ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1026
พูดแล้ว เธอมองไปยังเซียวฉางเฉียน พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “ฉางเฉียน แกคิดว่าหงเย่นกำลังสวมเขาอยู่ แกก็เลยอารมณ์ไม่ดี แต่แกเคยคิดบ้างไหม ว่าตอนแรกพวกแกสองคนพาเวยเวย ไปอยู่ในอ้อมแขนของเซียวอี้เชียน เพื่อเงิน 5 ล้าน?”
เมื่อได้ยินคำนี้ ทุกคนก็ก้มหัวลง
บนใบหน้าของเซียวเวยเวยละอายใจและเหลือทน แต่ก็ไม่กล้าต่อต้านอะไร
เซียวฉางเฉียนหน้าแดงก่ำ
จริงด้วย นายหญิงใหญ่พูดถูก
ตัวเองโดนสวมเขา ก็รู้สึกลนลาน คิดว่าเฉียนหงเย่นหยามเกียรติ แต่ตัวเองเป็นพ่อคน เขายังเคยส่งลูกสาวไปให้ชายชราที่อายุมากกว่าเขาหนึ่งปี
นายหญิงใหญ่เซียวเห็นทุกคนไม่กล้าพูด จึงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “เรื่องมาถึงตอนนี้แล้ว ในเมื่อทุกคนก็ไม่ได้บริสุทธิ์ไปทั้งหมด ก็อย่ารังเกียจกันเลย ต่างก็มารวมเป็นหนึ่งเดียวกัน พร้อมเพรียงกัน ส่งเสริมบริษัทเซียวซื่อให้เจริญรุ่งเรืองขึ้น เข้าใจกันไหม?”
ทุกคนรีบพูด: “เข้าใจแล้ว!”
ขณะที่พูดอยู่นั้น นายหญิงใหญ่เซียวคุยกับคนอื่นว่า： “แล้วก็ ต่อไปก็ไม่อนุญาตให้ใครถามเรื่องนี้ขึ้นมาอีก มิฉะนั้น จะไล่ออกจากคฤหาสน์ตระกูลเซียว ให้ดูเป็นตัวอย่าง”
เซียวฉางเฉียนและคนอื่นๆ แววตาเคร่งขรึม ใครๆก็รู้ว่านายหญิงใหญ่เซียวไม่ใช่คนที่ชอบล้อเล่น และก็ไม่มีทางสนับสนุนเรื่องฉาวโฉ่แบบนี้หรอก
เรื่องของเฉียนหงเย่น ถือว่าจบไปแล้ว
ความโกรธในใจของเซียวฉางเฉียนบรรเทาลงเยอะแล้ว แผนการนี้ของนายหญิงใหญ่ ได้ผลจริงๆ
ครั้นแล้ว ครอบครัวห้าคนนอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลอีกครั้ง เมื่อหมอเห็นเรื่องตลกจบ ก็รีบให้น้ำเกลือพวกเขา เพื่อปรับร่างกายให้สมดุล จากพิษด่างแดฟโฟดิล
เพียงแต่ เซียวฉางเฉียนจู่ ๆ ก็รู้สึกว่า คันตรงเป้ากางเกงแทบจะทนไม่ไหว ล้วงมือลงไปเกาอย่างเงียบๆ ไม่คิดเลยว่าคิดเกาก็ยิ่งคัน
แต่เขาคิดว่านี่คืออาการของการโดนยาพิษ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก
หลังจากที่นิติบุคคลทั้งสองเดินไปนั้น หม่าหลันกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า: “โธ่เอ๋ย ทำชั่วได้ชั่วจริงๆ ฉันว่าแล้วคนตระกูลเซียวไม่ได้มีชีวิตอยู่ที่ Tomson Riviera ! เกิดเรื่องขึ้นจริงๆด้วยสินะ ฮ่า ๆ ฟ้ามีตาจริงๆ!”
เซียวชูหรันถามด้วยความแปลกใจ: “แม่ เกิดอะไรขึ้นคะ?”
หม่าหลันกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “คนบ้านย่าของลูกอาหารเป็นพิษ ถูกรถพยาบาลพาไปแล้ว ฮ่า ๆ สมน้ำหน้าจริงๆ!”
“อาหารเป็นพิษงั้นหรือ?” เซียวชูหรันถามด้วยความตกใจ: “ทำไมถึงอาหารเป็นพิษได้ล่ะ? พวกเขาขโมยผักบ้านเราไม่ใช่ไหม? เราก็ไม่เป็นไรนี่นา”
เซียวฉางควนกล่าวด้วยความประหลาดใจ: “ไม่ใช่ว่าพวกเขากินเนื้อไม่สดเข้าไปหรอกนะ?”
เย่เฉินตอบเบาๆ : “ผมเดาว่าพวกเขาน่าจะกินดอกแดฟโฟดิลที่ผมปลูก
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...