ้องมองพร้อมพูดคำรามด้วยความโกรธว่า : “เฉียนหงเย่น ตอนนั้นมึงควรจะตายในเหมืองถ่านหินดำนะ！ถึงอย่างไรตายไปก็ยังได้รักษาพรหมจรรย์！ตอนนี้มึงตั้งครรภ์กับไอ้สัตว์เดรัจฉาน ยังจะมีหน้าอยู่บนโลกใบนี้ต่อได้ยังไง？กูว่ามึงกระโดดจากตรงนี้ลงไปให้ตายดีกว่านะ！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...