ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1024
เฉียนหงเย่นยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห เธอชี้ไปยังเซียวฉางเฉียนพร้อมพูดว่า : “เซียวฉางเฉียน คุณได้รับผลประโยชน์แล้วถีบหัวส่งกันใช่ไหม ？ฉันจะบอกคุณให้ฟังนะ ฉันจะไม่ยอมหย่ากับคุณแน่นอน！คุณอยากหย่ากับฉันใช่ไหม？ได้ ฉันจะโทรหาประธานอู๋เดี๋ยวนี้ ให้เขามาตัดสิน！”
พูดแล้ว เฉียนหงเย่นก็หยิบมือถือออกมา กดโทรไปหาอู๋ตงไห่
เรื่องที่ทำให้เธอดีใจอย่างคาดไม่ถึงก็คือ เพิ่งจะโทรออกไป ก็กดรับทันที
เมื่อโทรติดแล้ว เฉียนหงเย่นก็พูดพร้อมร้องไห้ว่า : “ประธานอู๋ คุณช่วยมาตัดสินให้ฉันหน่อยค่ะ ประธานอู๋！”
อู๋ตงไห่พูดถามด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นว่า ： “เกินเรื่องอะไรขึ้น？”
เฉียนหงเย่นพูดว่า ： “เซียวฉางเฉียนคนที่มโนธรรมคนนั้นอยากจะหย่ากับฉัน เขาและแม่ของเขาร่วมมือกันทุบตีฉัน แม้แต่ตำรวจก็มาที่นี่แล้ว！”
อู๋ตงไห่พูดด้วยน้ำเสียงเข้มงวดว่า ： “มีเรื่องบ้าๆแบบนี้จริงๆเหรอ เอาโทรศัพท์ไปให้นายหญิงใหญ่！”
เฉียนหงเย่นรีบเอาโทรศัพท์ส่งให้นายหญิงใหญ่เซียวทันที พูดด้วยใบหน้าแห่งความสำเร็จว่า ： “ประธานอู๋อยากจะคุยกับคุณ！”
นายหญิงใหญ่เซียวรีบรับโทรศัพท์ทันที พูดอย่างเคารพว่า : “สวัสดีค่ะ ประธานอู๋！”
อู๋ตงไห่ที่อยู่ปลายสายนั่น พูดถามด้วยน้ำเสียงที่กดต่ำว่า : “ทำไม？ผมได้ยินมาว่าคุณและลูกชายของคุณตบตีเฉียนหงเย่นไปหนึ่งยกเหรอ？”
นายหญิงใหญ่เซียวรีบร้องทุกข์ทันทีว่า : “ประธานอู๋คุณไม่รู้หรอก ผู้หญิงที่ไม่รักนวลสงวนตัวคนนี้ ทำลายชื่อเสียงตระกูลของเราแล้ว！แถมเธอยังท้องสัตว์เดรัจฉานลูกของคนอื่นด้วย！ ”
อู๋ตงไห่โพล่งพูดด่าออกไปว่า : “ฉันบอกอีแก่อย่างแกไว้เลยนะ ที่ฉันทำให้พวกแกทั้งห้าคนได้ไปอยู่ที่Tomson Rivieraด้วยกัน เป็นเพราะอยากจะให้พวกแกสามัคคีกันเพื่อสร้างปัญหาให้เย่เฉิน แกแม่งหย่ามาเล่นลูกไม้กับฉัน ！ถ้าหากลูกชายของแกกล้าหย่ากับเฉียนหงเย่น งั้นครอบครัวของพวกแกก็ไสหัวออกไปจากTomson Rivieraซะ！หากต่อไปฉันได้ยินอีกว่าแกทำพฤติกรรมที่ไม่รักใคร่ปรองดองกับเฉียนหงเย่นอีก งั้นพวกแกก็ไสหัวออกไปได้เลย ฟังเข้าใจแล้วยัง？”
เมื่อนายหญิงใหญ่เซียวได้ยินประโยคนี้ ก็รีบร้อนทันที โพล่งพูดว่า ： “ประธานอู๋ ผู้หญิงคนนี้น่ารังเกียจมากจริงๆนะ ในท้องของเธอยังตั้งครรภ์สัตว์เดรัจฉานลูกของคนอื่น！เราจะอดทนไหวได้ยังไงล่ะคะ ？”
อู๋ตงไห่ย้อนถามว่า : “ทนไม่ไหวแล้วใช่ไหม？ในเมื่อทนไม่ไหวแล้ว งั้นตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป Tomson Rivieraจะไม่เกี่ยวข้องอะไรกับพวกแก ！ไสหัวไปซะ！”
แบบนี้อู๋ตงไห่ถึงจะพึงพอใจ พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า : “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นฉันก็จะให้โอกาสพวกแกอีกครั้ง แต่ว่าแกต้องจำคำที่ฉันพูดไว้นะ ถ้ากล้าดีไม่เชื่อฟังกัน ไม่เพียงแค่ฉันจะให้พวกแกทั้งหมดไสหัวออกจาก Tomson Rivieraไป และยังส่งพวกแกทุกคนไปอยู่ที่เหมืองถ่านหินดำด้วย ！”
พูดจบ อู๋ตงไห่ก็วางสายไปเลย
ในเวลานี้เซียวฉางเฉียนเดินก้าวเข้าไปถามอย่างร้อนใจว่า : “แม่ ประธานอู๋ เขาว่ายังไงบ้าง？”
นายหญิงใหญ่เซียวใช้สายตาที่ร้ายกาจมองไปยังเฉียนหงเย่นแวบหนึ่ง พูดกับเซียวฉางเฉียนว่า : “ประธานอู๋บอกว่า ไม่อนุญาตให้แกหย่ากับเฉียนหงเย่นเด็ดขาด และไม่อนุญาตให้เราทำพฤติกรรมที่ไม่รักใคร่ปรองดองกับเธอใดๆทั้งสิ้น ไม่เช่นนั้น จะให้พวกเราไสหัวออกไปจากTomson Riviera และยังจะส่งพวกเราไปอยู่ที่เหมืองถ่านหินดำ！”
เซียวฉางเฉียนหน้ามืด มีเสียงตึกตักๆออกมาแล้วเป็นลมล้มพับไปกองกับพื้น……
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...