ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1027

“แดฟโฟดิลเหรอ?” เซียวฉางควนถามด้วยความประหลาดใจ: “แดฟโฟดิลจากไหน พวกเขากินดอกแดฟโฟดิลได้ยังไง?”

เย่เฉินยิ้มกล่าว: “ผมปลูกไว้ที่ตรงขอบรั้ว เป็นพืชที่พอมองแล้วเหมือนกับผักกุยช่าย แต่ที่จริงคือแดฟโฟดิล”

“คุณพระ!” เซียวชูหรันร้องออกมา: “นั่นไม่ใช่ผักกุยช่ายเหรอ? ฉันยังอยากกินมันอยู่เลย!”

เย่เฉินยิ้มกล่าว： “ดูเหมือนผักกุยช่าย แต่ไม่ใช่ผักกุยช่าย”

เซียวชูหรันพูด: ฉันจำได้ ในหนังสือชีววิทยาบอกว่าแดฟโฟดิลมีพิษนะ?”

เย่เฉินพยักหน้า ยิ้มกล่าวว่า: “ภรรยาของผมรู้เยอะดีจัง แดฟโฟดิลมีพิษจริงๆ หากในร่างกายโดนด่างแดฟโฟดิลเข้าไป การบริโภคมากเกินไปอาจทำให้เกิดพิษได้”

หม่าหลันเบิกตากว้าง ร้องด้วยความตกใจว่า: “โธ่เอ๋ยเย่เฉิน! แกตั้งใจหรือเปล่า? มิน่าล่ะแกถึงมาถามว่านายหญิงใหญ่ชอบกินผักอะไร ฉันบอกแกว่าเธอชอบกินกุยช่าย แกก็ปลูกแดฟโฟดิลมากมาย แกตั้งใจทำร้ายพวกเธอเหรอ!”

เย่เฉินทำสีหน้าจริงจังและบอกว่า: “แม่ จะพูดแบบนี้ไม่ได้นะ ผมไม่ได้ตั้งใจทำร้ายใครสักหน่อย ผมก็ปลูกแดฟโฟดิลไว้ที่บ้านก็เท่านั้นเอง ส่วนใครขโมยมันไป ขโมยเสร็จก็เอาไปกิน นั่นก็ไม่เกี่ยวอะไรกับผมแล้ว”

หม่าหลันรีบพูดด้วยรอยยิ้ม: “โธ่เอ๋ย ลูกเขยของฉัน แกคิดไปถึงไหนแล้วล่ะ? แกคิดว่าแม่จะโทษแกงั้นหรือ? แม่ซาบซึ้งใจแกจะแย่แล้ว! วันนี้แกทำได้ดีมากเลย ที่ช่วยแม่แก้แค้นได้!”

เซียวฉางควนอดไม่ได้ที่จะถาม: “เย่เฉิน แดฟโฟดิลถ้ากินเข้าไปเยอะ มันคงไม่อันตรายถึงชีวิตหรอกมั้ง?”

เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า: “ไม่หรอก อย่างมากก็แค่อาหารเป็นพิษ”

“งั้นก็ดีเลย” เซียวฉางควนถอนหายใจด้วยความโล่งใจ กล่าวว่า: “แม้ว่าครอบครัวของพวกเขาจะทำเกินไปหน่อย แต่สุดท้ายเลือดย่อมข้นกว่าน้ำ ให้บทเรียนพวกเขาได้ แต่อย่าเอาพวกเขาถึงตาย”

หม่าหลันชี้ไปที่เซียวฉางควนและด่าว่า: “คุณนี่ใจอ่อนเหมือนผู้หญิง! คุณไม่อยากทำให้เขาถึงตาย แต่พวกเขาอยากทำให้คุณตาย! รู้หรือเปล่าแม่ของคุณปฏิบัติกับฉันอย่างไรตอนอยู่ในคุก ฉันขาหักก็เพราะแม่ของคุณ!”

เมื่อพูดถึงตอนนี้ หม่าหลันตำหนิอย่างขุ่นเคืองว่า: “นายหญิงใหญ่ผู้สมควรตายถูกวางยาพิษ! ก็ควรจะให้เขาได้ลองรับบทเรียนดูบ้าง ดูว่าต่อไปจะกล้าอวดดีอีกไหม!”